بیماری های مشابه

اوکرونوزیس (Ochronosis) که به نام‌های اوکرونوزیس درونی (endogenous ochronosis) یا آلکاپتونوری (alkaptonuria) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال ارثی است که به علت نقص در متابولیسم اسید هموجنتیسیک (homogentisic acid) که محصول متابولیسم تیروزین است، ایجاد می‌شود. این بیماری معمولاً از بدو تولد با ادراری که در اثر مواجهه طولانی‌مدت با هوا تیره می‌شود به دلیل افزایش دفع ادراری HGA و در مراحل بعدی با تغییر رنگ آبی-سیاه بافت‌های همبند به دلیل رسوب HGA پلیمر شده بروز می‌کند.

آکرونوزیس اگزوژن (Exogenous ochronosis) تغییر رنگ قهوه‌ای-سیاه پوست است که به دلیل تجمع درمال هموجنتیسیک اسید (homogentisic acid) رخ می‌دهد. شایع‌ترین علت آکرونوزیس اگزوژن استفاده از هیدروکینون (hydroquinone) موضعی به‌عنوان بخشی از فرمولاسیون در انواع کرم‌های سفیدکننده پوست است. همچنین گزارش شده که این وضعیت به‌صورت ثانویه به داروهای ضد مالاریای سیستمیک مانند کینین (quinine) و هیدروکسی‌کلروکین (hydroxychloroquine) و استفاده موضعی از مشتقات فنول (phenol derivatives)، رزورسینول (resorcinol)، اسید پیکریک (picric acid) و جیوه (mercury) نیز رخ می‌دهد. در برخی کشورها، رزورسینول و جیوه به‌طور تاریخی به کرم‌های سفیدکننده حاوی هیدروکینون در تهیه‌های غیرمجاز اضافه می‌شدند.

ملاسما یک اختلال شایع است که باعث ایجاد لکه های تیره، اغلب در نواحی صورت که در معرض آفتاب هستند می شود. لکه های قهوه ای ملاسما در پاسخ به افزایش هورمون استروژن بدتر می شوند، مانند دوران بارداری یا استفاده از قرص های ضد بارداری. سایر داروها مانند داروهای ضد تشنج نیز ممکن است باعث ایجاد ملاسما شوند. افزایش قرار گرفتن در معرض نور خورشید نیز می تواند یک علت باشد. راه های مراقبت ملاسما (لک صورت)، راه های درمان ملاسما (لک صورت)

اختلال پیگمانتاسیون درم اکتسابی (ADM) یک بیماری نادر و خوش‌خیم پیگمانتاسیون است که با لکه‌ها و نواحی تیره رنگ خاکستری یا قهوه‌ای مشخص می‌شود و بیشتر در ناحیه صورت مشاهده می‌گردد (که با عناوین خال هوری و لکه‌های خال اوتا مانند اکتسابی دوجانبه نیز شناخته می‌شود). محل‌های کمتر شایع گزارش شده شامل اندام‌ها، پشت و تنه می‌باشند.

درماتیت تماسی پیگمانته که به نام‌های ملانوز ریهل (Riehl melanosis)، درماتیت تماسی پیگمانته آرایشی و ملانوز صورت زنان (melanosis faciei feminae) نیز شناخته می‌شود، نوعی درماتیت تماسی پیگمانته غیرخارش‌دار است که به سرعت ظاهر می‌شود و با رنگدانه‌سازی شبکه‌ای و قهوه‌ای-خاکستری در صورت و گردن مشخص می‌شود. این بیماری به‌ویژه پیشانی، شقیقه‌ها و نواحی زیگوماتیک را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

خال ایتو (Nevus of Ito) یک ملانوسیتوز پوستی خوش‌خیم و یک‌طرفه است که به صورت یک لکه تیره‌رنگ بر روی بخش کناری گردن و شانه در توزیع اعصاب فوق ترقوه‌ای خلفی و پوستی جانبی بازویی ظاهر می‌شود.

خالکوبی تروماتیک زمانی رخ می‌دهد که اجسام خارجی به زور درون لایه درم (dermis) پوست نفوذ کرده و خالکوبی دائمی ایجاد می‌کنند. این ذرات ممکن است شامل ترقه، شن، فلز، شیشه، باروت، آسفالت، گرد و غبار، محصولات نفتی و گرافیت از جراحات ناشی از نوک مداد باشند. ساییدگی‌های تروماتیک (مانند آنچه پس از تصادف جاده‌ای رخ می‌دهد) بیش از انفجارها علت ایجاد خالکوبی تروماتیک هستند. حتی آسیب‌های جزئی، مانند نفوذ نوک مداد از طریق اپیدرم (epidermis)، نیز ممکن است مسئول باشند.

ملانوما یک بدخیمی تهاجمی از ملانوسیت‌ها است. این نوع سرطان می‌تواند در نواحی مختلفی که ملانوسیت‌ها حضور دارند، از جمله روی پوست، غشاهای مخاطی، اطراف دستگاه ناخن (ملانوما ناخن) و در چشم ایجاد شود.

نقطه شیر قهوه‌ای (Café au Lait Spot) یک ماکول قهوه‌ای کاملاً مشخص (منطقه کوچک و مسطح) یا پچ پوستی (کژنه: ناحیه ای صاف که بزرگ‌تر از ناخن شست است) است. این لکه به دلیل رنگ آن نامگذاری شده است، که شبیه قهوه با شیر توصیف شده است و رنگ آن می تواند از قهوه ای روشن تا تیره باشد. راه های مراقبت از نقاط شیر قهوه ای، راه های درمان نقاط شیر قهوه ای، راه های تشخیص نقاط شیر قهوه ای

لنتیگو مالیگنا که به‌طور تاریخی به عنوان "کک‌ومک ملانوتیک هاچینسون" نیز شناخته می‌شود، رایج‌ترین زیرگروه ملانوما درجا (melanoma in situ) است که حدود ۸۰ درصد از موارد را شامل می‌شود. این ضایعه پیش‌ساز ملانوما که به‌طور آهسته رشد کرده و غیرتهاجمی است، بیشتر در نواحی سر و گردن که به‌طور مزمن در معرض اشعه ماوراءبنفش (UV) قرار دارند، در افراد مسن با فتو‌تایپ I-II دیده می‌شود. لنتیگو مالیگنا از ملانوسیت‌های غیرطبیعی درون‌اپیدرمال تشکیل شده است. در حالی که برخی تفاوتی بین لنتیگو مالیگنا و ملانوما درجا قائل می‌شوند، سازمان جهانی بهداشت (WHO) لنتیگو مالیگنا و ملانوما درجا را به عنوان یک موجودیت واحد در نظر می‌گیرد.

ملانومای لنتیگو مالینا (Lentigo Maligna Melanoma) نوعی از ملانوما است که زمانی ایجاد می‌شود که لنتیگو مالینا (Lentigo Maligna) که خود نوعی ملانومای درجا (melanoma in situ) است، وارد فاز رشد عمودی شده و به درم (dermis) نفوذ می‌کند. این تومور ممکن است کمی بالاتر از سطح پوست رشد کند و مستعد خونریزی باشد. این نوع سرطان معمولاً ۵ تا ۲۰ سال پس از ظهور اولیه لنتیگو مالینا رخ می‌دهد. ملانومای لنتیگو مالینا بیشتر در پوست‌هایی که آسیب ناشی از نور خورشید دیده‌اند (عموماً در ناحیه صورت) و در افراد بالای ۶۰ سال مشاهده می‌شود.

پیگمانتاسیون (Pigmentation) و/یا هیپرپیگمانتاسیون (Hyperpigmentation) ناشی از دارو ممکن است توسط داروهای متعدد از طریق مکانیسم‌های مختلفی ایجاد شود. ممکن است تحریک تولید ملانین (Melanin) افزایش یابد یا رسوب دارو یا متابولیت‌های آن در اپیدرم و/یا درم رخ دهد. شاید شایع‌ترین واکنش، هیپرپیگمانتاسیون پس از التهاب (Postinflammatory Hyperpigmentation) باشد که به‌طور معمول پس از بروزهای التهابی دارویی یا بروزهای ثابت دارویی مشاهده می‌شود. مکانیسم دیگری از پیگمانتاسیون ناشی از دارو، تولید پیگمانت جدید مانند افزایش سنتز لیپوفوسین (Lipofuscin) است.

آمیودارون (Amiodarone) دارویی ضد آریتمی (antiarrhythmic) کلاس III و غنی از ید است که به طور گسترده‌ای برای درمان انواع مختلف آریتمی‌های قلبی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو می‌تواند طیف وسیعی از عوارض جانبی از جمله تغییر رنگ پوست، رسوبات قرنیه و مشکلات کبد و ریه‌ها ایجاد کند. همچنین ممکن است باعث تغییراتی در عملکرد تیروئید شود.

توجه به این نکته مهم است که برخی از انواع پورپورا ممکن است نشانه‌ای از وضعیت اورژانسی باشند. انواعی که در اینجا مورد بحث قرار گرفته‌اند، ممکن است در شرایطی که تعداد پلاکت‌ها کم است یا استعداد خونریزی (bleeding diathesis) وجود دارد، بیشتر رخ دهند.

ناهنجاری‌های شریانی‌وریدی (Arteriovenous malformations یا AVMs) ناهنجاری‌های عروقی هستند که در آن‌ها سیستم شریانی و وریدی به‌طور مستقیم به یکدیگر متصل می‌شوند و از عبور از طریق ونول‌ها (venules)، آرتریول‌ها (arterioles) و مویرگ‌ها (capillaries) اجتناب می‌کنند. این ناهنجاری‌ها به‌عنوان ناهنجاری‌های با جریان سریع شناخته می‌شوند، زیرا اتصال مستقیم بین شریان‌ها و وریدها دارند، در حالی که ناهنجاری‌های وریدی (venous malformations) ناهنجاری‌های با جریان کند هستند.

ناهنجاری‌های وریدی (Venous malformations - VMs) شایع‌ترین ناهنجاری‌های عروقی مادرزادی هستند که تخمین زده می‌شود در هر ۱۰٬۰۰۰ تولد، بین ۱ تا ۵ مورد رخ دهند. این ناهنجاری‌ها از نظر شیوع سومین ضایعه عروقی مادرزادی در ناحیه سر و گردن محسوب می‌شوند و پس از همانژیوم‌های نوزادی (infantile hemangiomas) و ناهنجاری‌های لنفاوی (lymphatic malformations) قرار می‌گیرند.