علل و مکانیزم‌های معمول آسیب‌دیدگی: تاندونیت روتاتور کاف (rotator cuff tendonitis) به تحریک و التهاب تاندون‌های روتاتور کاف اشاره دارد که معمولاً به دلیل فعالیت‌های مکرر بالای سر یا آسیب‌دیدگی رخ می‌دهد.
تاریخچه و علائم کلاسیک: بیماران مبتلا به تاندونیت روتاتور کاف معمولاً با شروع تدریجی درد شانه در حین فعالیت‌های مکرر بالای سر در حین کارهای سنگین یا ورزش‌هایی مانند بیسبال، والیبال، تنیس و شنا (مانند فعالیت‌های پرتابی) مراجعه می‌کنند. بیماران ممکن است دشواری در انجام چنین فعالیت‌های بالای سر را گزارش کنند. همچنین ممکن است در شب دچار درد شوند. محل درد معمولاً در قسمت قدامی، جانبی یا خلفی شانه است.
شیوع: شیوع کلی تاندونیت روتاتور کاف در جمعیت عمومی ۱.۲٪ و در جمعیت شاغل بسته به نیازهای شغلی ۲٪ تا ۴۰٪ است.
• سن – تاندونیت روتاتور کاف در جمعیت مسن شایع است. سن بالای ۵۰ سال با افزایش خطر ابتلا به تاندونیت روتاتور کاف همراه است که احتمالاً به دلیل تغییرات دژنراتیو مرتبط با سن در تاندون‌ها و آسیب‌های میکروتروما تجمعی مرتبط با سن است. • جنسیت – مردان بیشتر از زنان تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
عوامل خطر: عوامل خطر برای تاندونیت روتاتور کاف شامل سن بالا، جنس مذکر، یائسگی، فعالیت بالای سر، دیابت، هیپرلیپیدمی و شاخص توده بدنی (BMI) بالا است. در میان ورزشکارانی که فعالیت‌های مکرر بالای سر انجام می‌دهند، سفتی عضلانی، عدم تعادل بین قدرت چرخش خارجی (ER) و چرخش داخلی (IR)، و ضعف سوپراسپیناتوس به عنوان عوامل خطر اضافی گزارش شده‌اند.
پاتوفیزیولوژی: پاتوفیزیولوژی تاندونیت مزمن روتاتور کاف به نظر می‌رسد که چند عاملی باشد و ترکیبی از عوامل خارجی و داخلی را شامل شود. مکانیزم خارجی به آسیب به تاندون از نیروهای فشاری ساختارهای اطراف، از جمله آکرومیون و لیگامان کوراکوآکرومیال اشاره دارد. مکانیزم داخلی به آسیب درون تاندون از اضافه بار کششی، دژنراسیون داخلی (مانند پیری، تأمین میکروواسکولار) یا سایر آسیب‌ها اشاره دارد.