بیماری بورگر (ترومبوآنژئیت انسدادی)

بیماری بورگر (Buerger disease) که به عنوان ترومبوآنژئیت انسدادی (thromboangiitis obliterans) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال انسدادی عروق کوچک و متوسط است که با استفاده از تنباکو ارتباط نزدیکی دارد و غیر آترواسکلروتیک (non-atherosclerotic) می‌باشد. این بیماری اولین بار در سال ۱۹۰۸ توسط بورگر گزارش شد و در سراسر جهان مشاهده می‌شود، اما شیوع آن در آسیا و خاورمیانه بیشتر است. به ویژه در ژاپن شیوع این بیماری بسیار بالاست. این بیماری معمولاً در مردان بالغ و به ندرت در زنان دیده می‌شود. مکانیسم دقیق بیماری هنوز مشخص نیست. تروما، سرما و آسیب به انگشتان یا اندام‌ها می‌تواند یک اپیزود ایسکمیک (ischemic episode) را تحریک کند.

علائم و عوارض بیماری بورگر

بیماران مبتلا به بیماری بورگر دچار لنگش (claudication)، درد شدید و یا پارستزی (paresthesias) در دست‌ها و پاها، و همچنین درد در حالت استراحت می‌شوند. بیماری می‌تواند به سرعت پیشرفت کرده و منجر به ایجاد زخم‌های پوستی و گانگرن (gangrene) انگشتان شود. در برخی موارد، ممکن است نیاز به قطع عضو باشد. ترومبوفلبیت سطحی (superficial thrombophlebitis) نیز در این بیماری مشاهده می‌شود. درگیری مفاصل با علائم آرتریت مکرر در مفاصل بزرگ می‌تواند قبل از فاز انسدادی رخ دهد و تشخیص زودهنگام را دشوار کند. درگیری روده‌ای با درد شکمی، اسهال و حتی ملنا (melena) صریح به ندرت ممکن است رخ دهد. گزارش‌های نادری از درگیری اسکروتوم و آلت تناسلی نیز وجود دارد.