مایکوباکتریوم فورتویتم (Mycobacterium fortuitum) یک مایکوباکتریوم غیر سلی است که به سرعت رشد می‌کند. این باکتری اغلب از محیط، از جمله منابع آب طبیعی و فرآوری‌شده، فاضلاب و خاک، جداسازی می‌شود. شایع‌ترین سندرم‌های بالینی مرتبط با این ارگانیسم شامل عفونت‌های پوست و بافت نرم، عفونت‌های اسکلتی (استخوان، مفصل و تاندون) و عفونت‌های مرتبط با کاتتر است. عفونت‌های محل جراحی به‌ویژه با جراحی قلب و قفسه سینه مرتبط بوده و با آلودگی زخم به آب لوله‌کشی مستعمره‌شده مرتبط شده‌اند.

عفونت‌های کمتر شایع

کمتر شایع است که عفونت با این پاتوژن باعث بیماری مزمن ندولی ریه یا لنفادنیت شود، به‌خصوص در زیرگروهی از بیماران با بیماری رفلاکس معده به مری (GERD) و استفراغ مزمن.

عوامل خطر

عفونت با ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) یک عامل خطر برای عفونت M. fortuitum است، اگرچه کمپلکس مایکوباکتریوم آویوم (Mycobacterium avium complex) و مایکوباکتریوم کانزاسی (Mycobacterium kansasii) در آن جمعیت بیماران شایع‌تر هستند. بیماران مبتلا به HIV یا نقص ایمنی شدید دیگر در خطر عفونت منتشر هستند.

بیماران با سیستم ایمنی سالم

بیماران با سیستم ایمنی سالم ممکن است با عفونت پوستی ناشی از M. fortuitum مواجه شوند. اکثر بیماران گزارش می‌دهند که دچار تروما یا ضربه قبلی بوده‌اند. ظاهر بالینی زخم غیر اختصاصی است.

پیش‌آگهی و درمان

مرگ‌ومیر ناشی از عفونت M. fortuitum نادر است و فقط در بیمارانی با بیماری منتشر یا بیماری ریوی گسترده دیده می‌شود. پیش‌آگهی در بیشتر محل‌ها با دبریدمان و آنتی‌بیوتیک‌ها خوب است. استثنا در ریه‌ها است، جایی که سرکوب مزمن عفونت و جلوگیری از پیشرفت آن اهداف مراقبت را تشکیل می‌دهند.