بیماری های مشابه

واسکولیت IgA (Immunoglobulin A vasculitis) که قبلاً به نام پورپورای هنوخ-شونلاین شناخته می‌شد، نوعی واسکولیت تخریبی عروق کوچک با اتیولوژی نامعلوم است که عمدتاً در کودکان رخ می‌دهد اما می‌تواند در بزرگسالان نیز مشاهده شود. این بیماری با تشکیل کمپلکس ایمنی IgA و رسوب C3 و فیبرین در عروق کوچک، به ویژه مویرگ‌ها، ونول‌های پس از مویرگی و گاهی شریانچه‌ها در اعضای آسیب‌دیده مشخص می‌شود. بروز سالانه این بیماری در کودکان ۳ تا ۲۶ در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر است، در حالی که در بزرگسالان این میزان به‌طور قابل توجهی کمتر و حدود ۰٫۱ تا ۱٫۸ در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر است. این بیماری بیشتر در مردان، افراد سفیدپوست و کسانی که از تبار آسیایی هستند مشاهده می‌شود.

واسکولیت اورتیکاریا یک زیرگروه از واسکولیت عروق کوچک (لکوسیتوکلاستیک) است. این بیماری با تظاهرات پوستی پلاک‌های اورتیکاریا که عمدتاً در نواحی تنه و اندام‌های پروگزیمال ایجاد می‌شود، با یا بدون آنژیوادم، و یافته‌های هیستوپاتولوژیک واسکولیت لکوسیتوکلاستیک در نمونه‌برداری پوست مشخص می‌شود.

پلی‌آنژئیت میکروسکوپی (Microscopic polyangiitis - MPA) یک بیماری مرتبط با آنتی‌بادی‌های ضد سیتوپلاسم نوتروفیل (antineutrophil cytoplasmic antibody - ANCA) است که منجر به التهاب نکروزدهنده سیستمیک عروق کوچک و متوسط بدون تشکیل گرانولوم می‌شود. این بیماری با افزایش تیترهای آنتی‌بادی ANCA نوع پراکسینوکلییر (p-ANCA) و آنتی‌بادی مثبت میلوپراکسیداز (myeloperoxidase - MPO) همراه است. شایع‌ترین نقاط درگیری کلیه‌ها هستند که با گلومرولونفریت نکروزدهنده کانونی و سگمنتال با هلالک (crescentic) مشخص می‌شود، و ریه‌ها با کاپیلاریتیس ریوی و خونریزی آلوئولار درگیر می‌شوند. شروع بیماری می‌تواند تدریجی یا حاد باشد. علائم شدید ریوی یا کلیوی به عنوان وضعیت اورژانسی پزشکی در نظر گرفته می‌شود و نیاز به درمان فوری دارد.

اِریتما اِلاواتوم دیوتینوم (Erythema elevatum diutinum) نوع نادری از واسکولیت لکوسیتوکلاستیک (leukocytoclastic vasculitis) است که در آن کمپلکس‌های ایمنی در عروق خونی کوچک تجمع می‌یابند و منجر به التهاب می‌شوند. علت دقیق این بیماری ناشناخته است، اما عوامل محرک ممکن است شامل عوامل عفونی مانند استرپتوکوک‌ها و ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)، بدخیمی‌های خونی مانند گاموپاتی‌های مونوکلونال، بیماری‌های التهابی روده، اسپروی سلیاک و اختلالات روماتولوژیک باشند. همچنین، این بیماری ممکن است با پاراپروتئینمی ایمونوگلوبولین A (IgA) همراه باشد. گزارش‌های موردی نشان‌دهنده ارتباط با اینترفرون-ب، داروهای ضد سل، سیس‌پلاتین و اریتروپویتین هستند.

گرانولوماتوز با پلی‌آنژئیت (Granulomatosis with polyangiitis یا GPA)، که قبلاً به عنوان گرانولوماتوز وگنر (Wegener granulomatosis) شناخته می‌شد، یک بیماری چند سیستمی با علت ناشناخته است که با واسکولیت (vasculitis) و التهاب گرانولوماتوز نکروزان (necrotizing granulomatous inflammation) شریان‌ها و وریدهای کوچک مشخص می‌شود. شکل کلاسیک و عمومی GPA شامل سه‌گانه‌ای از گرانولوم‌های نکروزان دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی، واسکولیت گرانولوماتوز نکروزان عروق کوچک سیستمیک و گلومرولونفریت (glomerulonephritis) (معمولاً موضعی و سگمنتال) است. GPA بیشتر در بیماران میانسال و با تبار اروپای شمالی (80%-90% موارد) رخ می‌دهد، اما مواردی نیز در کودکان و بزرگسالان مسن گزارش شده است.

گرانولوماتوز ائوزینوفیلیک با پلی‌آنژئیت (Eosinophilic Granulomatosis with Polyangiitis یا EGPA)، که به عنوان آنژئیت گرانولوماتوز آلرژیک نیز شناخته می‌شود و پیش‌تر به نام سندرم چرگ-استراوس (Churg-Strauss syndrome) معروف بود، یک اختلال چند سیستمی است که با علائمی همچون آسم، رینوسینوزیت مزمن، ائوزینوفیلی محیطی و واسکولیت سیستمیک عروق کوچک تا متوسط مشخص می‌شود.

- ملاحظات اولیه در زمینه آندوکاردیت تفاوتی با روش‌های دیگر تثبیت همودینامیک اورژانسی ندارد.

گوی‌ککمی (Gonococcemia) به حضور باکتری Neisseria gonorrhoeae در جریان خون اشاره دارد که اغلب به عفونت گنوره‌ای منتشر (Disseminated Gonococcal Infection یا DGI) منجر می‌شود. گنوره، که توسط N. gonorrhoeae، یک دیپلوکوک گرم منفی، ایجاد می‌شود، پس از کلامیدیا، دومین عفونت انتقال‌یافته از راه جنسی (STI) است که در ایالات متحده گزارش می‌شود. (برای بحث بیشتر در مورد عفونت اولیه، به گنوره مراجعه کنید.) گوی‌ککمی در حدود 1% تا 3% از بیماران مبتلا به گنوره رخ می‌دهد.

عفونت با دیپلوکوک گرم-منفی نایسریا مننژیتیدیس (Neisseria meningitidis) مسئول مننگوکوکسمی حاد است، یک بیماری شدید که معمولاً در اپیدمی‌های کوچک رخ می‌دهد. نایسریا مننژیتیدیس از طریق قطرات تنفسی از فرد به فرد منتقل می‌شود و نازوفارنکس انسان تنها مخزن شناخته شده آن است.

**تب لکه‌ای کوه‌های راکی (Rocky Mountain spotted fever - RMSF)**

توجه به این نکته مهم است که برخی از انواع پورپورا ممکن است نشانه‌ای از وضعیت اورژانسی باشند. انواعی که در اینجا مورد بحث قرار گرفته‌اند، ممکن است در شرایطی که تعداد پلاکت‌ها کم است یا استعداد خونریزی (bleeding diathesis) وجود دارد، بیشتر رخ دهند.

پورپورای خورشیدی (Solar purpura) که به نام‌های پورپورای سالمندی (senile purpura) و پورپورای آکتینیک (actinic purpura) نیز شناخته می‌شود، نوعی پورپورای خوش‌خیم است که به دلیل قرار گرفتن در معرض آفتاب ایجاد می‌شود. تابش فرابنفش (Ultraviolet radiation) باعث تحلیل رفتن لایه درم (atrophy of the dermis) می‌شود و رگ‌های خونی درم را نسبت به آسیب‌های جزئی آسیب‌پذیر می‌کند. این آسیب‌ها معمولاً به‌خودی‌خود قابل تشخیص نیستند، اما باعث نشت گلبول‌های قرمز به داخل درم می‌شوند. این وضعیت به‌صورت بالینی با لکه‌ها و پلاک‌های بنفش رنگ بر روی دست‌ها و سطوح خارجی بازوها ظاهر می‌شود که برای چندین هفته باقی می‌ماند. پورپورای خورشیدی تقریباً منحصراً در افراد مسن رخ می‌دهد و اثرات آن در افرادی که نوع پوستی روشن‌تر دارند، بیشتر مشهود است.

گزش یا نیش حشرات (بندپایان) بسیار شایع است. بیشتر واکنش ها خفیف هستند و ناشی از واکنش آلرژیک به حشره یا سموم تزریق شده با گزش یا نیش هستند. برخی از افراد واکنش های شدیدی به نیش های زیر نشان می دهند: زنبورها، هورنت (زنبور سرخ). زنبور های وحشی. این نیش ها ممکن است نیاز به کمک اضطراری داشته باشند. نیش اکثر حشرات مانند مورچه ها، پشه ها، مگس ها، عنکبوت ها، کنه ها چنین واکنش شدیدی ایجاد نمی کند. راه ها درمان نیش حشرات، راه های تشخیص نیش حشرات، راه های خودمراقبتی نیش حشرات

کاپیلاریت (Capillaritis) شرایطی است که در آن التهاب ریزترین رگ‌های خونی پوست منجر به نشت خون و پتشی (نقاط ریز خونریزی زیر پوست می‌شود که با فشار دادن روی آن‌ها سفید نمی‌شوند). کاپیلاریت اغلب در افرادی که برای مدت طولانی می ایستند، مانند افرادی که برای کار زیاد روی پاهای خود هستند، دیده می شود. کاپیلاریت می تواند به طور متناوب ظاهر شود و از بین برود. شایع ترین محل در مویرگ ها پاها اتفاق می افتد، اما می تواند روی تنه و بازوها نیز رخ دهد. کاپیلاریت هرگز روی صورت رخ نمی دهد. کاپیلاریت ممکن است به صورت زیر ظاهر شود: پتشی های قهوه ای قرمز یا قهوه ای تیره در پوست تیره یا پتشی های قرمز روشن یا قرمز تیره در رنگ های پوست روشن تر تغییرات رنگی در ضایعات ممکن است در مراحل مختلف رشد دیده شود پتشی ها می توانند ادغام شوند و لکه های پتشیال را تشکیل دهند راه های درمان کاپیلاریت، راه های خودمراقبتی کاپیلاریت، راه های تشخیص کاپیلاریت

بیماری بورگر (Buerger disease) که به عنوان ترومبوآنژئیت انسدادی (thromboangiitis obliterans) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال انسدادی عروق کوچک و متوسط است که با استفاده از تنباکو ارتباط نزدیکی دارد و غیر آترواسکلروتیک (non-atherosclerotic) می‌باشد. این بیماری اولین بار در سال ۱۹۰۸ توسط بورگر گزارش شد و در سراسر جهان مشاهده می‌شود، اما شیوع آن در آسیا و خاورمیانه بیشتر است. به ویژه در ژاپن شیوع این بیماری بسیار بالاست. این بیماری معمولاً در مردان بالغ و به ندرت در زنان دیده می‌شود. مکانیسم دقیق بیماری هنوز مشخص نیست. تروما، سرما و آسیب به انگشتان یا اندام‌ها می‌تواند یک اپیزود ایسکمیک (ischemic episode) را تحریک کند.

انعقاد منتشر داخل عروقی (Disseminated Intravascular Coagulation یا DIC) به عنوان یک عارضه ثانویه در اثر طیف وسیعی از اختلالات رخ می‌دهد که شامل تروما شدید، عفونت‌ها، بدخیمی‌ها (به‌ویژه لوسمی در جمعیت اطفال)، واکنش‌های شدید به نیش مار، و ضایعات عروقی (همانژیواندوتلیومای کاپوزی‌فرم، آنژیوم‌های توفته) می‌شود. سندرم کساباخ-مریت نوع خاصی از DIC است که در آن مصرف پلاکت‌ها و عوامل انعقادی درون یک همانژیواندوتلیومای کاپوزی‌فرم یا آنژیوم توفته اتفاق می‌افتد.

پایودرما گانگرنوزوم (PG) یک بیماری التهابی، غیرعفونی و زخم‌شونده پوستی با ویژگی‌های نوتروفیلی است که علت آن هنوز به‌طور دقیق مشخص نشده و اغلب به‌اشتباه به‌عنوان یک عفونت پوستی تهاجمی تشخیص داده می‌شود. این بیماری عمدتاً در بزرگسالان میانسال رخ می‌دهد اما می‌تواند افراد در هر سنی را تحت تأثیر قرار دهد. هیچ تمایلی به جنسیت، نژاد یا قومیت خاصی وجود ندارد.