بیماری های مشابه

*تاریخچه و ارائه کلاسیک:* این وضعیت ممکن است با درد در ناحیه شانه ظاهر شود، اما اغلب درد به بخش جانبی بازو در ناحیه دلتوئید محدود می‌شود. پارگی ناشی از آسیب تروماتیک (مانند سقوط یا دررفتگی شانه) معمولاً با درد حاد و محدودیت حرکت همراه است، اما پارگی‌های مزمن ممکن است دارای دوره‌ای تدریجی و آغاز آهسته علائم باشند. بسته به درجه پارگی، بیماران ممکن است نشانه‌هایی از ضعف و محدودیت در دامنه حرکتی فعال شانه (ROM) نشان دهند. بیماران اغلب گزارش می‌دهند که در انجام کارهای بالای سر یا کارهای تکراری و بلند کردن اشیاء با بازوهایی که از بدن دور هستند (فعالیت‌های نوع کشیدن) دچار مشکل هستند.

علل و مکانیزم‌های معمول آسیب‌دیدگی: تاندونیت روتاتور کاف (rotator cuff tendonitis) به تحریک و التهاب تاندون‌های روتاتور کاف اشاره دارد که معمولاً به دلیل فعالیت‌های مکرر بالای سر یا آسیب‌دیدگی رخ می‌دهد.

علل / مکانیسم آسیب معمول: سندرم گیرافتادگی شانه (Shoulder impingement syndrome) یا گیرافتادگی زیرآکرومیال (subacromial impingement)، زمانی رخ می‌دهد که بافت نرم داخل مفصل شانه به دام افتاده و تحریک می‌شود. این وضعیت اغلب به دلیل تحلیل رفتن عضلات گرداننده شانه (rotator cuff) ناشی از افزایش سن، استفاده بیش از حد، میکروتروما و کاهش اکسیژن‌رسانی (hypoxia) ایجاد می‌شود. با این حال، علل دیگری مانند بورسیت زیرآکرومیال (subacromial bursitis)، تندینوز (tendinosis)، تندینیت کلسیفیه (calcific tendonitis)، استخوان آکرومیال (os acromiale)، استخوانی شدن لیگامان کوراکوآکرومیال (coracoacromial ligament ossification)، استئوفیت‌های آکرومیال قدامی، آرتریت مفصل آکرومیوکلاویکولار (acromioclavicular joint arthritis) با استئوفیت‌های تحتانی، یا مورفولوژی نوع III آکرومیون نیز می‌توانند موجب این سندرم شوند.

بورسیت به تورم یا بزرگ شدن یک یا چند بورس از بیش از ۱۵۰ بورسا (bursae) در بدن انسان اطلاق می‌شود. بورساها کیسه‌های سینوویال (synovial pouches) هستند که اصطکاک میان بافت‌های مجاور مانند عضلات، تاندون‌ها و برجستگی‌های استخوانی را کاهش می‌دهند. بورسیت ممکن است حاد یا مزمن باشد.

علل / مکانیسم آسیب معمول: سندرم گیرافتادگی شانه (Shoulder impingement syndrome) یا گیرافتادگی زیرآکرومیال (subacromial impingement)، زمانی رخ می‌دهد که بافت نرم داخل مفصل شانه به دام افتاده و تحریک می‌شود. این وضعیت اغلب به دلیل تحلیل رفتن عضلات گرداننده شانه (rotator cuff) ناشی از افزایش سن، استفاده بیش از حد، میکروتروما و کاهش اکسیژن‌رسانی (hypoxia) ایجاد می‌شود. با این حال، علل دیگری مانند بورسیت زیرآکرومیال (subacromial bursitis)، تندینوز (tendinosis)، تندینیت کلسیفیه (calcific tendonitis)، استخوان آکرومیال (os acromiale)، استخوانی شدن لیگامان کوراکوآکرومیال (coracoacromial ligament ossification)، استئوفیت‌های آکرومیال قدامی، آرتریت مفصل آکرومیوکلاویکولار (acromioclavicular joint arthritis) با استئوفیت‌های تحتانی، یا مورفولوژی نوع III آکرومیون نیز می‌توانند موجب این سندرم شوند.

علل / مکانیسم‌های معمول آسیب: پارگی عضله سینه‌ای بزرگ (Pectoralis major rupture) یک وضعیت نادر است که عمدتاً در بیماران مرد پس از وزنه‌برداری (به‌ویژه پرس سینه)، کشتی، بوکس و راگبی مشاهده می‌شود. یکی از مکانیسم‌های کمتر شایع آسیب، تروما مستقیم است که موجب پارگی در محل اتصال عضله به تاندون (myotendinous junction) می‌شود. پارگی عضله سینه‌ای بزرگ در بیماران مسن‌تر که مکانیسم آسیب آنها شامل انقباض عضلات سفت و آتروفیک است، کمتر اتفاق می‌افتد.

*آرتروز گلنوهومرال (Glenohumeral arthritis)* یک بیماری تحلیل‌برنده مفصلی است که شامل آسیب به سطح غضروف مفصلی سر استخوان بازو (humeral head) و گلنوئید (glenoid) می‌باشد. علت اصلی آن معمولاً *استئوآرتریت اولیه (primary osteoarthritis)* است که غالباً آسیب مشخصی ندارد، بلکه نتیجه ساییدگی و پارگی طولانی‌مدت سطوح مفصلی است. علل ثانویه شامل *آرتروپاتی پارگی کاف روتاتور (rotator cuff tear arthropathy)*، *آرتروز پس از تروما (posttraumatic arthritis)*، *آرتروز پس از جراحی (postsurgical arthritis)*، *آرتروپاتی دررفتگی مزمن (chronic dislocation arthropathy)*، *آرتریت التهابی (inflammatory arthritis)* مانند *آرتریت روماتوئید (rheumatoid arthritis)*، *آرتریت سپتیک (septic arthritis)*، *نکروز آواسکولار (avascular necrosis)* و علل نوروپاتیک مانند *آرتروپاتی شارکو (Charcot arthropathy)* می‌باشند.

علت شانه یخ‌زده (Frozen Shoulder) ناشناخته است، اما با بیماری‌هایی همچون دیابت نوع ۱ (Type 1 Diabetes Mellitus) و بیماری‌های تیروئید مرتبط بوده است. این عارضه می‌تواند پس از آسیب‌های تروماتیک به مفصل، بی‌حرکتی مفصل یا مداخلات جراحی رخ دهد؛ با این حال، مکانیزم اصلی آن ایدیوپاتیک (Idiopathic) است.

استئولیز (osteolysis) انتهای دیستال ترقوه (clavicle) که ابتدا در وزنه‌برداران تعریف شده بود، معمولاً در افرادی که حرکات تکراری اندام فوقانی را انجام می‌دهند، چه برای کار و چه به‌عنوان تفریح، مشاهده می‌شود. مکانیسم آن عموماً غیرتروماتیک است و به‌عنوان پیامدی از استرس مکرر به مفصل آکرومیوکلاویکولار (acromioclavicular joint یا AC) به شکل کشش بیش از حد رخ می‌دهد. این نتیجه‌گیری از ارتباط نزدیک آن با تمریناتی نظیر پرس سینه (bench press)، پرواز سینه (chest flys) و شنا (push-ups) به‌دست آمده است.

جدایی مفصل آکرومیوکلاویکولار (Acromioclavicular یا AC) که به طور غیررسمی به عنوان جدایی شانه شناخته می‌شود، یک آسیب نسبتاً شایع است که حدود ۹٪ تا ۱۲٪ از آسیب‌های کمربند شانه‌ای را شامل می‌شود. مکانیسم آسیب معمولاً ضربه مستقیم از سقوط بر روی قسمت جانبی شانه با بازوی جمع شده است که اغلب در فعالیت‌های ورزشی رخ می‌دهد.

سندرم خروجی قفسه سینه (Thoracic Outlet Syndrome - TOS) مجموعه‌ای از علائم پیش‌رونده است که به علت فشار بر شبکه بازویی (brachial plexus) و/یا عروق ساب‌کلاوین (subclavian vessels) بین دنده اول و ترقوه ایجاد می‌شود. شیوع این سندرم در ایالات متحده بین ۳ تا ۸۰ مورد در هر ۱۰۰۰ نفر است و معمولاً در سنین ۲۰ تا ۵۰ سال رخ می‌دهد.