بیماری های مشابه

نوروپاتی دیابتی (Diabetic neuropathy) یکی از عوارض مزمن و پاتولوژیک مرتبط با دیابت ملیتوس (diabetes mellitus) است که در اثر آسیب عصبی ناشی از صدمه میکروواسکولار (microvascular injury) به عروق خونی کوچک که اعصاب را تغذیه می‌کنند، به وجود می‌آید و منجر به اختلال در عملکرد اعصاب حسی و حرکتی محیطی و/یا اعصاب خودمختار می‌شود. اگرچه معمولاً اعصاب دورتر و کوچک‌تر را تحت تأثیر قرار می‌دهد، انفارکتوس اعصاب بزرگ پروگزیمال نیز می‌تواند رخ دهد.

عفونت با ویروس HIV باعث بروز سندرم نقص ایمنی اکتسابی (AIDS) می‌شود و این یک مشکل بزرگ بهداشتی در سطح جهانی است. دو نوع ویروس وجود دارد: HIV-1 و HIV-2. این ویروس عمدتاً از طریق تماس جنسی منتقل می‌شود. همچنین می‌تواند به‌صورت پارنترال (از طریق استفاده از مواد مخدر تزریقی، انتقال خون یا در زمان پیوند عضو) یا پری‌ناتال (درون‌رحمی، حین زایمان یا در دوران شیردهی) منتقل شود. مردانی که با مردان دیگر رابطه جنسی دارند و بیمارانی که به مواد مخدر تزریقی اعتیاد دارند، در معرض خطر بیشتری برای این عفونت قرار دارند. ویروس به لنفوسیت‌های T-CD4 حمله کرده و منجر به اختلال تدریجی سیستم ایمنی می‌شود.

سندرم شوگرن (Sjögren syndrome یا SS) یک بیماری خودایمنی است که غدد برون‌ریز را تحت تأثیر قرار می‌دهد و منجر به نفوذ التهابی در غدد اشکی و بزاقی می‌شود. این اختلال عملکرد غدد، باعث خشکی چشم‌ها (xerophthalmia) و کراتوکنژنکتیویت سیکا (keratoconjunctivitis sicca) در چشم‌ها و خشکی دهان (xerostomia) می‌گردد.

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

بیماری نوروپاتی محیطی (peripheral neuropathy) به اختلالی اطلاق می‌شود که یک یا چند عصب محیطی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. علل متعددی برای این بیماری وجود دارد که شامل بیماری‌های سیستمیک مانند دیابت (diabetes) [نوع ۱ و نوع ۲]، سندرم متابولیک (metabolic syndrome)، اختلالات ژنتیکی مانند بیماری شارکو-ماری-توث (Charcot-Marie-Tooth disease)، آتاکسی فردریش (Friedreich ataxia)، آمیلوئیدوز (amyloidosis)، بیماری‌های التهابی/خودایمنی مانند سندرم گیلن-باره (Guillain-Barré syndrome)، بیماری شوگرن (Sjögren disease)، عفونت‌هایی مانند ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)، جذام (leprosy)، هپاتیت C، کمبودهای ویتامینی و تغذیه‌ای مانند کمبود ویتامین B12 و کمبود مس، داروها یا سموم مانند شیمی‌درمانی، فلوروکینولون‌ها، الکل، تروما یا آسیب‌های فشاری می‌باشند. آسیب ممکن است در اعصاب حسی، حرکتی و/یا خودکار (autonomic) رخ دهد و علائم بسته به نوع اعصاب درگیر متفاوت است.

سندرم گیلن باره (Guillain-Barré syndrome یا GBS) مجموعه‌ای از پلی‌نوروپاتی‌های نادر، حاد و مرتبط با سیستم ایمنی است که ویژگی‌ها و تظاهرات مختلفی دارد. این سندرم به دو زیرگروه اصلی تقسیم می‌شود: دمیلینه‌کننده و آکسونال. انواع دمیلینه‌کننده شامل پلی‌نوروپاتی دمیلینه‌کننده التهابی حاد (acute inflammatory demyelinating polyneuropathy یا AIDP) و نوع بالینی سندرم میلر فیشر (Miller Fisher syndrome یا MFS) می‌باشند. انواع آکسونال شامل نوروپاتی آکسونال حرکتی حاد (acute motor axonal neuropathy یا AMAN) و نوروپاتی آکسونال حرکتی-حسی حاد (acute motor-sensory axonal neuropathy یا AMSAN) هستند.

نوروپاتی‌های حسی و خودمختار ارثی (Hereditary sensory and autonomic neuropathies یا HSANs) گروهی از نوروپاتی‌های محیطی ارثی با شدت بیان متغیر هستند که اغلب در دوران کودکی و اوایل بزرگسالی بروز می‌کنند. علت این بیماری‌ها از دست رفتن فیبرهای مییلینه و بدون مییلین بزرگ است که منجر به خودآزاری، از دست رفتن حس محیطی و اختلالات خودمختار می‌شود. HSANs بر اساس یافته‌های ژنتیکی و بالینی به حداقل ۸ نوع مختلف تقسیم شده‌اند. برخی از بیماران به خوبی در این سیستم طبقه‌بندی جای نمی‌گیرند. در حالی که نفوذ (penetrance) اکثر HSANs کامل است، بیان آن‌ها متغیر است.

بیماری فابری یک اختلال نادر ذخیره‌سازی لیزوزومی وابسته به کروموزوم X است که در آن کمبود آنزیم آلفا-گالاکتوزیداز A (alpha-Gal A) منجر به تجمع گلیکوسفینگولیپیدها در لیزوزوم‌ها می‌شود. این رسوبات لیزوزومی گلوبوتریائوزیل‌سرامید (Gb3) و گلوبوتریائوزیل‌اسفینگوزین (Lyso-Gb3) باعث اختلال در عملکرد سلولی و بروز ویژگی‌های بالینی بیماری می‌گردند.

آتروفی چندسیستمی (Multiple System Atrophy) یک بیماری پیش‌رونده نورودژنراتیو است که به دلیل از دست دادن سلولی و تجمع اینکلوژن‌های آلفا-سینوکلئین در عقده‌های قاعده‌ای (basal ganglia)، ساقه مغز (brain stem) و/یا مخچه (cerebellum) ایجاد می‌شود. میانگین سن شروع بیماری بین 50 تا 55 سال است. اختلال عملکرد خودمختار (autonomic dysfunction) تقریباً همیشه در طول بیماری رخ می‌دهد و می‌تواند شامل افت فشار خون وضعیتی (orthostatic hypotension)، اختلال نعوظ (erectile dysfunction)، بی‌اختیاری ادراری (urinary incontinence)، یبوست (constipation) یا فشار خون بالا در حالت خوابیده (supine hypertension) باشد.

بیماری دیس‌اوتونومی خانوادگی (Familial dysautonomia)، که به عنوان نوروپاتی حسی و اتونوم ارثی (hereditary sensory and autonomic neuropathy - HSAN) نوع ۳ یا سندرم رایلی-دی (Riley-Day syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال ژنتیکی نادر است. بیشتر افراد مبتلا از نژاد یهودیان اشکنازی هستند و این بیماری در ۱ نفر از هر ۳۷۰۰ یهودی اشکنازی در آمریکای شمالی دیده می‌شود. علت این بیماری، جهش ژنتیکی اتوزومال مغلوب در ژن IKBKAP است.

بیماری پارکینسون یک اختلال نورودژنراتیو (neurodegenerative) است که به دلیل از دست رفتن سلول‌های دوپامینرژیک (dopaminergic) ایجاد می‌شود. میانگین سن شروع این بیماری ۶۰ سال است، اگرچه به‌ندرت ممکن است افراد زیر ۵۰ سال (پارکینسون زودرس یا جوانان) را نیز تحت تأثیر قرار دهد. علائم اصلی شامل لرزش در حالت استراحت، سفتی عضلانی، کندی حرکات (bradykinesia)، و بی‌ثباتی وضعیت بدنی و راه رفتن است. علائم اغلب به صورت یک‌طرفه آغاز می‌شوند اما معمولاً به درگیری دوطرفه پیشرفت می‌کنند. گرفتگی عضلات پا یکی از علائم اولیه شایع است. سایر علائم و نشانه‌های رایج شامل بی‌حسی بویایی (anosmia)، یبوست، اختلال رفتار خواب حرکات سریع چشم (RBD)، ریزنویسی (micrographia)، کاهش مهارت انگشتان، کاهش حرکت بازو، چهره ماسک‌مانند (masked facies)، کاهش صدا (hypophonia)، ترشح بزاق، دیسفاژی (dysphagia)، اختلال شناختی، افسردگی، اضطراب، کاهش وزن، و اختلال عملکرد خودکار (autonomic dysfunction) هستند. علائم غیرحرکتی ممکن است شامل روان‌پریشی (مانند توهمات بصری و هذیان‌ها) نیز باشند.