بیماری های مشابه

کارسینوم آدنویید سیستیک (ACC) گوش یک تومور بدخیم است که از سلول‌های غده‌ای ترشحی منشاء می‌گیرد. این تومور در کانال شنوایی بسیار نادر است و به دلیل نرخ بالای تشخیص اشتباه، پیشرفت کندی دارد. این نوع تومور، شایع‌ترین بدخیمی غدد مومی (ceruminous glands) محسوب می‌شود. میزان مرگ‌ومیر بلندمدت آن بین ۶۰٪ تا ۹۰٪ متغیر است.

درماتوفیبروماها یا هیستیوسیتوماها، تومورهای خوش‌خیم فیبروهیستیوسیتی هستند که معمولاً به صورت تک‌تک ظاهر می‌شوند. برخی افراد ممکن است چندین ضایعه داشته باشند اما به ندرت تعداد آنها به بیش از 15 می‌رسد. درماتوفیبروماها عمدتاً در اندام‌های تحتانی مشاهده می‌شوند؛ با این حال، در کودکان زیر 10 سال، محل شایع‌تر آنها روی تنه است. این ضایعات عموماً بدون علامت هستند، اما گاهی ممکن است خارش یا درد داشته باشند.

کارسینوم سلول مرکل (Merkel cell carcinoma یا MCC) که به عنوان کارسینوم نورواندوکرین پوستی نیز شناخته می‌شود، یک بدخیمی نادر پوستی است که تمایز نورواندوکرین و اپیتلیالی را نشان می‌دهد. علیرغم نام آن، منشأ سلولی MCC به عنوان سلول مرکل ثابت نشده و همچنان در حال بررسی است.

کارسینومای غده عرق (Eccrine gland carcinoma) شامل گروه نادری از نئوپلاسم‌های غده عرق است که بر اساس طیف گسترده‌ای از ویژگی‌های بافت‌شناسی به انواع مختلفی تقسیم می‌شود.

کارسینوم ادنکسال میکروکیستیک، یا MAC، نوعی نادر از کارسینوم ادنکسال با رفتار محلی تهاجمی است که باور بر این است که از کراتینوسیت‌های ادنکسال چندتوان (pluripotent adnexal keratinocyte) منشا می‌گیرد و می‌تواند تمایز مجرایی و فولیکولی از خود نشان دهد.

نووس سباسه (Nevus sebaceus of Jadassohn) یک هامارتومای مادرزادی رایج است که معمولاً در پوست سر یافت می‌شود. این عارضه به‌عنوان یک زیرگروه از نووس اپیدرمال ارگانوئید (organoid epidermal nevus) شناخته می‌شود. در دوران بزرگسالی، این نووس به‌صورت یک پلاک منفرد، بدون مو، با مرزهای مشخص و رنگ زرد-قهوه‌ای ظاهر می‌شود که سطح آن مخملی یا زگیلی است و اندازه آن از چند میلی‌متر تا چند سانتی‌متر متغیر است. ضایعات معمولاً از بدو تولد وجود دارند، در دوران کودکی مسطح می‌شوند و در دوران بلوغ دوباره برجسته می‌گردند. اکثر ضایعات به‌صورت پراکنده هستند، اما شکل‌های خانوادگی نادر نیز گزارش شده‌اند. هیچ تمایل نژادی یا جنسی برای این عارضه وجود ندارد.

تریکوبلاستوما یک تومور خوش‌خیم نادر است که از سلول‌های زایای فولیکول مو نشأت می‌گیرد. تظاهر بالینی مشخص آن به صورت یک ندول (nodule) منفرد و بدون علامت بر روی صورت یا پوست سر ظاهر می‌شود. تریکوبلاستوما ممکن است به صورت پراکنده، در ارتباط با یک بیماری ارثی یا درون یک خال سباسه (nevus sebaceus) رخ دهد. این تومور بیشتر در بزرگسالان در دهه‌های پنجم و ششم زندگی دیده می‌شود، هرچند ممکن است در سنین دیگر نیز مشاهده شود. تریکوبلاستوما به طور مساوی در مردان و زنان رخ می‌دهد.

تریکو اپیتلیوماها تومورهای خوش‌خیم هستند که از فولیکول‌های مو منشاء می‌گیرند. این تومورها معمولاً به صورت پاپول‌ها یا ندول‌های صاف و بدون علامت به رنگ پوست بر روی صورت مرکزی و پوست سر ظاهر می‌شوند.

سرطان سلول سنگفرشی پوستی درجا (Cutaneous Squamous Cell Carcinoma in situ یا SCCis)، که به عنوان بیماری بوون (Bowen disease) نیز شناخته می‌شود، به‌طور بافت‌شناختی با کراتینوسیت‌های بدخیم تعریف می‌شود که ضخامت کامل اپیدرم را درگیر می‌کنند. این بدخیمی شایع عمدتاً در افراد مسن دیده می‌شود و بیشتر بر روی پوست در معرض آفتاب رخ می‌دهد. توسعه SCCis همچنین با سرکوب سیستم ایمنی، لوسمی لنفوسیتیک مزمن، قرار گرفتن در معرض تشعشع، مصرف آرسنیک و ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ارتباط دارد. این بیماری تمایلی به جنسیت خاصی ندارد و اغلب همراه با سایر نشانه‌های آسیب مزمن ناشی از آفتاب، مانند کراتوزهای آکتینیک، لکه‌های خورشیدی (solar lentigines) و سایر کارسینوم‌های کراتینوسیتی مشاهده می‌شود. اگر درمان نشود، SCCis می‌تواند به SCC تهاجمی تبدیل شود.

کراتوز لیکنوئید (Lichenoid keratosis)، که به عنوان کراتوز لیکنوئید خوش‌خیم (benign lichenoid keratosis یا BLK)، کراتوز لیکنوئید منفرد (solitary lichenoid keratosis یا SLK)، کراتوز مشابه لیکن پلان (lichen planus-like keratosis یا LPLK)، لیکن پلان منفرد یا پلاک لیکنوئید در حال تحلیل نیز شناخته می‌شود، یک پاپول یا پلاک صورتی رنگ بدون علامت یا با خارش خفیف است که معمولاً در نواحی در معرض آفتاب یافت می‌شود. اگرچه کراتوزهای لیکنوئید می‌توانند در هر نقطه‌ای از پوست ظاهر شوند، اما شایع‌ترین محل آنها تنه است. این ضایعات همچنین به طور مکرر در اندام‌ها دیده می‌شوند.

جای زخم‌ها نتیجه فرآیند بهبود پوست هستند که در اثر ترمیم بیش از حد پس از بیماری، آسیب، برش جراحی، یا زخم‌های خودایجاد شده به وجود می‌آیند. تشکیل جای زخم شامل سه مرحله التهاب (inflammation)، تکثیر (proliferation)، و بلوغ (maturation) است.

مورفیا یک وضعیت اسکلروز کننده موضعی در درم (dermis) و گاهی اوقات در زیرپوست (subcutis) است. در گذشته به عنوان اسکلرودرمی موضعی شناخته می‌شد، اما اصطلاح مورفیا ترجیح داده می‌شود زیرا مورفیا از اسکلرودرمی منتشر (diffuse scleroderma) متمایز است.

درماتوفیبروسارکومای برجسته (Dermatofibrosarcoma protuberans یا DFSP) یک سارکومای بافت نرم با درجه‌ی میانی است که از فیبروبلاست‌ها منشاء می‌گیرد. این بیماری عمدتاً در بزرگسالان جوان تا میانسال مشاهده می‌شود، اما می‌تواند به‌صورت ضایعه‌ی مادرزادی یا اکتسابی در کودکان نیز بروز کند. DFSP تقریباً دو برابر بیشتر در افراد با تبار آفریقایی شایع است و شیوع آن در زنان کمی بیشتر است. در حدود ۹۰٪ از موارد DFSP، ترانسلوکاسیون t(17;22) وجود دارد که منجر به ادغام ژن‌های کلاژن 1a1 (COLL1A1) و فاکتور رشد مشتق از پلاکت B (PDGFB) می‌شود، که این امر به فعال‌سازی دائمی سیگنالینگ تیروزین کیناز منجر می‌گردد.