بیماری های مشابه

مایکوباکتریوم فورتویتم (Mycobacterium fortuitum) یک مایکوباکتریوم غیر سلی است که به سرعت رشد می‌کند. این باکتری اغلب از محیط، از جمله منابع آب طبیعی و فرآوری‌شده، فاضلاب و خاک، جداسازی می‌شود. شایع‌ترین سندرم‌های بالینی مرتبط با این ارگانیسم شامل عفونت‌های پوست و بافت نرم، عفونت‌های اسکلتی (استخوان، مفصل و تاندون) و عفونت‌های مرتبط با کاتتر است. عفونت‌های محل جراحی به‌ویژه با جراحی قلب و قفسه سینه مرتبط بوده و با آلودگی زخم به آب لوله‌کشی مستعمره‌شده مرتبط شده‌اند.

مایکوباکتریوم مارینوم (Mycobacterium marinum)، عامل ایجاد کننده گرانولومای آکواریوم یا استخر شنا، یک عفونت پوستی غیرمعمول ناشی از مایکوباکتریوم است که اغلب از آکواریوم‌های آلوده، استخرهای شنا، و آب‌های اقیانوس و دریاچه‌ها منتقل می‌شود. این باکتری در محیط‌های آب شیرین و آب شور یافت می‌شود. آسیب‌های جزئی پوستی یک عامل مستعد کننده برای این عفونت است. علاقه‌مندان به آکواریوم و کارگران بازار ماهی و غذاهای دریایی معمولاً از خطر ابتلا به این عفونت آگاهی ندارند. به دلیل خطرات شغلی (مانند ماهیگیری)، مردان بیشتر از زنان تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

مایکوباکتریوم اویوم و اینتراسلولاره (Mycobacterium avium and intracellulare) یک کمپلکس مایکوباکتریوم غیرمعمول و اسید‌مقاوم است که به طور گسترده در محیط وجود دارد. شایع‌ترین محل ابتلا به این عفونت، دستگاه تنفسی است که معمولاً بدون علامت است. بیشتر بیمارانی که به بیماری بالینی مبتلا می‌شوند، دارای نقص سیستم ایمنی هستند، به‌ویژه افراد مبتلا به بیماری HIV، اگرچه بیماران پیوندی، لوسمی و لنفوم نیز ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند. عفونت MAI به صورت بالینی در ۱۸٪ تا ۲۷٪ بیماران مبتلا به ایدز رخ می‌دهد و در نتایج کالبدشکافی، درصد بیشتری مشاهده می‌شود.

مایکوباکتریوم کانزاسی (Mycobacterium kansasii) یک مایکوباکتریوم غیر سلی و به‌طور آهسته رشد کننده است. مایکوباکتری‌های غیر سلی اغلب از محیط جدا می‌شوند و م. کانزاسی می‌تواند از آب لوله‌کشی نیز جدا شود.

جذام، که به نام بیماری هانسن نیز شناخته می‌شود، یک عفونت مزمن است که توسط مایکوباکتریوم لپره (Hansen's bacillus)، یک مایکوباکتریوم مقاوم به اسید ایجاد می‌شود. جذام به عنوان یک بیماری نادیده‌گرفته شده گرمسیری (NTD) شناخته می‌شود و همچنان در حدود 120 کشور در سراسر جهان گزارش می‌شود، با بیش از 200,000 مورد گزارش سالانه. برزیل، هند و اندونزی بیشترین تعداد موارد جدید (بیش از 10,000 در سال) را گزارش می‌دهند، و به دنبال آنها 13 کشور از جمله بنگلادش، جمهوری دموکراتیک کنگو، اتیوپی، ماداگاسکار، موزامبیک، میانمار، نپال، نیجریه، فیلیپین، سومالی، سودان جنوبی، سریلانکا و تانزانیا به طور جمعی 1000-10,000 مورد سالانه گزارش می‌دهند. موارد جذام در گردشگران یا مسافران برگشتی بسیار نادر است. موارد پراکنده در جنوب ایالات متحده، اسپانیا و پرتغال گزارش شده است.

اسپوروتریکوزیس توسط قارچ دوشکلی اسپوروتریکس شنکی (Sporothrix schenckii) ایجاد می‌شود که در سراسر جهان یافت می‌شود، اما بیشتر در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری شایع است. این ارگانیسم در گیاهان و خاک در حال فساد زندگی می‌کند. عفونت پوستی معمولاً در اثر تلقیح تروماتیک رخ می‌دهد. اسپوروتریکوزیس رایج‌ترین و کم‌خطرترین عفونت‌های عمقی قارچی (mycoses) است.

باکتری‌های جنس اکتینومایسس (Actinomyces spp) که بی‌هوازی و میکروآئروفیلیک، گرم مثبت و غیر اسید فست هستند، می‌توانند باعث بیماری‌های درونی و بیرونی شوند. به‌طور کلی، اکتینومایکوزیس به شکل درونی اشاره دارد، در حالی که شکل بیرونی که معمولاً اندام‌های تحتانی را درگیر می‌کند، به‌عنوان میستوم (mycetoma) شناخته می‌شود.

باکتری‌های گونه نوکاردیا (Nocardia spp.)، باکتری‌های گرم‌مثبت، رشته‌ای و شاخه‌دار هستند که به‌طور گسترده‌ای در خاک وجود دارند. شایع‌ترین شکل بروز عفونت نوکاردیوزیس (nocardiosis)، نوع ریوی آن است که معمولاً در بیمارانی با بیماری‌های ساختاری ریه، بدخیمی یا نقص ایمنی دیده می‌شود.

لیشمانیوز جلدی (Cutaneous Leishmaniasis یا CL) شایع‌ترین نوع لیشمانیوز است که توسط انگل‌های تک‌سلولی لیشمانیا (بیش از ۲۰ گونه مختلف) منتقل می‌شود. ناقل اصلی این انگل‌ها ۹۰ گونه پشه خاکی (Phlebotomine sandfly) است. این بیماری در مناطقی که ناقل و مخازن حیوانی مناسب وجود دارند، شیوع دارد و سالانه حدود ۱ میلیون مورد جدید گزارش می‌شود.

کورک (فرونکل) برجستگی های دردناک پر از چرک (پوستول) روی پوست هستند که در نتیجه عفونت عمیق فولیکول مو ایجاد می شوند. این عفونت معمولاً توسط نوعی باکتری به نام استافیلوکوکوس اورئوس (که معمولاً به عنوان "استاف" شناخته می شود( ایجاد می شود. بسیاری از افراد ناقل باکتری استاف هستند، به این معنی که به طور معمول روی پوست یا بینی آنها زندگی می کند بدون اینکه آسیبی به آنها وارد کند. با این حال، شکستگی های کوچک در سطح پوست (مانند آنهایی که در اثر اصطکاک یا خراش ایجاد می شوند) می تواند به باکتری ها کمک کند تا وارد فولیکول مو شده و آنها را آلوده کنند و در نتیجه کورک ایجاد شود. راه های درمان فرونکلوزیس (کورک)، راه های مراقبت فرونکلوزیس (کورک)

فولیکولیت (Folliculitis) به دلیل التهاب فولیکول‌های سطحی مو رخ می‌دهد و منجر به تشکیل پاپول‌ها و پوسچول‌های (pustules) متمرکز در ناحیه فولیکول می‌شود.

گرانولوم ماجوکی (Majocchi granuloma) که به عنوان التهاب گرانولوماتوز ندولار اطراف فولیکول (nodular granulomatous perifolliculitis) نیز شناخته می‌شود، یک فرآیند ندولار و اطراف فولیکول است که به دلیل عفونت فولیکول با گونه‌های قارچی درماتوفیت ایجاد می‌شود. این بیماری هنگامی رخ می‌دهد که یک درماتوفیت به فولیکول نفوذ کرده و درم و یا بافت زیرجلدی واکنش گرانولوماتوز و یا چرکی ایجاد می‌کند. گرانولوم ماجوکی اغلب توسط قارچ Trichophyton rubrum و کمتر توسط Trichophyton mentagrophytes یا Epidermophyton floccosum ایجاد می‌شود. این همان گونه‌های قارچی هستند که معمولاً مسئول عفونت‌های سطحی درماتوفیتی مانند تینیا کورپوریس (tinea corporis) و تینیا پدیس (tinea pedis) هستند. گونه‌های دیگر درماتوفیت نیز ممکن است در این بیماری نقش داشته باشند.

پاپولوز لنفوماتوئید (Lymphomatoid papulosis یا LyP) یک بیماری پوستی عودکننده، مزمن و خودبهبود است که در پیوستاری با لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک پوستی اولیه (C-ALCL) قرار دارد. این دو نهاد و موارد تداخل آن‌ها، اختلالات لنفوپرولیفراتیو پوستی مثبت به CD30 را تشکیل می‌دهند که تقریباً ۲۵ درصد از لنفوم‌های سلول T پوستی را شامل می‌شوند. با وجود ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک بدخیم، LyP معمولاً یک سیر بالینی خوش‌خیم دارد. LyP و C-ALCL بسیاری از ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک را به اشتراک می‌گذارند؛ مورفولوژی و سیر بیماری عوامل مهم تمایز دهنده هستند.

درماتوز نوتروفیلیک تب‌دار حاد که به عنوان سندرم سوییت (Sweet syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال التهابی است که به صورت پلاک‌های متعدد استریل، به طور معمول دردناک، ادماتوز و اریتماتوز ظاهر می‌شود و اغلب با تب و افزایش تعداد گلبول‌های سفید خون (لوکوسیتوز) همراه است. این بیماری معمولاً به پوست محدود می‌شود، اگرچه هر سیستم ارگانی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. گزارش‌های مربوط به کودکان و نوزادان نادر است و حدود ۵ درصد از تمامی موارد را تشکیل می‌دهد. در جمعیت کودکان، میانگین سن شروع ۵ سال است و شیوع بیشتری در پسران، به‌ویژه در کودکان زیر ۳ سال، دارد. سندرم سوییت بر اساس علت‌شناسی به دسته‌های زیر طبقه‌بندی می‌شود:

اریتم ندوزوم (Erythema nodosum) شایع‌ترین نوع سپتال پانیکولیت (التهاب چربی زیرپوستی) است و ناشی از واکنش حساسیت تأخیری به محرک‌های مختلفی مانند عفونت‌های باکتریایی و ویروسی (معمولاً استرپتوکوک و ویروس اپشتین-بار [EBV] به ترتیب)، داروها، بدخیمی‌ها، بیماری التهابی روده (مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو)، عفونت‌های قارچی و بیماری‌های عروقی کلاژن است. با این حال، در 33٪ تا 50٪ موارد، هیچ ارتباطی یافت نمی‌شود. فهرست کاملی از علل در زیر آمده است.