آمیودارون (Amiodarone) دارویی ضد آریتمی (antiarrhythmic) کلاس III و غنی از ید است که به طور گسترده‌ای برای درمان انواع مختلف آریتمی‌های قلبی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو می‌تواند طیف وسیعی از عوارض جانبی از جمله تغییر رنگ پوست، رسوبات قرنیه و مشکلات کبد و ریه‌ها ایجاد کند. همچنین ممکن است باعث تغییراتی در عملکرد تیروئید شود.

اثرات پوستی

تغییر رنگ آبی-خاکستری پوست در نواحی در معرض آفتاب شایع است. اثرات پوستی همچنین شامل واسکولیت (vasculitis) و حساسیت به نور (photosensitivity) می‌باشند که در ۳۰ تا ۵۰ درصد بیماران مصرف‌کننده آمیودارون مشاهده می‌شود. تغییر رنگ پوست می‌تواند ۶ ماه تا ۵ سال پس از شروع درمان ایجاد شود.

اثرات چشمی

آمیودارون باعث ایجاد رسوبات میتوکندریایی در لایه عمیق اپیتلیال قرنیه می‌شود. این رسوبات اپیتلیوپاتی به شکل چرخشی به نام "قرنیه ورتیسیلاتا" (corneal verticillata) یا ورتکس کراتوپاتی (vortex keratopathy) ایجاد می‌کنند. این رسوبات بدون کمک لامپ شکاف به سختی قابل مشاهده هستند و به ندرت باعث کاهش دید یا ناراحتی چشمی می‌شوند. قرنیه ورتیسیلاتا معمولاً در معاینه معمول چشم پیدا می‌شود و دلیلی برای قطع دارو نیست. اکثر بیمارانی که آمیودارون مصرف می‌کنند دچار رسوبات قرنیه می‌شوند و پس از قطع دارو، این رسوبات معمولاً از بین می‌روند.

اثرات تیروئید

عوارض جانبی شامل کم‌کاری تیروئید (hypothyroidism) یا پرکاری تیروئید (hyperthyroidism) با تظاهرات پوستی میکسدما (myxedema) است.