بیماری های مشابه

بیماری شریان محیطی (Peripheral Arterial Disease - PAD) یک اختلال بالینی است که منجر به تنگی یا انسداد عروق غیرقلبی می‌شود. آترواسکلروز (Atherosclerosis) شایع‌ترین علت در بزرگسالان بالای ۴۰ سال است. عوامل خطر برای ابتلا به PAD شامل سن بالای ۷۰ سال، سابقه خانوادگی، سیگار کشیدن، دیابت، فشار خون بالا (Hypertension)، هایپرلیپیدمی (Hyperlipidemia) و هموسیستئینمی (Homocysteinemia) هستند.

این خلاصه به بررسی اسکلرودرمی در بزرگسالان می‌پردازد. اسکلرودرمی در کودکان به‌صورت جداگانه مطرح می‌شود.

سندرم CREST یک زیرگروه از اسکلروز سیستمیک محدود پوستی (lcSSc) است. این مخفف ویژگی‌های رایج این زیرگروه نادر از lcSSc را مشخص می‌کند: کلسیفیکاسیون پوستی (Calcinosis cutis)، پدیده رینود (Raynaud phenomenon)، اختلال حرکتی مری (Esophageal dysmotility)، اسکلروداکتیلی (Sclerodactyly) و تلانژکتازی (Telangiectasia). بیماران ممکن است از دیسفاژی (اختلال بلع)، سوزش مزمن سر دل، تنگی نفس (Dyspnea)، انقباضات مفصلی و کاهش توانایی تمرین شکایت داشته باشند. بیماران مبتلا به سندرم CREST، مانند تمامی فرم‌های lcSSc، در مقایسه با بیماران مبتلا به اسکلروز سیستمیک منتشر پوستی (dcSSc)، که فرم عمومی‌تر اسکلروز سیستمیک (SSc) است، به ندرت دچار درگیری قلبی و کلیوی می‌شوند و بقا طولانی‌تری دارند. با توجه به اینکه بسیاری از بیماران مبتلا به lcSSc تمامی ۵ ویژگی سندرم CREST را نشان نمی‌دهند، اصطلاح lcSSc ترجیح داده می‌شود.

واسکولیت (Vasculitis) اصطلاحی عمومی است که به گروهی بزرگ و ناهمگن از اختلالات اشاره دارد که با التهاب عروق خونی مشخص می‌شوند. هیچ سیستم طبقه‌بندی یکنواختی برای واسکولیت وجود ندارد، اگرچه زیرگروه‌ها معمولاً بر اساس اندازه عروق درگیر، نوع کمپلکس‌های ایمنی در گردش، و دیگر ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک و بالینی دسته‌بندی می‌شوند. در بسیاری از موارد، آسیب به عروق خونی منجر به نشت گلبول‌های قرمز و بروز پورپورای قابل لمس (palpable purpura) بر روی پوست می‌شود. علائم پوستی شایع دیگر واسکولیت شامل زخم‌های پوستی، پدیده رینود (Raynaud phenomenon)، و لیودو رتیکولاریس (livedo reticularis) است.

کریوگلوبولینمی‌ها به دلیل وجود ایمونوگلوبولین‌های در حال گردش هستند که در دماهای پایین‌تر از ۳۷ درجه سانتی‌گراد (۹۸.۶ درجه فارنهایت) به‌طور برگشت‌پذیر از پلاسما یا سرم رسوب می‌کنند. کریوگلوبولینمی با اختلالات سیستمیک متعددی مرتبط است.

کریوفیبرینوژنمی (Cryofibrinogenemia) یک بیماری انسدادی عروقی اکتسابی است که به دلیل رسوب سرد کریوفیبرینوژن‌ها (Cryofibrinogens) ایجاد می‌شود. کریوفیبرینوژن‌ها شامل مجموعه‌ای از فیبرین (Fibrin)، فیبرینوژن (Fibrinogen)، محصولات شکسته‌شده فیبرین (Fibrin split products)، آلبومین (Albumin)، پروتئین‌های پلاسما و ایمونوگلوبولین‌ها (Immunoglobulins) هستند که به صورت برگشت‌پذیر در سرما رسوب می‌کنند. این کریوپروتئین‌ها باعث واسکولوپاتی انسدادی (occlusive vasculopathy) در عروق خونی کوچک تا متوسط می‌شوند. اگرچه بسیاری از بیماران بدون علائم هستند، کریوفیبرینوژنمی می‌تواند باعث موربیدیتی قابل توجهی شود. معاینه بالینی و سیر بیماری مشابه با کریوگلوبولینمی نوع I (type I cryoglobulinemia) است. کریوفیبرینوژنمی می‌تواند به صورت ایدیوپاتیک (اولیه) یا مرتبط با بدخیمی (به‌ویژه سرطان پروستات، سایر تومورهای جامد و لنفوم‌ها)، عفونت‌های ویروسی، بیماری‌های بافت همبند، بیماری‌های ترومبوآمبولیک یا مصرف قرص‌های ضدبارداری خوراکی باشد.

پدیده رینود (Raynaud phenomenon) یک اختلال عروقی است که با اسپاسم موقتی شریان‌های کوچک انگشتان، عمدتاً به دلیل دمای سرد یا استرس، مشخص می‌شود. علائم این اختلال با تغییر رنگ مشخص دست‌ها از سفید (پالور)، به آبی (سیانوز) و سپس به قرمز (هایپرمی) نمایان می‌شود، اگرچه ممکن است هر سه مرحله در همه افراد وجود نداشته باشد. پدیده رینود به دو دسته اولیه و ثانویه تقسیم می‌شود که هر کدام مسیر بالینی متفاوتی دارند.