این خلاصه به بررسی آبله‌مرغان در نوزادان می‌پردازد. آبله‌مرغان در بزرگسالان و کودکان به‌طور جداگانه مورد بحث قرار می‌گیرد.
آبله‌مرغان نوزادی
آبله‌مرغان نوزادی یا آبله‌مرغان در نوزادان، عفونت با ویروس واریسلا-زوستر (Varicella-Zoster Virus یا VZV) در طی ۴ تا ۶ هفته اول زندگی است. نوزادان ممکن است از سه طریق مبتلا شوند: (۱) در رحم از طریق ویروس‌خونی جفتی (transplacental viremia)، (۲) هنگام تولد از طریق عفونت صعودی، یا (۳) پس از تولد از طریق قطرات تنفسی یا تماس مستقیم با ضایعات عفونی. دوره نهفتگی (incubation period) ویروس VZV معمولاً بین ۱۰ تا ۱۴ روز است؛ بنابراین، شروع علائم در ۱۰ روز اول زندگی معمولاً به‌دلیل انتقال داخل‌رحمی است. شروع علائم پس از ۱۰ روز معمولاً نشان‌دهنده عفونت پس از زایمان است.
آبله‌مرغان نوزادی حاصل از انتقال داخل‌رحمی
این نوع آبله‌مرغان در نوزادانی که از مادرانی متولد می‌شوند که در سه هفته آخر بارداری به عفونت اولیه آبله‌مرغان مبتلا شده‌اند، شایع است. شدت بیماری نوزادی بستگی به وجود آنتی‌بادی‌های مادری که از طریق جفت منتقل شده‌اند دارد. بنابراین، شروع بثورات ناشی از عفونت اولیه VZV مادری بین ۶ تا ۲۱ روز قبل از زایمان اجازه تولید آنتی‌بادی مادری، انتقال جفتی به جنین و بروز آبله‌مرغان غیرکشنده نوزادی را می‌دهد. برعکس، شروع بثورات مادری بین ۵ روز قبل تا ۲ روز پس از زایمان زمان کافی برای تولید آنتی‌بادی مادری نمی‌دهد و می‌توان انتظار یک دوره شدید را داشت.
عفونت‌های VZV پس از زایمان
عفونت‌های VZV پس از زایمان معمولاً در نوزادان سالم و کامل مدت خودبه‌خود محدود می‌شوند. با این حال، آبله‌مرغان شدید ممکن است در نوزادان کمتر از ۲۸ هفته بارداری یا با وزن کمتر از ۱۰۰۰ گرم در هنگام تولد رخ دهد.