بیماری های مشابه

زگیل ها نتیجه رشد پوست و غشاهای مخاطی (داخل دهان یا اندام تناسلی) هستند که توسط ویروسی به نام ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شوند. زگیل های معمولی (verruca vulgaris) معمولاً در مناطقی از بدن که مستعد ضربه هستند، مانند آرنج، زانو و دست ها دیده می شود. این ویروس باعث ضخیم شدن لایه بالایی پوست می شود. آنها معمولاً بدون درد هستند و خود به خود از بین می روند، گاهی اوقات چند ماه یا تا چند سال طول می کشد تا برطرف شوند. راه های درمان زگیل معمولی، راه های مراقبت زگیل معمولی، راه های تشخیص زگیل معمولی

کیست‌های اپیدرموئید (Epidermoid cysts) که به‌اشتباه با نام کیست‌های سباسه (Sebaceous cysts) شناخته می‌شوند، یکی از شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم پوستی در بزرگسالان هستند و در کودکان و نوزادان به‌ندرت مشاهده می‌شوند. این کیست‌های نیمه‌جامد دارای پوششی از اپیتلیوم کراتینیزه بوده و عمدتاً با کراتین نرم شده پر شده‌اند که حالتی شبیه به پنیر و بویی تند دارند. این کیست‌ها اغلب به‌صورت خود به خودی ظاهر می‌شوند. همچنین ممکن است به‌دلیل تخریب ساختارهای فولیکولی یا کاشت اپیدرم از طریق آسیب نافذ ایجاد شوند.

ضایعاتی شبیه به خال یا زگیل که رنگ های متفاوتی دارند، می توانند تیره باشند یا روشن و همرنگ پوست. این ضایعاتبا کمک هوش مصنوعی تشخیص افتراقی داده می شود، روش مراقبت و علائم و خطرات آن نوشته شده است روش درمان کراتوز سبوریک یا زگیل پیری

کراتوزاکتینیک که به عنوان کراتوز خورشیدی نیز شناخته می‌شود، نواحی کوچک خشن، پوسته‌دار و کمی برآمده از پوست (پاپول‌ها) هستند که معمولاً در نقاطی از بدن که طولانی مدت در معرض نور خورشید قرار گرفته‌اند، ایجاد می‌شوند. کراتوزاکتینیک ها از نشانه های پیش سرطانی هستند و هر کدام کمتر از 1 درصد شانس تبدیل شدن به سرطان پوست (سرطان سلول سنگفرشی پوست) را دارند. به دلیل این خطر، انجام منظم معاینات شخصی و درمان زودهنگام آنها توسط یک متخصص بسیار مهم است. راه های درمان کراتوز آکتینیک، راه های تشخیص کراتوز آکتینیک، راه های مراقبت از کراتوز آکتینیک

کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) دومین شکل شایع سرطان پوست پس از کارسینوم سلول بازال است. SCC معمولاً در پوستی که توسط نور خورشید در نواحی ای مانند سر، گردن، بازوها و پشت دست ها آسیب دیده است، ایجاد می شود. SCC در افرادی که رنگ پوست روشن‌تری دارند و سابقه طولانی قرار گرفتن در معرض آفتاب شدید و طولانی مدت را دارند، بیشتر دیده می‌شود. راه های مراقبت کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های درمان کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های تشخیص کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های پیشگیری کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی

کراتوآکانتوما یک سرطان پوست به سرعت در حال رشد است که معمولاً به صورت یک ندول (گرهک) آتشفشان مانند (یک برآمدگی جامد که هنگام لمس محکم است) روی پوست افراد میانسال یا مسن که در معرض آفتاب قرار دارند ظاهر می شود. تصور می شود که آنها نوعی کارسینوم سلول سنگفرشی هستند. اکثر کراتوآکانتوماها به سرعت (در عرض چند هفته تا یک ماه) ایجاد می‌شوند و پس از آن ممکن است طی 6 ماه خود به خود برطرف شوند و فقط یک رد زخم باقی بمانند. با این حال، ممکن است باقی بمانند و به رشد خود ادامه دهند و گاهی در نهایت به غدد لنفاوی نفوذ کنند. راه های درمان کراتوآکانتوما (تومور گنبدی شکل)، راه های مراقبت کراتوآکانتوما (تومور گنبدی شکل)، راه های تشخیص کراتوآکانتوما (تومور گنبدی شکل)

زگیل ها، پوست و غشاهای مخاطی (دهان یا اندام تناسلی) رشد یافته ای هستند که توسط بیش از 100 نوع ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شوند. این ویروس باعث ضخیم شدن لایه بالایی پوست می شود. زگیل های مسطح (Flat Wart) معمولا اندازه کوچکی دارند اما می توانند از نظر کمیت (تعداد) زیاد باشند. آنها معمولا بدون درد هستند و خود به خود از بین می روند، گاهی اوقات چند ماه طول می کشد تا برطرف شوند (اما ممکن است تا 2 سال طول بکشد). راه های تشخیص زگیل صاف یا مسطح، راه های درمان زگیل صاف یا مسطح؛ راه های مراقبت از زگیل صاف یا مسطح، راه های خودمراقبتی از زگیل صاف یا مسطح

ضایعاتی شبیه به خال یا زگیل که رنگ های متفاوتی دارند، می توانند تیره باشند یا روشن و همرنگ پوست. این ضایعاتبا کمک هوش مصنوعی تشخیص افتراقی داده می شود، روش مراقبت و علائم و خطرات آن نوشته شده است روش درمان کراتوز سبوریک یا زگیل پیری

بیماری داریر، که با نام‌های کراتوز فولیکولاریس (keratosis follicularis) یا بیماری داریر-وایت (Darier-White disease) نیز شناخته می‌شود، یک بیماری ارثی اتوزومال غالب است که به دلیل جهش در ژن ATP2A2 ایجاد می‌شود. این ژن مسئول کدگذاری پمپ کلسیم-ATPase در شبکه سارکوپلاسمی/اندوپلاسمی (SERCA2) است. با اینکه نفوذپذیری (penetrance) بیماری بالاست، بروز آن متغیر است و ممکن است جهش‌های پراکنده نیز رخ دهد. این بیماری به جنس خاصی تمایل ندارد.

درماتوز آکانتولیتیک گذرا، که به عنوان بیماری گروور نیز شناخته می‌شود، یک اختلال پوستی اکتسابی با علت ناشناخته است. این بیماری در 0.1% تا 0.8% از کل جمعیت تشخیص داده شده و عمدتاً در مردان سفیدپوست بالای 30 سال یافت می‌شود؛ نسبت مرد به زن در مقالات بین 1.8 تا 7 به 1 متغیر است. اگرچه علت دقیق آن مشخص نشده است، اما این وضعیت با عوامل مختلفی از جمله گرما، تعریق، قرار گرفتن بیش از حد در معرض آفتاب، تابش‌های یونیزه و برخی داروها مانند ایمنوتراپی‌ها (immunotherapies) از جمله مهارکننده‌های BRAF، سولفادوکسین-پیریمتامین (sulfadoxine-pyrimethamine)، اینترلوکین-4 نوترکیب (recombinant IL-4)، ایپیلیموماب (ipilimumab) و دیگر مهارکننده‌های نقاط کنترلی ایمنی (immune checkpoint inhibitors) مرتبط دانسته شده است.

بیماری هیلی-هیلی، که به نام پمفیگوس خانوادگی خوش‌خیم (benign familial pemphigus) نیز شناخته می‌شود، یک بیماری اتوزومال غالب (autosomal dominant) نادر است که دارای نفوذ کامل (complete penetrance) اما با بیان متغیر می‌باشد. این بیماری عمدتاً پوست نواحی چین‌دار بدن مانند زیر بغل، کشاله ران، گردن جانبی و ناحیه اطراف مقعد را درگیر می‌کند. نواحی پشت گردن، زیر سینه، حفره آرنج و حفره پشت زانو نیز ممکن است کمتر درگیر شوند، همچنین ممکن است پوست غیرچین‌دار نیز تحت تأثیر قرار گیرد. این بیماری تفاوتی در شیوع بین جنسیت‌ها ندارد و معمولاً در اواخر دهه دوم تا سوم زندگی آغاز می‌شود، اگرچه در بیماران جوان‌تر و میانسال نیز گزارش شده است.

لکوپلاکیا یک اصطلاح بالینی است که به پلاک سفید مخاطی اشاره دارد که به هیچ موجودیت شناخته‌شده بالینی یا آسیب‌شناختی (histopathologic) دیگری تعلق ندارد؛ بنابراین، این یک تشخیص بالینی به روش حذف است. کراتوزهای اصطکاکی (Frictional keratoses) دارای علت‌شناسی خاصی هستند و به همین دلیل به عنوان لکوپلاکیا در نظر گرفته نمی‌شوند. لکوپلاکیا یک یافته شایع دهانی است که می‌تواند پیش‌درآمدی برای کارسینوم سلول سنگفرشی مخاطی (mucosal squamous cell carcinoma) باشد. این بیماری در افراد سیگاری بیشتر دیده می‌شود، اما ممکن است به این دلیل باشد که پلاک‌های سفید در افراد سیگاری بیشتر تحت بیوپسی قرار می‌گیرند. عوامل خطر برای این وضعیت همان عواملی هستند که برای کارسینوم سلول سنگفرشی وجود دارند و تغییرات بدخیم به کارسینوم مهاجم در ۶٪ تا ۱۸٪ از بیماران رخ می‌دهد.

لکوپلاکیای پرولیفراتیو (پروتروژن) (Proliferative Verrucous Leukoplakia یا PVL) یک نهاد بالینی-پاتولوژیک و نوع خاصی از لکوپلاکیای پرخطر است که با پلاک‌های سفید روی مخاط دهانی مشخص می‌شود. این پلاک‌ها پایدار، پیش‌رونده و اغلب چندکانونی هستند و با نرخ بالای تبدیل به بدخیمی (70% تا 100%) همراه هستند. بدخیمی به شکل کارسینومای سلول سنگفرشی (Squamous Cell Carcinoma) یا کارسینومای ورروکوز (Verrucous Carcinoma) ظاهر می‌شود. این ضایعات به صورت پلاک‌های سفید آغاز می‌شوند که در طول سال‌ها به نواحی اگزوفیتیک و ورروکوز تبدیل می‌شوند. با این حال، همه موارد PVL دارای نواحی ورروکوز نیستند. به نظر می‌رسد که برخی همپوشانی بین ضایعات "لکوپلاکیای ورروکوز" که عموماً محلی هستند و PVL وجود دارد.

زگیل‌های دهانی، که به عنوان پاپیلوم‌ها (papillomas) نیز شناخته می‌شوند، پاپول‌ها و پلاک‌های کوچک، نرم، صورتی یا سفید و کمی برجسته‌ای هستند که در مخاط باکال، لثه‌ای، یا لبی، زبان، یا کام سخت ظاهر می‌شوند. این زگیل‌ها در طی هفته‌ها تا ماه‌ها رشد می‌کنند و علت آن‌ها ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) است. بیش از ۴۰ نوع HPV می‌تواند مخاط را آلوده کند. این ویروس سلول‌های اپیتلیال را آلوده کرده و می‌تواند به صورت یک عفونت نهفته بلندمدت باقی بماند که ممکن است دوباره فعال شود یا به طور فعال حتی به صورت تحت بالینی پایدار بماند. زگیل‌های دهانی ممکن است از طریق انتقال جنسی دیجیتال یا دهانی-تناسلی ایجاد شوند. کندیلوم‌های اکیومیناتا (Condyloma acuminata) از طریق انتقال جنسی منتقل می‌شوند و معمولاً ۱ تا ۳ ماه پس از تماس با یک شریک آلوده ظاهر می‌شوند و در دهان به اشکال مختلفی بروز می‌کنند.

کارسینوم سلول سنگفرشی دهانی (Oral squamous cell carcinoma یا SCC) یک بدخیمی است که از اپیتلیوم سطحی دهان منشأ می‌گیرد. مواجهه مزمن با نور فرابنفش (UV) باعث بروز SCC در ناحیه ورمیلیون لب‌ها، به‌ویژه لب پایین و عمدتاً در افراد با پوست روشن می‌شود. در ایالات متحده، تا ۸۰٪ از موارد SCC داخل دهانی با سیگار کشیدن مرتبط است، چه همراه با مصرف زیاد الکل و چه بدون آن؛ الکل نقشی هم‌افزا در توسعه SCC دهانی دارد.

گرانولوما ائوزینوفیلیک تروماتیک یک زخم خوش‌خیم و خودمحدودشونده در مخاط دهان است که به احتمال زیاد دارای علت تروماتیک می‌باشد. این زخم معمولاً در نواحی مستعد آسیب‌دیدگی، به ویژه سطح پشتی یا کناری زبان، ایجاد می‌شود. ضایعات ممکن است بدون علامت یا با درد خفیف همراه باشند. این وضعیت اغلب در دو گروه آسیب‌پذیر رخ می‌دهد: نوزادانی که در حال شیردهی یا دندان درآوردن هستند و بزرگسالان مسن‌تری که ممکن است از وسایل دندانی استفاده کنند.

تومورهای بدخیم غدد بزاقی گروهی ناهمگون از نئوپلاسم‌ها هستند که از بافت غدد بزاقی اصلی یا فرعی منشأ می‌گیرند. شایع‌ترین این تومورها شامل کارسینومای موکواپیدرموئید (mucoepidermoid carcinoma)، آدنوکارسینومای پلی‌مورفوس با درجه پایین (polymorphous low-grade adenocarcinoma)، کارسینومای آدنویید کیستیک (adenoid cystic carcinoma) و کارسینومای سلول آسینی (acinic cell carcinoma) می‌باشند. کارسینوما می‌تواند از یک آدنومای پلئومورفیک (pleomorphic adenoma) پیش‌موجود که توموری خوش‌خیم و مختلط است، نیز تکامل یابد.

ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) یک عفونت شایع است که می‌تواند باعث ایجاد زخم‌های پوستی یا دهانی شود، که اغلب تبخال یا تاول‌ تب نامیده می‌شوند. اولین ابتلا، تبخال اولیه نامیده می شود، که اغلب شدیدتر از عفونت های تبخال ثانویه یا عود کننده است. راه های درمان ویروس هرپس سیمپلکس (تب‌خال) ، راه های خود مراقبتی ویروس هرپس سیمپلکس (تب‌خال)، راه های درمان ویروس هرپس سیمپلکس (تب‌خال)

اونیکوپاپیلوما (Onychopapilloma) تومور خوش‌خیم و نادری است که بدون علائم بالینی در ماتریکس ناخن و بستر ناخن ایجاد می‌شود. پاتوژنز اونیکوپاپیلوما ناشناخته است. این عارضه معمولاً در یک انگشت بروز می‌کند و بیشترین شیوع آن در انگشت شست است، سپس در انگشت دوم دیده می‌شود. تشخیص اونیکوپاپیلوما می‌تواند چالش‌برانگیز باشد زیرا معمولاً با اریترونیشیای طولی (longitudinal erythronychia) همراه است که می‌تواند از نظر بالینی شبیه به نئوپلاسم‌ها و سایر اختلالات التهابی باشد.

زگیل ها نتیجه رشد پوست و غشاهای مخاطی (داخل دهان یا اندام تناسلی) هستند که توسط ویروسی به نام ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شوند. زگیل های معمولی (verruca vulgaris) معمولاً در مناطقی از بدن که مستعد ضربه هستند، مانند آرنج، زانو و دست ها دیده می شود. این ویروس باعث ضخیم شدن لایه بالایی پوست می شود. آنها معمولاً بدون درد هستند و خود به خود از بین می روند، گاهی اوقات چند ماه یا تا چند سال طول می کشد تا برطرف شوند. راه های درمان زگیل معمولی، راه های مراقبت زگیل معمولی، راه های تشخیص زگیل معمولی

تومور گلوموس یک نئوپلاسم خوش‌خیم است که از سلول‌های بدن گلوموس منشأ می‌گیرد. بدن‌های گلوموس به‌طور فراوان در نوک انگشتان دست متمرکز هستند، بنابراین تعجبی ندارد که تومورهای گلوموس بیشتر در دست‌ها و ناحیه زیر ناخن دیده می‌شوند. تومورهای کوچک و منفرد شایع‌تر هستند و زنان بیشتر از مردان به آن مبتلا می‌شوند. بیشتر بیماران بین ۳۰ تا ۵۰ سال سن دارند. تومورهای گلوموس زیر ناخنی ممکن است با یک سه‌گانه شامل درد، حساسیت شدید نقطه‌ای و حساسیت به سرما ظاهر شوند. در معاینه فیزیکی ممکن است یک پاپول کوچک قرمز یا آبی به قطر چند میلی‌متر مشاهده شود. برخی ممکن است به صورت یک خط اریترونیشیا (erythronychia) طولی با بریدگی در انتها یا شکاف طولی روی آن بروز کنند.

لیکن پلان (LP) یک بیماری پوستی پاپولواسکواموس همراه با خارش است که در آن لنفوسیت‌های T خود واکنش‌گر به کراتینوسیت‌های قاعده‌ای در پوست، غشاهای مخاطی، فولیکول‌های مو و یا واحدهای ناخن حمله می‌کنند. علت این بیماری به طور دقیق مشخص نیست، اما ویروس‌ها، داروها و آلرژن‌های تماسی به عنوان عوامل احتمالی مطرح شده‌اند.

سرطان سلول سنگفرشی پوستی درجا (Cutaneous Squamous Cell Carcinoma in situ یا SCCis)، که به عنوان بیماری بوون (Bowen disease) نیز شناخته می‌شود، به‌طور بافت‌شناختی با کراتینوسیت‌های بدخیم تعریف می‌شود که ضخامت کامل اپیدرم را درگیر می‌کنند. این بدخیمی شایع عمدتاً در افراد مسن دیده می‌شود و بیشتر بر روی پوست در معرض آفتاب رخ می‌دهد. توسعه SCCis همچنین با سرکوب سیستم ایمنی، لوسمی لنفوسیتیک مزمن، قرار گرفتن در معرض تشعشع، مصرف آرسنیک و ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ارتباط دارد. این بیماری تمایلی به جنسیت خاصی ندارد و اغلب همراه با سایر نشانه‌های آسیب مزمن ناشی از آفتاب، مانند کراتوزهای آکتینیک، لکه‌های خورشیدی (solar lentigines) و سایر کارسینوم‌های کراتینوسیتی مشاهده می‌شود. اگر درمان نشود، SCCis می‌تواند به SCC تهاجمی تبدیل شود.

کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) دومین شکل شایع سرطان پوست پس از کارسینوم سلول بازال است. SCC معمولاً در پوستی که توسط نور خورشید در نواحی ای مانند سر، گردن، بازوها و پشت دست ها آسیب دیده است، ایجاد می شود. SCC در افرادی که رنگ پوست روشن‌تری دارند و سابقه طولانی قرار گرفتن در معرض آفتاب شدید و طولانی مدت را دارند، بیشتر دیده می‌شود. راه های مراقبت کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های درمان کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های تشخیص کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های پیشگیری کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی