بیماری های مشابه

سپسیس باکتریایی در کودکان یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر در کودکان است و از سرطان‌های دوران کودکی پیشی گرفته است. ویژگی‌های بارز سپسیس شامل دمای غیرطبیعی بدن، شمارش غیرطبیعی لکوسیت‌ها، تاکی‌پنه (تنفس سریع) و تاکی‌کاردی (ضربان قلب سریع) است. ضایعات پوستی که می‌توانند سرنخی برای علت سپسیس فراهم کنند، ممکن است ناشی از تهاجم مستقیم عروقی و انسداد، واسکولیت ناشی از رسوب کمپلکس‌های ایمنی یا اثرات سموم باشند.

پنومونی (Pneumonia) به عفونت حاد پارانشیم ریه (lung parenchyma) گفته می‌شود و هنگامی که این عفونت خارج از محیط بیمارستان ایجاد شود، به آن پنومونی اکتسابی از جامعه (community-acquired pneumonia یا CAP) می‌گویند.

آبسه (Abscess) یک فرآیند التهابی موضعی است که در آن گلبول‌های سفید خون در محل عفونت در درم (Dermis) و/یا بافت زیرجلدی تجمع می‌یابند. ضایعات طی چند روز تا ۱-۲ هفته تکامل می‌یابند. این ضایعات معمولاً دردناک بوده و گاهی با تب همراه هستند. آبسه‌ها معمولاً توسط گونه‌های استافیلوکوکوس (Staphylococcus) ایجاد می‌شوند.

آبسه کلیوی (Renal abscess) تجمعی از مواد چرکی در پارانشیم کلیه است.

پانکراتیت می‌تواند یک پاسخ التهابی سیستمیک شدید را القا کند، بنابراین استفاده زودهنگام و تهاجمی از مایعات وریدی (IV)، کنترل درد (اغلب با داروهای مخدر وریدی)، ضد تهوع‌ها و استراحت اولیه روده‌ای، برای درمان اولیه حیاتی است.

گاستروانتریت (Gastroenteritis) به عنوان یک بیماری حاد تعریف می‌شود که با علائمی مانند تهوع (Nausea)، استفراغ (Emesis)، و اسهال (Diarrhea) مشخص می‌شود و ممکن است با بی‌حالی (Malaise)، تب (Fevers)، و بی‌اشتهایی (Anorexia) همراه باشد. این بیماری عموماً عفونی است و در بیشتر موارد توسط ویروس‌ها ایجاد می‌شود (نگاه کنید به گاستروانتریت ویروسی). با این حال، برخی باکتری‌ها مانند سالمونلا (Salmonella)، کمپیلوباکتر (Campylobacter)، شیگلا (Shigella)، لیستریا (Listeria)، اشریشیاکلی انتروتوکسیژنیک (Enterotoxigenic Escherichia coli)، و کلستریدیوئیدس دیفیسیل (Clostridioides difficile) نیز می‌توانند موجب گاستروانتریت شوند.

بیماری کرون (Crohn disease) یک بیماری التهابی مزمن در دستگاه گوارش است که می‌تواند از دهان تا مقعد را درگیر کند. این بیماری با التهاب تمام لایه‌ای (transmural inflammation) و اغلب گرانولوم‌های بدون نکروز پنیری (noncaseating granulomas) مشخص می‌شود. علت آن به وضوح مشخص نیست، اما احتمالاً ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باعث تحریک آن می‌شوند، به‌طوری که بخشی از آسیب مخاطی به دلیل فعال‌سازی سیستم ایمنی علیه میکروبیوتای سالم روده‌ای رخ می‌دهد.

کولیت اولسراتیو (Ulcerative colitis یا UC) نوعی بیماری التهابی روده (Inflammatory Bowel Disease یا IBD) است که کولون و رکتوم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. UC شایع‌ترین شکل IBD است و شیوع سالانه آن بین 1.2 تا 20.3 مورد در هر 100,000 نفر است و دارای توزیع سنی دوگانه با اوج در دهه‌های سوم و هفتم زندگی می‌باشد. شیوع UC در مردان، یهودیان اشکنازی و افرادی با تبار اروپای شمالی بیشتر است. در سطح جهانی، شیوع UC در حال افزایش است.

کاندیدیاز ولوواژینال (Vulvovaginal candidiasis) معمولاً توسط قارچ کاندیدا آلبیکنس (Candida albicans) ایجاد می‌شود، اما گاهی اوقات ممکن است به‌وسیله‌ی سایر گونه‌های کاندیدا یا مخمرها نیز ایجاد شود. اگرچه این عفونت می‌تواند در نوجوانان شایع باشد، اما قبل از بلوغ نادرتر است.

اورتریت (Urethritis) التهاب مجرای ادراری است که معمولاً به دلیل عوامل عفونی از جمله باکتری‌های *کلامیدیا تراکوماتیس* (Chlamydia trachomatis) یا *نایسریا گونوره‌آ* (Neisseria gonorrhoeae) ایجاد می‌شود. در برخی موارد، اورتریت ممکن است ناشی از شرایط غیرعفونی باشد یا علت آن ناشناخته (ایدیوپاتیک) باشد.

سیستیت باکتریایی (Bacterial cystitis) به التهاب مثانه ناشی از یک عامل بیماری‌زای باکتریایی اطلاق می‌شود. در اکثر موارد سیستیت، یک عامل باکتریایی از مجرای ادراری به سمت مثانه صعود کرده و باعث عفونت می‌شود. با این حال، سیستیت ممکن است به علت عفونت‌های ویروسی یا به‌عنوان عارضه‌ای از مصرف داروهای شیمی‌درمانی نیز رخ دهد.

بیماری التهابی لگن (Pelvic Inflammatory Disease یا PID) یک سندرم بالینی است که با التهاب دستگاه تناسلی فوقانی در زنان مشخص می‌شود. این بیماری در اثر عفونت توسط میکروارگانیسم‌هایی ایجاد می‌شود که از اندوسرویکس (endocervix) گسترش می‌یابند. بسیاری از موارد به دلیل عفونت با Neisseria gonorrhoeae یا Chlamydia trachomatis رخ می‌دهد؛ ۱۰ تا ۲۰ درصد از زنانی که مبتلا به سوزاک (gonorrhea) یا کلامیدیا (chlamydia) درمان‌نشده هستند، به PID مبتلا خواهند شد.

نفرولیتیازیس (Nephrolithiasis) یا سنگ کلیه، یک مشکل شایع است که تقریباً 1% از بستری‌های بیمارستانی در ایالات متحده را تشکیل می‌دهد و سالانه 2 میلیارد دلار برای سیستم بهداشت و درمان هزینه دارد. خطر عمر برای بروز سنگ در مردان به حدود 11% و در زنان به 7% می‌رسد. اگرچه مردان همچنان در مقایسه با زنان در معرض خطر بیشتری قرار دارند (1.5 تا 2 برابر بیشتر در مردان)، اپیدمیولوژی تشکیل سنگ در ایالات متحده در حال تغییر است و شیوع آن در زنان با نرخ سریعتری نسبت به مردان در حال افزایش است. با در نظر گرفتن جمعیت به‌عنوان یک کل، میزان بروز سالانه بیماری سنگ تقریباً دو برابر شده است، از 54.2 در هر 100000 نفر در سال 1965 به 114.3 در هر 100000 نفر در سال 2005. نرخ بازگشت سنگ‌ها متفاوت است، اما تخمین زده می‌شود که تقریباً 10% از بیماران در طول 2 سال، 20% در 5 سال، 31% در 10 سال و 39% در 15 سال سنگ‌های علامت‌دار دیگری داشته باشند. بیماران با سابقه خانوادگی نفرولیتیازیس و سنگ‌های اسید اوریک به نظر می‌رسد در معرض خطر بیشتری برای بروز وقایع علامت‌دار بعدی باشند.

سیستیت بینابینی (Interstitial cystitis) که به‌عنوان سندرم مثانه دردناک نیز شناخته می‌شود، یک بیماری مزمن مثانه با علت ناشناخته است. این بیماری به‌طور رسمی توسط انجمن اورولوژی آمریکا به‌عنوان یک حس ناخوشایند (درد، فشار یا ناراحتی) که به مثانه ادراری مرتبط است و با علائم دستگاه ادراری تحتانی به مدت بیش از ۶ هفته همراه است، در غیاب عفونت یا سایر علل قابل شناسایی، تعریف می‌شود.