بیماری های مشابه

خارش (Itch) و پروریتوس (Pruritus) مترادف هستند. خارش به عنوان احساسی تعریف می‌شود که منجر به خراشیدن یا میل به خراشیدن می‌شود. بسیاری از بیماری‌های پوستی، مانند پسوریازیس (Psoriasis)، درماتیت آتوپیک (Atopic Dermatitis) و گال (Scabies)، می‌توانند به شدت خارش‌زا باشند. در موارد خارش بدون بثورات پوستی - به صورت عمومی یا موضعی - تغییرات ثانویه پوستی مانند خراشیدگی و عفونت ممکن است رخ دهد اما تشخیص اولیه محسوب نمی‌شوند. اگرچه درمان‌های علامتی متعددی برای پروریتوس وجود دارد، هیچ دارویی برای خارش به اندازه آسپیرین برای درد مؤثر نیست.

گال یا جَرَب(Scabies)، هجوم پوستی است که توسط کنه کوچکی به نام سارکوپتس اسکابئی (Sarcoptes scabiei var) ایجاد می شود. اسکابیس بسیار مسری است و به سرعت در مناطق شلوغ مانند بیمارستان‌ها، خانه‌های سالمندان، مراکز نگهداری از کودکان، زندان‌ها و سایر مکان‌هایی که افراد مدت زمان طولانی را در تماس نزدیک با یکدیگر می‌گذرانند، گسترش می‌یابد. بثورات گال بسیار خارش دار است و زمانی ایجاد می شود که کنه ماده باردار در پوست فرو می رود و تخم می گذارد. سیستم ایمنی بدن انسان به حضور کنه بسیار حساس است و واکنش آلرژیک ایجاد می کند که باعث خارش شدید می شود. اگرچه فردی که مبتلا به گال است معمولاً فقط 10 تا 20 کنه در کل بدن خود دارد، ممکن است تعداد زیادی ضایعات به دلیل این پاسخ آلرژیک وجود داشته باشد. بدون درمان، وضعیت معمولاً بهبود نمی یابد. راه های درمان گال یا جرب، راه های خودمراقبتی گال یا جرب، راه های تشخیص گال یا جرب

درماتیت تماسی آلرژیک (Allergic contact dermatitis) نوعی اگزما (درماتیت آتوپیک) است که در اثر واکنش به یک آلرژن (ماده حساسیت زا) ایجاد می شود. برخلاف درماتیت تماسی تحریک‌کننده (irritant contact dermatitis) که در زمان تماس ماده حساسیت‌زا با پوست رخ می‌دهد، درماتیت تماسی آلرژیک حدود 24 تا 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آن رخ می‌دهد. شیوع آلرژن‌هایی که باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شوند، اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند، زیرا برخی از مواد شیمیایی در تولید محصولاتی که با پوست در تماس هستند، دائما در حال تغییر است. اخیراً، علل شایع درماتیت تماسی آلرژیک عبارتند از نیکل، کرومات ها، مواد شیمیایی لاستیکی و نئومایسین. حساسیت زا های رایج در عموم مردم جامعه شامل عطر، فرمالدئید، لانولین (چربی های موجود در پماد ها و لوازم آرایشی) و بسیاری دیگر از مواد شیمیایی رایج محیطی می باشد.

درماتیت تماسی تحریکی یک واکنش است که به‌دلیل آسیب فیزیکی یا شیمیایی مستقیم به اپیدرم (epidermis) ایجاد می‌شود. آسیب ناشی از یک ماده تحریک‌کننده منجر به التهاب می‌شود که به‌صورت اریتما (erythema)، ادم (edema) و پوسته‌پوسته شدن در پوست نمایان می‌گردد. اپیدرم نازک نوزادان و کودکان خردسال می‌تواند در برابر این مواجهه‌ها آسیب‌پذیر باشد.

پروریگو ندولاریس (Prurigo nodularis) وضعیت پاپول‌های شدید خارش دار (برجستگی‌های کوچک و توپر) یا گرهک ها(ندول‌ها-برجستگی‌های برآمده و جامد که اگر آن ها را لمس کنید سفت ومحکم هستند) روی پوست است که ممکن است در اثر خراشیدن یا کندن پوست زخم شود. اندازه ضایعات متفاوت است، اما معمولاً کوچکتر از ناخن شست هستند. آنها می توانند به آرامی در طول زمان بزرگ شوند. در برخی موارد، شاید خارش وجود نداشته باشد، اما کندن یا مالش غیرقابل کنترل ممکن است دلیل تغییر اندازه ی ضایعات باشد. گاهی اوقات با یک بیماری مزمن پوستی دیگر مانند خارش عمومی یا درماتیت آتوپیک (اگزما) همراه است. همچنین می تواند در افراد مبتلا به بیماری هایی که شامل خارش شدید است نیز رخ دهد. پروریگو ندولاریس می تواند یک مشکل طولانی مدت (مزمن) باشد که سال ها ادامه دارد. هنگامی که یک بیماری زمینه‌ای پزشکی یا روانپزشکی علت خارش باشد، اغلب با درمان مناسب آن بیماری برطرف می‌شود.

درماتیت هرپتی‌فرمیس (Dermatitis herpetiformis یا DH) یک بیماری خودایمنی مزمن و خارش‌دار با تاول‌های پوستی است که با انتروپاتی حساس به گلوتن همراهی دارد. DH به ندرت در کودکی بروز می‌کند و برخلاف نوع بالغین که گرایش بیشتری به مردان دارد، در کودکان تمایل بیشتری به زنان دیده می‌شود. پاتوژنز این بیماری شامل رسوب کمپلکس‌های ایمنی IgA در درم پاپیلاری است. آنتی‌ژن خودی مرتبط با این بیماری، ترانس‌گلوتامیناز اپیدرمال (ترانس‌گلوتامیناز ۳ یا TG3) است. این بیماری دارای زمینه ژنتیکی است و با برخی از هاپلو‌تیپ‌های آنتی‌ژن لکوسیتی انسانی (HLA)، به‌ویژه HLA کلاس II DQ2، ارتباط دارد.

درماتیت فاکتیتیال (Factitial Dermatitis) که به عنوان درماتیت آرتیفکت (Dermatitis Artefacta) نیز شناخته می‌شود، یک وضعیت روان‌پزشکی است که با ضایعات پوستی خودایجاد شده مشخص می‌شود. این ضایعات برای برآورده کردن یک نیاز روان‌شناختی ناخودآگاه یا خودآگاه ایجاد می‌شوند که اغلب به منظور پذیرش نقش بیمار است. بیماران معمولاً به ایجاد این ضایعات اعتراف نمی‌کنند و این ضایعات معمولاً پیچیده‌تر از خراش‌های ساده هستند. درماتیت فاکتیتیال باید از وانمودسازی (Malingering) متمایز شود، که در آن ضایعات به‌طور عمدی برای کسب منافع ثانویه مانند دریافت کمک هزینه ناتوانی یا اجتناب از تعقیب قضایی ایجاد می‌شوند. وانمودسازی یک بیماری روانی نیست. علاوه بر این، درماتیت فاکتیتیال باید از خراش‌های نوروتیک (Neurotic Excoriations) که در آن بیمار آگاهانه و معمولاً با اعتراف به خراشیدن یا کندن پوست خود اقدام می‌کند، متمایز شود.

آکنه excoriée یا آکنه اکسکوریه، همچنین به عنوان "آکنه جمع کننده (picker's)" شناخته می شود، زمانی ایجاد می شود که ضایعات آکنه به طور مکرر برداشته شوند، خراشیده شوند یا مالیده شوند که منجر به ایجاد دلمه و زخم می شود. این بیماری بیشتر در دختران نوجوان و زنان جوان دیده می شود. گاهی اوقات با اختلالات سلامت روانی مانند اضطراب، افسردگی و اختلال وسواس فکری- جبری همراه است آکنه که به عنوان آکنه ولگاریس نیز شناخته می شود، یک بیماری شایع پوستی است. آکنه می تواند منجر به جای زخم دائمی شود، به خصوص در صورت برداشتن یا خراشیدن، بنابراین به حداقل رساندن جوش ها مهم است. در آکنه اکسکوریه نه تنها درمان آکنه بلکه علت برداشت اجباری نیز مهم است. راه های تشخیص آکنه اکسکوریه، راه های درمان آکنه اکسکوریه، راه های خودمراقبتی آکنه اکسکوریه

واسکولیت لکوسیتوکلاستیک (Leukocytoclastic vasculitis یا LCV) نوعی واسکولیت رگ‌های کوچک است که عمدتاً وریدهای پس‌مویرگی در درم را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

زرد زخم (Impetigo) شایع‌ترین عفونت پوستی در نوزادان است و عفونت زرد زخم در درماتیت آتوپیک (atopic dermatitis) دومین عفونت شایع به شمار می‌آید. این بیماری که به وسیله استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) یا استرپتوکوک گروه A (Streptococcus pyogenes) ایجاد می‌شود، به ناحیه زیر شاخی اپیدرم محدود می‌شود. در اقلیم‌های معتدل، استافیلوکوکوس اورئوس در ۹۰٪ تا ۹۵٪ موارد عامل بیماری است و استرپتوکوکوس پیوژنز یا ترکیبی از هر دو باکتری استافیلوکوکوس اورئوس و استرپتوکوکوس پیوژنز، ۵٪ تا ۱۰٪ موارد را شامل می‌شود. گزارش‌هایی از موارد ابتلا به استافیلوکوک مقاوم به متی‌سیلین (MRSA) در ۱٪ تا ۱۰٪ از موارد وجود دارد.

گزش یا نیش حشرات (بندپایان) بسیار شایع است. بیشتر واکنش ها خفیف هستند و ناشی از واکنش آلرژیک به حشره یا سموم تزریق شده با گزش یا نیش هستند. برخی از افراد واکنش های شدیدی به نیش های زیر نشان می دهند: زنبورها، هورنت (زنبور سرخ). زنبور های وحشی. این نیش ها ممکن است نیاز به کمک اضطراری داشته باشند. نیش اکثر حشرات مانند مورچه ها، پشه ها، مگس ها، عنکبوت ها، کنه ها چنین واکنش شدیدی ایجاد نمی کند. راه ها درمان نیش حشرات، راه های تشخیص نیش حشرات، راه های خودمراقبتی نیش حشرات

توهم انگل‌زدگی (Delusions of parasitosis) که به عنوان توهم آلودگی یا روان‌پریشی هیپوکندریاک تک‌نشانه‌ای (monosymptomatic hypochondriacal psychosis) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال روان‌پزشکی اولیه است که در آن بیمار به طور ثابت باور دارد که از آلودگی پوستی به انگل‌ها رنج می‌برد. این بیماران معمولاً تاریخچه‌های مفصلی ارائه می‌دهند که شامل توهمات لمسی یا بصری و مراجعات متعدد به پزشکان مختلف است. اغلب، آن‌ها سعی کرده‌اند با استفاده از روش‌های مختلف مانند استفاده از سموم دفع آفات یا استخدام متخصصان دفع آفات، انگل‌های ادعایی را از بین ببرند.

اختلالات ساختگی، که قبلاً به عنوان سندرم مونشهاوزن شناخته می‌شدند، شرایط روانپزشکی هستند که با ایجاد یا نمایاندن نادرست علائم توسط خود فرد بدون وجود انگیزه یا سود مشخص برای او، مشخص می‌شوند. نمود بالینی این اختلالات می‌تواند بسیار متنوع باشد، به طوری که بیماران ممکن است به عنوان آسیب‌دیده یا بیمار از هر تعداد بیماری ظاهر شوند، اما معمولاً این بیماران استفاده‌کنندگان پرکار از سیستم مراقبت‌های بهداشتی هستند که علائم آن‌ها به‌خوبی توسط یک وضعیت پزشکی شناخته‌شده توضیح داده نمی‌شود.

سوءاستفاده پزشکی از کودک یا اختلال ساختگی تحمیل‌شده بر شخص دیگر، به معنای ایجاد بیماری یا آسیب توسط یک فرد بر روی دیگری است. این وضعیت که پیش‌تر به عنوان سندرم مونچهاوزن توسط واسطه (Munchausen syndrome by proxy) شناخته می‌شد، به دلیل تمرکز بر مرتکب آن، دیگر با این اصطلاح نامیده نمی‌شود. در مقابل، اصطلاح سوءاستفاده پزشکی از کودک بر آسیبی که به کودک وارد می‌شود تمرکز دارد، بدون توجه به انگیزه یا نیت مرتکب؛ حتی اگر مرتکب قصد آسیب رساندن نداشته باشد، واقعیت این است که آسیب وارد می‌کند.

تمامی سوختگی‌ها (به جز سوختگی‌های سطحی و جزئی) نیاز به درمان پزشکی با مراقبت از زخم و کنترل درد دارند (از مصرف آسپیرین در کودکان خودداری کنید). در صورت هرگونه سوختگی ناشی از سوء استفاده احتمالی از کودک، بیمار را در بیمارستان بستری کنید مگر اینکه کودک بتواند به مکانی امن بازگردد.

ایجاد آسیب یا جراحت به فرد دیگر از طریق اعمال نیروی فیزیکی، یا به دلیل بی‌توجهی در مورد سالمندان، افراد معلول یا بزرگسالان آسیب‌پذیر. این وضعیت به عنوان سندرم شخص آسیب‌دیده (battered person syndrome)، خشونت شریک صمیمی (intimate partner violence)، سوءاستفاده از سالمندان (elder abuse)، خشونت خانگی (domestic violence) یا انواع دیگر قربانی‌سازی نیز شناخته می‌شود. شامل ضربه زدن، سیلی زدن، کتک زدن، شلاق زدن، تکان دادن، سوزاندن، لگد زدن، شکنجه، حبس یا اشکال دیگر ایجاد درد می‌شود. همچنین شامل محروم کردن از غذا، آب، پوشاک و پناهگاه مناسب، عینک، داروها یا دیگر مراقبت‌های پزشکی است.

سندرم لش-نیهان، که به عنوان نقرس نوجوانان نیز شناخته می‌شود، یک اختلال نادر وابسته به کروموزوم X در متابولیسم پورین است که سیستم‌های مختلف بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. آنزیم معیوب در این بیماری، هیپوگزانتین-گوانین فسفوریبوزیل ترانسفراز (HGPRT) است. بیماران به دلیل تولید بیش از حد اسید اوریک دچار هیپراوریسمی اولیه می‌شوند. مردان بیشتر از زنان تحت تأثیر این بیماری قرار می‌گیرند.