بیماری های مشابه

آپنه انسدادی خواب (Obstructive Sleep Apnea یا OSA) یک اختلال مزمن است که با جریان ناکافی هوا در حین خواب به دلیل فروپاشی مکرر مجرای هوایی فوقانی مشخص می‌شود. این اختلال خواب مکرر می‌تواند منجر به علائم روزانه شود و ممکن است پیامدهای همودینامیک طولانی‌مدت داشته باشد. این دوره‌های تکراری ممکن است شامل آپنه (قطع جریان هوا به مدت بیش از 10 ثانیه) و/یا هیپوپنه باشند. عوامل خطر شامل چاقی و تجمع بافت در ناحیه اوروفارنکس (oropharynx) است که می‌تواند ناشی از میکروگناتیا (micrognathia)، ماکروگلوسیا (macroglossia) یا دیگر تغییرات آناتومیک باشد. تأثیر سیگار کشیدن، احتقان مزمن بینی و/یا سابقه خانوادگی در توسعه OSA نامشخص است.

در سراسر جهان محسوب می‌شود. این بیماری با انسداد مزمن جریان هوا که به طور کامل برگشت‌پذیر نیست، شناخته می‌شود و معمولاً به دلیل پاسخ التهابی غیرطبیعی در ریه‌ها به‌تدریج پیشرفت می‌کند.

نارسایی حاد قلبی جبران‌ناپذیر (ADHF) در بیمار در وضعیت بحرانی:

این نوع کم‌خونی (anemia) به دلیل سطوح پایین آهن ایجاد می‌شود. این کمبود به علت دریافت ناکافی آهن (به‌ویژه در دوره‌های رشد سریع یا بارداری)، از دست دادن خون (شامل منوراژی (menorrhagia) و خونریزی داخلی)، یا کاهش جذب آهن در دستگاه گوارش (GI tract) رخ می‌دهد. در مراحل اولیه، همولیز (hemolysis) ممکن است به صورت کم‌خونی فقر آهن ظاهر شود.

سیروز (Cirrhosis) یک بیماری مزمن است که با فیبروز کبد همراه است. اگرچه سیروز بدون عارضه نیازی به مدیریت اضطراری ندارد، افراد مبتلا به سیروز در معرض خطر بیماری کبدی دکومپانسه (decompensated liver disease) قرار دارند که ممکن است با آسیت (ascites)، انسفالوپاتی کبدی (hepatic encephalopathy) و/یا خونریزی واریسی (variceal bleeding) مشخص شود. بیماران با سیروز دکومپانسه که به بخش اورژانس مراجعه می‌کنند ممکن است دچار افت فشار خون (hypotension)، تغییر وضعیت ذهنی و خطر بالاتر عفونت باشند. محققان تفاوتی بین سیروز دکومپانسه و نارسایی حاد یا مزمن کبدی قائل شده‌اند که در دومی، نارسایی ارگان‌های خارج کبدی (extrahepatic organ failure) مشخصه است.

مسمومیت حاد با مت‌آمفتامین (methamphetamine) به عنوان یک سندرم سمپاتومیمتیک (sympathomimetic toxidrome) ظاهر می‌شود. به دلیل توانایی این ماده در آزادسازی آمین‌های بیوژنیک و ایجاد تحریک روانی-حرکتی، بیماران ممکن است با هایپرترمی (hyperthermia)، تاکی‌کاردی (tachycardia) و فشار خون بالا (hypertension) مواجه شوند. تأثیرات بر سیستم عصبی مرکزی (CNS) شامل تحریک، توهم و تشنج است. روان‌پریشی (psychosis) با مسمومیت مت‌آمفتامین بیشتر از سایر محرک‌ها مانند کوکائین رخ می‌دهد. مسمومیت قلبی‌عروقی می‌تواند با دیس‌ریتمی‌ها (dysrhythmias)، انفارکتوس حاد میوکارد (acute myocardial infarction)، جداشدگی آئورت (aortic dissection) و سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS) ظاهر شود. رابدومیولیز (rhabdomyolysis) و نارسایی حاد کلیه نیز از عوارض احتمالی مسمومیت هستند.

پنومونیت ناشی از پرتو به التهاب ریه‌ها پس از پرتو‌درمانی برای بدخیمی‌ها در آن ناحیه اطلاق می‌شود. خطر ابتلا به این عارضه با میزان پرتوی استفاده شده، اندازه بخشی از ریه(ها) که تحت درمان قرار گرفته‌اند، و همچنین مصرف همزمان داروهای شیمی‌درمانی نظیر بلیومایسین (bleomycin)، سیکلوفسفامید (cyclophosphamide)، و کارموستین (carmustine) افزایش می‌یابد. علائم شایع شامل سرفه، تنگی نفس (dyspnea)، تب و درد قفسه سینه می‌باشد. درمان این عارضه شامل استفاده از گلوکوکورتیکوئیدها (glucocorticoids) است.

تنگی دهانه دریچه میترال معمولاً به دلیل بیماری قلبی روماتیسمی (Rheumatic Heart Disease) ایجاد می‌شود. سایر علل احتمالی شامل کلسیفیکاسیون سنگین حلقه میترال (Mitral Annular Calcification) و تنگی مادرزادی دریچه میترال (Congenital Mitral Stenosis) هستند. بیماران معمولاً با فیبریلاسیون دهلیزی (Atrial Fibrillation) و/یا نارسایی قلبی احتقانی (Congestive Heart Failure) مراجعه می‌کنند. سایر علائم و نشانه‌های شایع شامل سرفه، عفونت‌های مکرر تنفسی، تنگی نفس در اثر فعالیت (Exertional Dyspnea)، هموپتیزی (Hemoptysis)، خس‌خس سینه (Wheezing)، اورتوپنه (Orthopnea)، ادم (Edema)، تاکی‌کاردی (Tachycardia) و سوفل قلبی (Heart Murmur) هستند. این بیماری می‌تواند به‌تدریج به حوادث ترومبوآمبولیک (Thromboembolic Events)، فشار خون ریوی (Pulmonary Hypertension)، هیپرتروفی بطن راست (Right Ventricular Hypertrophy)، نارسایی قلبی سمت راست (Right-Sided Heart Failure)، درد قفسه سینه (Chest Pain) و اندوکاردیت عفونی (Infective Endocarditis) منجر شود. بزرگسالان ممکن است بدون علائم باشند، اما شروع علائم در بزرگسالان معمولاً بین ۲۰ تا ۵۰ سالگی رخ می‌دهد. نوزادان ممکن است در زمان تولد یا در دو سال اول زندگی علائم را تجربه کنند.

این خلاصه به بررسی اسکلرودرمی در بزرگسالان می‌پردازد. اسکلرودرمی در کودکان به‌صورت جداگانه مطرح می‌شود.

سندرم CREST یک زیرگروه از اسکلروز سیستمیک محدود پوستی (lcSSc) است. این مخفف ویژگی‌های رایج این زیرگروه نادر از lcSSc را مشخص می‌کند: کلسیفیکاسیون پوستی (Calcinosis cutis)، پدیده رینود (Raynaud phenomenon)، اختلال حرکتی مری (Esophageal dysmotility)، اسکلروداکتیلی (Sclerodactyly) و تلانژکتازی (Telangiectasia). بیماران ممکن است از دیسفاژی (اختلال بلع)، سوزش مزمن سر دل، تنگی نفس (Dyspnea)، انقباضات مفصلی و کاهش توانایی تمرین شکایت داشته باشند. بیماران مبتلا به سندرم CREST، مانند تمامی فرم‌های lcSSc، در مقایسه با بیماران مبتلا به اسکلروز سیستمیک منتشر پوستی (dcSSc)، که فرم عمومی‌تر اسکلروز سیستمیک (SSc) است، به ندرت دچار درگیری قلبی و کلیوی می‌شوند و بقا طولانی‌تری دارند. با توجه به اینکه بسیاری از بیماران مبتلا به lcSSc تمامی ۵ ویژگی سندرم CREST را نشان نمی‌دهند، اصطلاح lcSSc ترجیح داده می‌شود.

آسم یک بیماری ناهمگون است که با التهاب مزمن مجاری هوایی و حساسیت بیش از حد به محرک‌های متعدد تشدید‌کننده مشخص می‌شود. در حالی که یک بیماری مزمن است، آسم به طور کلی یک بیماری متناوب با تشدید‌های حاد است که با دوره‌های بدون علائم متناوب است. در موارد شدید، برخی از بیماران ممکن است به طور روزانه علائمی از انسداد مجاری هوایی را تجربه کنند.