اریزیپلوئید یک عفونت پوستی است که توسط باسیل گرم مثبت اریزیپلوتریکس روسیوپاتیه (Erysipelothrix rhusiopathiae) ایجاد می‌شود. این باکتری زمانی منتقل می‌شود که پوست آسیب‌دیده انسان با حیوان آلوده یا گوشت حیوان تماس پیدا کند؛ بنابراین، کشاورزان، آشپزها، قصابان و ماهیگیران بیشتر در معرض خطر هستند. اریزیپلوئید توسط چندین حیوان، به‌ویژه خوک‌ها و همچنین گوسفندها، خرگوش‌ها، مرغ‌ها، بوقلمون‌ها، اردک‌ها، شترمرغ‌ها، ماهی‌های عقرب و خرچنگ‌ها منتقل می‌شود. این بیماری در کودکان نادر است.
ویژگی‌های بالینی
اریزیپلوئید با پلاک‌های اریتماتوز تا ارغوانی با حاشیه‌های مشخص، ادم و مرزهای برجسته مشخص می‌شود. وزیکول‌ها (vesicles)، بول‌ها (bullae) و فرسایش‌ها نیز ممکن است حضور داشته باشند. ضایعات اریزیپلوئید معمولاً در پشت دست‌ها و/یا انگشتان قرار دارند. این ضایعات اغلب بدون علامت هستند، اما برخی بیماران ممکن است درد خفیف، خارش (pruritus) یا تب گزارش کنند.
فرم منتشر / عمومی
فرم منتشر یا عمومی نادر است و با ضایعات پوستی مشابه در گستره‌ای وسیع مشخص می‌شود. برخلاف اریزیپلوئید موضعی، بیماران با فرم منتشر / عمومی اغلب تب، لنفادنیت (lymphadenitis) و آرتراژیا (arthralgias) گزارش می‌کنند.
بیماری سیستمیک
علاوه بر بیماری پوستی موضعی و منتشر که در بالا توضیح داده شد، باکتری می‌تواند بیماری سیستمیک نیز ایجاد کند که اغلب به صورت اندوکاردیت (endocarditis) حاد یا تحت‌حاد ظاهر می‌شود. اندوکاردیت نادر است و معمولاً دریچه‌های قبلاً آسیب‌دیده را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
درمان
ضایعات اریزیپلوئید پوستی موضعی اغلب بدون درمان در طی ۳-۴ هفته بهبود می‌یابند اما ممکن است دوباره عود کنند. بنابراین، درمان با آنتی‌بیوتیک در تمامی اشکال اریزیپلوئید توصیه می‌شود.