بیماری های مشابه

علل / مکانیسم معمول آسیب: به طور کلی، سندرم تونل رادیال (radial tunnel syndrome) ناشی از استفاده بیش از حد از آرنج در فعالیت‌های چرخش داخلی و خارجی (prono-supination) است. این وضعیت باعث فشرده شدن شاخه حرکتی عصب رادیال (عصب بین استخوانی خلفی یا posterior interosseus nerve) می‌شود، اما تنها به صورت درد ظاهر می‌شود و تغییرات حرکتی یا حسی مشاهده نمی‌شود.

استئوآرتریت یک بیماری پیش‌رونده و تخریبی مفاصل است که به علت تخریب غضروف مفصلی و در ادامه، استخوان زیرین ایجاد می‌شود. این بیماری شایع‌ترین نوع آرتریت است و تصور می‌شود ناشی از تغییرات بیوشیمیایی و تنش‌های بیومکانیکی باشد که غضروف مفصلی را در طول استفاده مداوم تحت تأثیر قرار می‌دهد. نواحی شایع ابتلا شامل دست‌ها، ستون فقرات، لگن و زانوها است.

نقص استئوکندرال (Osteochondral defect) یک وضعیت نادر است که با استئونکروز (Osteonecrosis) استخوان زیر غضروفی مشخص می‌شود. این وضعیت شامل یک قطعه استخوانی شل و غضروف مفصلی است که به‌صورت جزئی یا کامل از استخوان زیرین جدا شده است. مفاصل زانو، آرنج و مچ پا بیشتر درگیر این وضعیت می‌شوند. علائم شامل درد موضعی پس از آسیب ورزشی یا استفاده بیش از حد است و بیشتر در پسران نسبت به دختران مشاهده می‌شود. اگر قطعه شل شده در مفصل گیر کند، ممکن است بیمار افزایش درد، حساسیت، قفل شدن یا کریپیتوس (Crepitus) مفصل را تجربه کند. درمان به مرحله رشد بیمار مبتلا بستگی دارد. نوجوانانی که صفحات رشد باز دارند، ممکن است به‌صورت محافظه‌کارانه و بدون جراحی درمان شوند. بزرگسالانی که از نظر اسکلتی به بلوغ رسیده‌اند ممکن است تحت ترمیم آرتروسکوپیک (Arthroscopic repair) قرار گیرند.

عفونت مفصل به طور معمول توسط باکتری‌ها ایجاد می‌شود، اگرچه قارچ‌ها، انگل‌ها و مایکوباکتری‌ها نیز به ندرت می‌توانند عامل این عفونت باشند.

بورسیت اوله‌کرانون (Olecranon bursitis)، که با نام‌های آرنج معدنچی، آرنج دانشجو و آرنج نقشه‌کش نیز شناخته می‌شود، به تورم بورس روی زائده اوله‌کرانون آرنج اشاره دارد. این کیسه سطحی بورس برای ایجاد بالشتک در برابر زائده استخوانی اوله‌کرانون طراحی شده و دارای پوششی از سلول‌های سینوویال است. زمانی که این سلول‌ها ملتهب شده و مایع اضافی تولید می‌کنند، بورس دچار اتساع می‌شود. بورسیت اوله‌کرانون ممکن است به دلیل ضربه حاد یا فشار مزمن به ناحیه ایجاد شود.

اپی‌کوندیلیت داخلی، که به‌عنوان آرنج گلف‌بازان(golfer's elbow) نیز شناخته می‌شود، شایع‌ترین علت درد داخلی آرنج است و در کمتر از 1٪ جمعیت عمومی رخ می‌دهد. این بیماری در ۷۵٪ بیماران، در بازوی غالب مشاهده می‌شود و شیوع آن کمتر از اپی‌کوندیلیت لترال(آرنج تنیس‌بازان) است و تنها ۱۰٪-۲۰٪ از موارد اپی‌کوندیلیت را شامل می‌شود.

آسیب‌دیدگی آرنج به عنوان آسیبی به آرنج، مفصل آرنج، و/یا ساختارهای پشتی

نقرس بیماری است که در آن سطح اسید اوریک در خون بالا است و کریستال های اسید اوریک در غضروف و بافت اطراف مفاصل، کلیه ها و پوست رسوب می کند. این رسوبات باعث التهاب می شوند که به صورت رشد ناگهانی یک مفصل متورم، قرمز، داغ و حساس به ویژه در انگشت شست (همچنین به عنوان پوداگرا) و به دنبال آن در مچ پا، مچ دست و زانو ظاهر می شود که می تواند منجر به آسیب دیدن مفصل شود. سایر علائم نقرس مزمن ندول ها (برجستگی های جامد و برجسته) به نام توفی و ​​سنگ کلیه هستند. راه های مراقبت نقرس، راه های درمن نقرس

التهاب یا تحریک تاندون، معمولاً به دلیل استفاده بیش از حد رخ می‌دهد. این وضعیت با تورم و حساسیت تاندون آسیب‌دیده و درد در هنگام حرکت مشخص می‌شود. ممکن است در هر تاندونی از بدن رخ دهد، اما معمولاً در نواحی شانه‌ها، آرنج‌ها، مچ‌ها، زانوها و پاشنه‌ها شایع‌تر است.

رباط جانبی خارجی (Lateral Collateral Ligament یا LCL) ساختاری بسیار قوی و شبیه به طناب در بخش خلفی-جانبی (posterolateral compartment یا PLC) زانو است که به عنوان تثبیت‌کننده اصلی در برابر فشار واروس (varus) عمل می‌کند. این یکی از کمترین ساختارهای آسیب‌پذیر در زانو است و به طور معمول فشار واروس شدید یا چرخش خارجی استخوان درشت‌نی (tibial rotation) برای ایجاد آسیب نیاز است. آسیب به ندرت به صورت مجزا رخ می‌دهد و اغلب با ساختارهای دیگر زانو، به ویژه در PLC (مانند LCL، مجتمع پوپلیتئوس، لیگامان پوپلیتوفیبولار، کپسول جانبی، باند ایلیوتیبیال، عضله دوسر ران، سر جانبی عضله گاستروکنمیوس) همراه است.

زونا (زوستر) (Shingles (Zoster)) یک راش دردناک است که توسط ویروس واریسلا زوستر، همان ویروسی که باعث آبله مرغان می‌شود، به وجود می آید. پس از بهبودی فرد از آبله مرغان، ویروس در اعصاب خاصی در بدن غیر فعال (خفته) باقی می ماند. با افزایش سن، سیستم ایمنی بدن شما ضعیف تر می شود و ممکن است به اندازه کافی برای کنترل ویروس قوی نباشد. زونا زمانی اتفاق می‌افتد که ویروس دوباره فعال می‌شود، روی اعصاب رشد می‌کند تا به پوست برسد و به صورت برآمدگی‌های کوچک، دردناک و پر از مایع (تاول) ظاهر می‌شود.

پلیکاها (Plicae) نوارهای ضخیم بافت فیبروزی هستند که از کپسول سینوویال یک مفصل گسترش می‌یابند. این ساختارها به‌طور طبیعی در دوران جنینی شکل می‌گیرند، اما در همه افراد وجود ندارند. پلیکاها بیشتر در زانو شایع هستند. این ساختارها می‌توانند به دلیل سایش مزمن که در هنگام حرکت زانو (ROM) یا تروما حاد به ناحیه جلویی زانو رخ می‌دهد، ملتهب شوند. این التهاب می‌تواند به دلیل تحریک مکانیکی ناشی از این نوار ضخیم بافتی، منجر به سینوویت موضعی شود.