لکوپلاکیای پرولیفراتیو (پروتروژن) (Proliferative Verrucous Leukoplakia یا PVL) یک نهاد بالینی-پاتولوژیک و نوع خاصی از لکوپلاکیای پرخطر است که با پلاک‌های سفید روی مخاط دهانی مشخص می‌شود. این پلاک‌ها پایدار، پیش‌رونده و اغلب چندکانونی هستند و با نرخ بالای تبدیل به بدخیمی (70% تا 100%) همراه هستند. بدخیمی به شکل کارسینومای سلول سنگفرشی (Squamous Cell Carcinoma) یا کارسینومای ورروکوز (Verrucous Carcinoma) ظاهر می‌شود. این ضایعات به صورت پلاک‌های سفید آغاز می‌شوند که در طول سال‌ها به نواحی اگزوفیتیک و ورروکوز تبدیل می‌شوند. با این حال، همه موارد PVL دارای نواحی ورروکوز نیستند. به نظر می‌رسد که برخی همپوشانی بین ضایعات "لکوپلاکیای ورروکوز" که عموماً محلی هستند و PVL وجود دارد.

شیوع و ویژگی‌های جمعیت‌شناختی

زنان 4 تا 5 برابر بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار می‌گیرند. از آنجا که این ضایعات پیش‌رونده هستند، بیماران اغلب با سابقه 1 تا 2 دهه از حضور این ضایعات مراجعه می‌کنند و معمولاً در دهه هفتم زندگی و بالاتر قرار دارند. برخلاف لکوپلاکیاهای محلی، مصرف تنباکو در کمتر از یک‌سوم موارد مشاهده می‌شود.