اورتریت (Urethritis) التهاب مجرای ادراری است که معمولاً به دلیل عوامل عفونی از جمله باکتری‌های کلامیدیا تراکوماتیس (Chlamydia trachomatis) یا نایسریا گونوره‌آ (Neisseria gonorrhoeae) ایجاد می‌شود. در برخی موارد، اورتریت ممکن است ناشی از شرایط غیرعفونی باشد یا علت آن ناشناخته (ایدیوپاتیک) باشد.

علائم و نشانه‌ها

بیماران مبتلا به اورتریت معمولاً ترشح مجرای ادراری دارند که بسته به علت اورتریت، مقدار و ظاهر آن می‌تواند متفاوت باشد. در برخی موارد، ترشح ممکن است کم و شفاف باشد. اورتریت گونوکوکی به طور معمول باعث ترشح چرکی آشکار می‌شود. بیماران ممکن است همچنین دیسوریا (درد یا سوزش هنگام ادرار) یا خارش مجرای ادراری داشته باشند. در برخی موارد، اورتریت ممکن است با اپیدیدیمیت (معمولاً درد یک‌طرفه در اپیدیدیم)، پروکتیت (بسته به مواجهه) و/یا تب همراه باشد.

عوامل عفونی

چندین عامل بیماری‌زا باعث اورتریت می‌شوند، از جمله نایسریا گونوره‌آ، کلامیدیا تراکوماتیس، مایکوپلاسما ژنیتالیوم (Mycoplasma genitalium)، و تریکوموناس واژینالیس (Trichomonas vaginalis). عوامل عفونی کمتر شایع شامل نایسریا مننژیتیدیس (Neisseria meningitidis)، نایسریا الونگاتا (Neisseria elongata)، اورئوپلاسما (Ureaplasma spp)، هموفیلوس آنفلوآنزا (Haemophilus influenzae)، هموفیلوس پاراآنفلوآنزا (Haemophilus parainfluenzae)، کوری‌ن‌باکتریوم (Corynebacterium spp)، کورتیا گیبسونی (Kurthia gibsonii)، آئروکوکوس اورینائه (Aerococcus urinae)، ویروس اپشتین-بار (Epstein-Barr virus)، آدنوویروس (adenovirus)، و ویروس هرپس سیمپلکس (herpes simplex virus) هستند. علاوه بر این، بیماران باید برای سایر بیماری‌های منتقله از راه جنسی، از جمله HIV، آزمایش شوند، زیرا هم‌زمانی عفونت‌ها ممکن است (به‌ویژه در جمعیت‌های بیماران با خطر بالا).