بیماری های مشابه

لیستریوزیس (Listeriosis) توسط باسیل گرم مثبت لیستریا مونوسیتوژنز (Listeria monocytogenes) ایجاد می‌شود. این ارگانیسم در سراسر جهان حیوانات اهلی و آزمایشگاهی را آلوده می‌کند و به‌ندرت از طریق دست زدن به حیوانات آلوده به انسان منتقل می‌شود. مصرف شیر، پنیر و مرغ آلوده منبع اصلی عفونت انسانی است. همچنین، پنیرهای گیاهی نیز با لیستریا مرتبط بوده‌اند. هرچند عفونت ناشی از محصولات کشاورزی آلوده کمتر رخ داده، اما در سال‌های اخیر افزایش بیماری‌های مرتبط با محصولات کشاورزی مشاهده شده است.

• ارزیابی سریع راه هوایی، تنفس و گردش خون (ABCs) در هر نوزادی که به عفونت خون (سپسیس) مشکوک است، ضروری است. باید راه هوایی نوزاد ایمن شده و در صورت نیاز کمک تنفسی ارائه شود. ممکن است به اکسیژن مکمل نیاز باشد.

این خلاصه به بررسی عفونت زودرس استرپتوکوک گروه B در نوزادان می‌پردازد. عفونت دیررس استرپتوکوک گروه B به صورت جداگانه بررسی می‌شود.

این خلاصه به بررسی عفونت استرپتوکوکی گروه B با شروع دیرهنگام در نوزادان می‌پردازد. عفونت استرپتوکوکی گروه B با شروع زودهنگام به‌طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است.

بیماری اینکونتیننتیا پیگمنتی (Incontinentia pigmenti) یا سندرم بلاخ-سولزبرگر (Bloch-Sulzberger syndrome)، یک بیماری وابسته به کروموزوم X و غالب است که عمدتاً در زنان دیده می‌شود و در مردان کشنده است. این بیماری ناشی از جهش در ژن IKBKG است. علائم بیماری در هنگام تولد یا در چند هفته اول زندگی آشکار می‌شوند. بیماری معمولاً در چهار مرحله پیشرفت می‌کند: وزیکولی (vesicular)، وریکوسی (verrucous)، هیپرپیگمانتاسیون (hyperpigmentation)، و هیپوپیگمانتاسیون / آتروفی (hypopigmentation/atrophy). اکثر موارد با ناهنجاری‌های رشدی در پوست، مو، ناخن، دندان‌ها، چشم‌ها و سیستم عصبی مرکزی همراه هستند. ناتوانی ذهنی و صرع نیز ممکن است مشاهده شود. یافته‌های چشمی، در صورت وجود، شامل ناهنجاری‌های شبکیه‌ای و غیرشبکیه‌ای هستند که معمولاً به انسداد عروقی مربوط می‌شوند.

• ارزیابی سریع راه هوایی، تنفس و گردش خون (ABCs) در هر نوزادی که به عفونت خون (سپسیس) مشکوک است، ضروری است. باید راه هوایی نوزاد ایمن شده و در صورت نیاز کمک تنفسی ارائه شود. ممکن است به اکسیژن مکمل نیاز باشد.

این خلاصه به بررسی بیماری واریسلا (آبله‌مرغان) در کودکان می‌پردازد. واریسلای نوزادی به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است.

زونا (زوستر) (Shingles (Zoster)) یک راش دردناک است که توسط ویروس واریسلا زوستر، همان ویروسی که باعث آبله مرغان می‌شود، به وجود می آید. پس از بهبودی فرد از آبله مرغان، ویروس در اعصاب خاصی در بدن غیر فعال (خفته) باقی می ماند. با افزایش سن، سیستم ایمنی بدن شما ضعیف تر می شود و ممکن است به اندازه کافی برای کنترل ویروس قوی نباشد. زونا زمانی اتفاق می‌افتد که ویروس دوباره فعال می‌شود، روی اعصاب رشد می‌کند تا به پوست برسد و به صورت برآمدگی‌های کوچک، دردناک و پر از مایع (تاول) ظاهر می‌شود.

تاول‌های مکشی (Sucking blisters) تاول‌های غیرالتهابی (bullae یا vesicles) هستند که بر روی اندام‌های بدن (گاهی به صورت دوطرفه) یا لب‌های نوزاد تازه متولد شده ظاهر می‌شوند. علت ایجاد آن‌ها مکیدن مکرر در رحم مادر است. در هنگام تولد، ممکن است مشاهده شود که نوزاد در ناحیه تاول مکیدن را ادامه می‌دهد. ادامه این مکیدن می‌تواند منجر به تشکیل پینه (callus) شود.

سندرم پوست سوخته استافیلوکوکی (Staphylococcal Scalded Skin Syndrome یا SSSS)، که به نام بیماری ریتر (Ritter disease) نیز شناخته می‌شود، یک بیماری حاد است که به واسطه‌ی سموم اپیدرمولیتیک ترشح شده توسط سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) ایجاد می‌شود. هرگونه عفونت سیستمیک یا پوستی ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس تولیدکننده سم اپیدرمولیتیک می‌تواند منجر به SSSS شود. اغلب، این عفونت به صورت موضعی در نازوفارنکس، ملتحمه، پرینه یا ناحیه ناف رخ می‌دهد و سمومی تولید می‌کند که به بروز تاول‌های شکننده و گسترده منجر می‌شود که اغلب در زمان مراجعه بیمار دیگر سالم نیستند. اعتقاد بر این است که کودکان زیر ۶ سال به دلیل کاهش توانایی کلیه‌ها در دفع سم، حساسیت بیشتری به SSSS دارند. شدت این بیماری می‌تواند از درگیری محدود پوستی تا بیماری پوستی گسترده و سپسیس متغیر باشد.

اپیدرمولیز بولوزای پیوندی (Junctional Epidermolysis Bullosa - JEB) یکی از چهار نوع اصلی اپیدرمولیز بولوزای ارثی (Epidermolysis Bullosa - EB) است. سایر انواع اصلی عبارتند از: EB سیمپلکس، EB دیستروفیک و سندرم کیندلر. JEB یک ژنودرمتوزیس است که با پوست بسیار شکننده‌ای مشخص می‌شود که با ضربه تاول می‌زند. JEB نتیجه جهش‌های اتوزومی مغلوب در یکی از ژن‌هایی است که پروتئین‌های ساختاری در لامینا لوسیدا (lamina lucida) در ناحیه غشای پایه پوست (BMZ) یا همی‌دسموزوم (hemidesmosome) را کد می‌کند. این پروتئین‌ها مسئول چسبندگی سلولی هستند.

بیماری اپیدرمولیز بولوزا ارثی (Inherited Epidermolysis Bullosa یا EB) گروهی از اختلالات تاولی است که به دلیل نقص در اجزای مختلف منطقه غشای پایه (Basement Membrane Zone یا BMZ) ایجاد می‌شود. اپیدرمولیز بولوزا دیستروفیک (Dystrophic EB یا DEB) ناشی از جهش در ژن COL7A1 است که کلاژن نوع هفت (Type VII Collagen) را کد می‌کند. کلاژن نوع هفت فیبر اصلی اتصال‌دهنده‌ای است که یک شبکه متصل‌کننده ایجاد می‌کند و لامینا دنسا را به فیبرهای کلاژن بینابینی در زیر لامینا دنسا متصل می‌نماید. جهش‌های موجود در COL7A1 منجر به عدم حضور یا کاهش مقدار کلاژن نوع هفت عملکردی می‌شود که به از هم گسیختگی BMZ بین لامینا دنسا و زیر لامینا دنسا (درم پاپیلاری) منجر می‌شود. از نظر بالینی و بافت‌شناسی، این امر به صورت شکنندگی مخاطی و پوستی بارز در برابر تروما ظاهر می‌شود که باعث ایجاد شکاف زیر اپیدرمی (بین درم و اپیدرم) می‌گردد.

پروتوپورفیری اریتروپوئتیک (Erythropoietic protoporphyria یا EPP) یک نقص ژنتیکی در آنزیم فروکلاتاز (ferrochelatase) است که مرحله نهایی مسیر بیوسنتز هم (heme) را کاتالیز می‌کند؛ جایی که هم از آهن و پروتوپورفیرین IX (protoporphyrin IX) سنتز می‌شود.

ماستوسیتوز (Mastocytosis) اصطلاحی است که به طور کلی به تکثیر بیش از حد سلول‌های ماست (mast cells) در بافت اشاره دارد. بر اساس طبقه‌بندی سازمان بهداشت جهانی (WHO)، ماستوسیتوز به اشکال جلدی و سیستمیک تقسیم می‌شود. ماستوسیتوز به طور معمول به عنوان یک بیماری پوستی در دوران کودکی ظاهر می‌شود که به زیرگروه‌های کهیر رنگدانه‌ای (Urticaria Pigmentosa یا UP، که به عنوان ماستوسیتوز جلدی ماکولوپاپولار نیز شناخته می‌شود)، ماستوسیتوم موضعی پوست و ماستوسیتوز جلدی منتشر تقسیم می‌شود. ماستوسیتوز جلدی در کودکی دارای پیش‌آگهی بسیار خوبی است و بسیاری از موارد آن در دوران بلوغ بهبود می‌یابند. موارد شدید ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد (رجوع شود به ماستوسیتوز در بزرگسالان).

بحران سیفلیس در ایالات متحده: موارد سیفلیس و سیفلیس مادرزادی در سراسر کشور به شدت افزایش یافته‌اند، به‌طوری‌که بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ شاهد افزایش ۸۰ درصدی در موارد کلی سیفلیس بوده‌ایم. آزمایش سرولوژیک (serologic testing) اصلی‌ترین روش برای تشخیص، مرحله‌بندی و مدیریت سیفلیس است. این آزمایش باید برای هر بیمار فعال از نظر جنسی که به سیفلیس مشکوک است یا دارای علائم جدید و غیرقابل توضیح است، انجام شود. تشخیص و درمان سریع سیفلیس می‌تواند از بروز عوارض سیستمیک، از جمله درگیری چشمی و نابینایی دائمی جلوگیری کند.

این خلاصه به بررسی آبله‌مرغان در نوزادان می‌پردازد. آبله‌مرغان در بزرگسالان و کودکان به‌طور جداگانه مورد بحث قرار می‌گیرد.

این خلاصه به بررسی آسپرژیلوزیس (aspergillosis) در نوزادان می‌پردازد. آسپرژیلوزیس در بزرگسالان و کودکان به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است.