بیماری های مشابه

انعقاد منتشر داخل عروقی (Disseminated Intravascular Coagulation یا DIC) به عنوان یک عارضه ثانویه در اثر طیف وسیعی از اختلالات رخ می‌دهد که شامل تروما شدید، عفونت‌ها، بدخیمی‌ها (به‌ویژه لوسمی در جمعیت اطفال)، واکنش‌های شدید به نیش مار، و ضایعات عروقی (همانژیواندوتلیومای کاپوزی‌فرم، آنژیوم‌های توفته) می‌شود. سندرم کساباخ-مریت نوع خاصی از DIC است که در آن مصرف پلاکت‌ها و عوامل انعقادی درون یک همانژیواندوتلیومای کاپوزی‌فرم یا آنژیوم توفته اتفاق می‌افتد.

پورپورای فولمینان (Purpura fulminans - PF) یک زیرگروه شدید و اغلب کشنده از انعقاد داخل عروقی منتشر (Disseminated Intravascular Coagulation - DIC) است که با ترومبوز گسترده بافتی و نکروز وسیع پوست تظاهر می‌یابد. این وضعیت می‌تواند به دلیل کمبود ارثی پروتئین C یا کمبود اکتسابی پروتئین C در شرایط عفونت باکتریایی شدید، معمولاً ناشی از نایسریا مننژیتیدیس (Neisseria meningitidis) باشد. PF با شیوع دو‌گانه‌ای رخ می‌دهد که در ۱ تا ۳ سالگی (عمدتاً در بیماران با کمبود ارثی پروتئین C) و در دوران نوجوانی (به دلیل افزایش شیوع نایسریا مننژیتیدیس در این گروه) به اوج می‌رسد.

نرخ مرگ‌ومیر در بیماری فاشئیت نکروزان (necrotizing fasciitis) بالا است. درمان شامل آنتی‌بیوتیک‌های وسیع‌الطیف وریدی (IV) و دبریدمان جراحی فوری بافت‌های عفونی و غیرزنده است. بنابراین، اگر به این تشخیص فکر می‌کنید، خواندن را متوقف کرده و *همین حالا با یک جراح تماس بگیرید*.

اریسیپلاس (Erysipelas) یک عفونت باکتریایی سطحی پوست است که اغلب توسط استرپتوکوک‌های بتا همولیتیک گروه A (Streptococcus pyogenes) ایجاد می‌شود. این عفونت، سیستم لنفاوی درم سطحی را درگیر می‌کند. اریسیپلاس تمایل به درگیر کردن افراد در دو سر طیف سنی، بیماران ضعیف و افرادی با تخلیه لنفاوی ضعیف دارد. این عارضه می‌تواند در صورت رخ دهد، اما معمولاً در اندام‌های تحتانی بیمارانی با نارسایی وریدی و درماتیت استاز دیده می‌شود.

اریزیپلوئید یک عفونت پوستی است که توسط باسیل گرم مثبت اریزیپلوتریکس روسیوپاتیه (Erysipelothrix rhusiopathiae) ایجاد می‌شود. این باکتری زمانی منتقل می‌شود که پوست آسیب‌دیده انسان با حیوان آلوده یا گوشت حیوان تماس پیدا کند؛ بنابراین، کشاورزان، آشپزها، قصابان و ماهیگیران بیشتر در معرض خطر هستند. اریزیپلوئید توسط چندین حیوان، به‌ویژه خوک‌ها و همچنین گوسفندها، خرگوش‌ها، مرغ‌ها، بوقلمون‌ها، اردک‌ها، شترمرغ‌ها، ماهی‌های عقرب و خرچنگ‌ها منتقل می‌شود. این بیماری در کودکان نادر است.

درماتیت اصطلاحی است که برای توصیف التهاب پوست به دلیل پوسته پوسته شدن، خشن یا خشک شدن پوست، قرمزی، خارش و گاهی تراوش و فرسایش استفاده می شود. استاز اصطلاحی است که برای توصیف تورم پا که در شرایط گردش خون ضعیف و تجمع مایعات مشاهده می شود استفاده می شود. درماتیت استازی, التهاب و تجزیه پوست است که به دلیل تجمع مایع در زیر پوست اتفاق می افتد. درماتیت استاز می تواند به دلیل نارسایی وریدی (نقص دریچه عروق خونی)، نارسایی قلبی و سایر شرایطی باشد که باعث تورم، معمولاً در پاها می شود.

درماتیت تماسی آلرژیک (Allergic contact dermatitis) نوعی اگزما (درماتیت آتوپیک) است که در اثر واکنش به یک آلرژن (ماده حساسیت زا) ایجاد می شود. برخلاف درماتیت تماسی تحریک‌کننده (irritant contact dermatitis) که در زمان تماس ماده حساسیت‌زا با پوست رخ می‌دهد، درماتیت تماسی آلرژیک حدود 24 تا 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آن رخ می‌دهد. شیوع آلرژن‌هایی که باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شوند، اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند، زیرا برخی از مواد شیمیایی در تولید محصولاتی که با پوست در تماس هستند، دائما در حال تغییر است. اخیراً، علل شایع درماتیت تماسی آلرژیک عبارتند از نیکل، کرومات ها، مواد شیمیایی لاستیکی و نئومایسین. حساسیت زا های رایج در عموم مردم جامعه شامل عطر، فرمالدئید، لانولین (چربی های موجود در پماد ها و لوازم آرایشی) و بسیاری دیگر از مواد شیمیایی رایج محیطی می باشد.

سلیولیت ائوزینوفیلیک (Eosinophilic cellulitis) یا سندرم ولز (Wells syndrome) یک اختلال نادر با علت ناشناخته است. این بیماری به ندرت در کودکان گزارش شده و با نفوذ ائوزینوفیل‌ها در درم (Dermis) مشخص می‌شود.

تب دنگی یک بیماری ویروسی است که از طریق نیش پشه آلوده به انسان منتقل می شود. این بیماری در سراسر جهان شایع است. پشه های حامل ویروس تب دنگی در مناطق گرمسیری زندگی می کنند و در طول روز تمایل دارند انسان را نیش بزنند. بین نیش پشه و شروع علائم حدود 2 تا 7 روز تاخیر وجود دارد، بنابراین ممکن است مسافران این مناطق قبل از شروع علائم به خانه بازگردند.

پمفیگوس ولگاریس (Pemphigus vulgaris - PV) یک بیماری خودایمنی تاولی اکتسابی است که پوست و غشاهای مخاطی را درگیر می‌کند. این بیماری با حضور آنتی‌بادی‌های خودی ایمونوگلوبولین G (IgG) علیه دسموگلئین (Desmoglein - Dsg)، که یک مولکول سطحی سلول کراتینوسیت است، مشخص می‌شود و باعث اختلال در چسبندگی سلول‌های کراتینوسیت می‌شود. آنتی‌ژن‌های هدف در پمفیگوس ولگاریس، Dsg1 و Dsg3 هستند. در نوع مخاطی-جلدی، آنتی‌بادی‌های خودی علیه Dsg1 و Dsg3 حضور دارند، در حالی که نوع غالب مخاطی پمفیگوس ولگاریس با آنتی‌بادی‌های خودی علیه Dsg3 شناخته می‌شود.

سندرم استیونز-جانسون (SJS) و نکروز سمی اپیدرمال (TEN) بیماری‌های حاد و شدید پوستی هستند که با بروز ضایعات پوستی دسکواماتیو، موکوزیت‌های چندکانونی و علائم سیستمیک همراه‌اند. SJS با درگیری کمتر از ۱۰ درصد سطح بدن (BSA) مشخص می‌شود، در حالی که TEN شامل بیش از ۳۰ درصد BSA است. در مواردی که ۱۰ تا ۳۰ درصد BSA درگیر باشد، به آن همپوشانی SJS-TEN گفته می‌شود. توجه داشته باشید که SJS می‌تواند به سرعت به TEN تبدیل شود و هر دو می‌توانند سیر بالینی غیرقابل پیش‌بینی داشته باشند. در گذشته، اصطلاحات مربوط به این بیماری‌ها دقیق نبوده و اصطلاحاتی مانند اریتم مولتی‌فرم ماژور و SJS/TEN مرتبط با مایکوپلاسما پنومونیه برای توصیف گروهی ناهمگون از موکوزیت‌ها ناشی از عوامل دارویی و عفونی مختلف استفاده شده است. حرکتی به سمت طبقه‌بندی مجدد این بیماری به سه دسته مجزا صورت گرفته است:

### نکروز اپیدرمی سمی (Toxic Epidermal Necrolysis - TEN) و سندرم استیونز-جانسون (Stevens-Johnson Syndrome - SJS)

بثورات دارویی ثابت (Fixed Drug Eruption - FDE) یک واکنش پوستی نامطلوب به دارو است که هر بار فرد به داروی عامل مجدد در معرض قرار می‌گیرد، در همان نقطه از بدن ظاهر می‌شود. یک یا چند لکه قرمز یا بنفش به‌وضوح مشخص که معمولاً گرد هستند، در عرض چند دقیقه تا چند ساعت پس از قرارگیری در معرض داروی محرک بروز می‌کنند. اندازه این لکه‌ها می‌تواند از ۰.۵ تا چند سانتی‌متر متغیر باشد. این لکه‌ها معمولاً بدون علائم هستند، اما ممکن است سوزش، درد یا خارش نیز رخ دهد. در حالی که هر سطح پوستی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد، مخاط دهانی و ناحیه مقعدی تناسلی بیشتر درگیر می‌شوند.

پایودرما گانگرنوزوم (PG) یک بیماری التهابی، غیرعفونی و زخم‌شونده پوستی با ویژگی‌های نوتروفیلی است که علت آن هنوز به‌طور دقیق مشخص نشده و اغلب به‌اشتباه به‌عنوان یک عفونت پوستی تهاجمی تشخیص داده می‌شود. این بیماری عمدتاً در بزرگسالان میانسال رخ می‌دهد اما می‌تواند افراد در هر سنی را تحت تأثیر قرار دهد. هیچ تمایلی به جنسیت، نژاد یا قومیت خاصی وجود ندارد.

زونا (زوستر) (Shingles (Zoster)) یک راش دردناک است که توسط ویروس واریسلا زوستر، همان ویروسی که باعث آبله مرغان می‌شود، به وجود می آید. پس از بهبودی فرد از آبله مرغان، ویروس در اعصاب خاصی در بدن غیر فعال (خفته) باقی می ماند. با افزایش سن، سیستم ایمنی بدن شما ضعیف تر می شود و ممکن است به اندازه کافی برای کنترل ویروس قوی نباشد. زونا زمانی اتفاق می‌افتد که ویروس دوباره فعال می‌شود، روی اعصاب رشد می‌کند تا به پوست برسد و به صورت برآمدگی‌های کوچک، دردناک و پر از مایع (تاول) ظاهر می‌شود.

واسکولیت (Vasculitis) اصطلاحی عمومی است که به گروهی بزرگ و ناهمگن از اختلالات اشاره دارد که با التهاب عروق خونی مشخص می‌شوند. هیچ سیستم طبقه‌بندی یکنواختی برای واسکولیت وجود ندارد، اگرچه زیرگروه‌ها معمولاً بر اساس اندازه عروق درگیر، نوع کمپلکس‌های ایمنی در گردش، و دیگر ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک و بالینی دسته‌بندی می‌شوند. در بسیاری از موارد، آسیب به عروق خونی منجر به نشت گلبول‌های قرمز و بروز پورپورای قابل لمس (palpable purpura) بر روی پوست می‌شود. علائم پوستی شایع دیگر واسکولیت شامل زخم‌های پوستی، پدیده رینود (Raynaud phenomenon)، و لیودو رتیکولاریس (livedo reticularis) است.

گانگرن گازی (Gas gangrene) که به عنوان میونکروز کلستریدیایی (clostridial myonecrosis) نیز شناخته می‌شود، یک عفونت بسیار شدید با نرخ بالای مرگ و میر است. باکتری‌های بی‌هوازی کلستریدیایی مسئول این عفونت نکروز کننده عضله هستند که ممکن است با عفونت پوست و بافت‌های نرم مجاور نیز همراه باشد.

آنژیوادم (Angioedema) که همچنین به نام آنژیونوروتیک ادم (angioneurotic edema) شناخته می‌شود، نوعی از کهیر (urticaria) است. در حالی که بثورات کهیری معمولاً لایه سطحی درم را تحت تأثیر قرار می‌دهند، تورم در آنژیوادم در سطح عمیق‌تری رخ می‌دهد و معمولاً در درم و بافت زیرجلدی یا زیرمخاطی اتفاق می‌افتد. به ندرت، دستگاه گوارش نیز ممکن است درگیر شود. این ادم به دلیل افزایش نفوذپذیری عروقی و نشت مایع به داخل بافت بینابینی ایجاد می‌شود.