بیماری هیلی-هیلی، که به نام پمفیگوس خانوادگی خوش‌خیم (benign familial pemphigus) نیز شناخته می‌شود، یک بیماری اتوزومال غالب (autosomal dominant) نادر است که دارای نفوذ کامل (complete penetrance) اما با بیان متغیر می‌باشد. این بیماری عمدتاً پوست نواحی چین‌دار بدن مانند زیر بغل، کشاله ران، گردن جانبی و ناحیه اطراف مقعد را درگیر می‌کند. نواحی پشت گردن، زیر سینه، حفره آرنج و حفره پشت زانو نیز ممکن است کمتر درگیر شوند، همچنین ممکن است پوست غیرچین‌دار نیز تحت تأثیر قرار گیرد. این بیماری تفاوتی در شیوع بین جنسیت‌ها ندارد و معمولاً در اواخر دهه دوم تا سوم زندگی آغاز می‌شود، اگرچه در بیماران جوان‌تر و میانسال نیز گزارش شده است.

بیماری هیلی-هیلی با وزیکول‌های کوچک و شل آغاز می‌شود که ممکن است به تاول‌هایی روی پوست طبیعی یا اریتماتوز تبدیل شوند. این تاول‌های شکننده تمایل به ترکیدن دارند و موجب ایجاد فرسایش‌های مرطوب و پوسته‌ها می‌شوند. پلاک‌های فرسایشی و رشد یافته ممکن است در ضایعات مزمن تشکیل شوند. این پلاک‌های فرسایشی تمایل به گسترش محیطی با پاک شدن مرکزی دارند و منجر به ایجاد شکلی دایره‌ای و/یا مارپیچی می‌شوند. کلونیزاسیون میکروبی و عفونت شایع است و ممکن است ضایعات بدبو ایجاد کند. درگیری قطعه‌ای در امتداد خطوط بلاشکو (Blaschko lines) به دلیل موزائیسیسم گزارش شده است. خارش و درد ممکن است با ضایعات همراه باشد، به‌ویژه در نواحی با اصطکاک بالا.

بیماری هیلی-هیلی به دلیل جهش در ژن ATP2C1 روی کروموزوم ۳ ایجاد می‌شود. این ژن یک پروتئین ATPase کلسیم/منگنز (Ca2+/Mn2+ ATPase) را کد می‌کند. پروتئین غیرطبیعی، سیگنال‌دهی کلسیم را تغییر داده و در نتیجه منجر به آکانتولیز (acantholysis) می‌شود.

سیر بیماری مزمن است، اما شدت آن تمایل به نوسان دارد. گرما، رطوبت، اصطکاک و قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) به‌عنوان عوامل تشدید کننده این بیماری شناخته شده‌اند.