علل / مکانیزم آسیب معمول:
آرتروپاتی روتاتور کاف (rotator cuff arthropathy)، که به عنوان آرتروپاتی پارگی کاف (cuff tear arthropathy) نیز شناخته می‌شود، حالتی از شانه است که به دلیل تغییرات دژنراتیو (degenerative) پیشرونده در غضروف مفصلی (articular cartilage) پس از پارگی کاف روتاتور (rotator cuff tear) به وجود می‌آید. آرتروپاتی روتاتور کاف با سه ویژگی مشخص می‌شود:
- نارسایی کاف روتاتور (rotator cuff insufficiency)
- تغییرات دژنراتیو غضروف مفصل گلنوهومرال (glenohumeral joint cartilage) که منجر به آرتروز (arthritis) می‌شود
- مهاجرت بالایی سر هومروس (superior migration of the humeral head)
تاریخچه و ارائه کلاسیک:
این وضعیت می‌تواند با درد شانه که در شب و هنگام فعالیت بدتر می‌شود، افیوژن مفصلی (joint effusion)، ضعف و کاهش دامنه حرکت که به عنوان فلج کاذب (pseudo-paralysis) شناخته می‌شود، ظاهر شود.
شیوع:
این وضعیت در ۴ درصد از بیماران پس از پارگی گسترده کاف روتاتور رخ می‌دهد.
- سن: اغلب در بیماران در دهه‌های ششم و هفتم زندگی رخ می‌دهد.
- جنسیت: این وضعیت در زنان بیشتر از مردان رخ می‌دهد، با نسبت ۴ به ۱.
عوامل خطر:
علاوه بر سن بالا و جنسیت زن، عوامل خطر شامل سیگار کشیدن، افزایش فعالیت شانه و ترومای شانه می‌باشند.
پاتوفیزیولوژی:
اگرچه پاتوفیزیولوژی دقیق آرتروپاتی روتاتور کاف ناشناخته است، دو نظریه عمده برای توضیح آن وجود دارد. نخستین نظریه بیان می‌کند که کریستال‌های حاوی کلسیم فسفات در بافت سینوویال (synovial tissue) زنجیره‌ای ایمنی را تحریک کرده و منجر به آزادسازی آنزیم‌های پروتئولیتیک می‌شوند که باعث تخریب غضروف و ساختارهای پیرامفصلی و مفصلی می‌گردند. دومین نظریه فرض می‌کند که پارگی گسترده کاف روتاتور منجر به آرتروپاتی به دلیل عوامل مکانیکی و تغذیه‌ای می‌شود. از نظر مکانیکی، نیروهای عضلانی تغییر یافته و نامتعادل منجر به ترومای مکرر و ساییدگی غضروف مفصل می‌شوند. از نظر تغذیه‌ای، از دست رفتن یکپارچگی کاف روتاتور منجر به کاهش کیفیت و کمیت مایع سینوویال داخل مفصلی می‌شود، به دلیل جریان خارج از مایع سینوویال از مفصل که به تخریب غضروف منجر می‌شود.
سیستم درجه‌بندی / طبقه‌بندی:
در سال ۱۹۹۰، هامادا و فوکودا یک طبقه‌بندی از مراحل رادیوگرافیک پارگی گسترده کاف روتاتور و آرتروپاتی منتشر کردند:
- درجه ۱: فاصله آکرومیوهومرال بیش از ۶ میلی‌متر
- درجه ۲: فاصله آکرومیوهومرال ۶ میلی‌متر یا کمتر
- درجه ۳: فاصله آکرومیوهومرال ۶ میلی‌متر یا کمتر همراه با استابولاریزاسیون (تغییر شکل مقعر آکرومیون در زیر سطح)
- درجه ۴: فاصله آکرومیوهومرال ۶ میلی‌متر یا کمتر همراه با استابولاریزاسیون و تنگی مفصل گلنوهومرال
- درجه ۵: فاصله آکرومیوهومرال ۶ میلی‌متر یا کمتر همراه با استابولاریزاسیون و فروپاشی سر هومروس