بیماری های مشابه

دیستروفی عضلانی دوشن یک اختلال وابسته به کروموزوم X و مغلوب است که به دلیل جهش در ژن دیستروفین (dystrophin) واقع بر کروموزوم X ایجاد می‌شود. این جهش منجر به عدم وجود پروتئین دیستروفین می‌شود که برای پایداری ساختاری سلول‌های عضلانی اهمیت دارد. این بیماری عمدتاً در مردان مشاهده می‌شود، هرچند که تعداد کمی از زنان حامل نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند.

دیستروفی عضلانی لیمب‌گردل (Limb-girdle muscular dystrophy یا LGMD) شامل گروهی از بیش از ۲۰ اختلال ارثی است که همگی با ضعف متقارن در عضلات پروگزیمال بازوها و پاها مشخص می‌شوند. بیشتر این اختلالات به صورت اتوزومال مغلوب (autosomal recessive) هستند، اما برخی زیرگونه‌های اتوزومال غالب (autosomal dominant) نیز وجود دارند و جهش‌های خودبه‌خودی نیز رخ می‌دهند. سن شروع بیماری معمولاً در دوران کودکی یا اوایل بزرگسالی است، اگرچه ممکن است این بیماری در مراحل بعدی زندگی نیز بروز کند.

این خلاصه به بررسی بیماری درماتومیوزیت (dermatomyositis) در کودکان می‌پردازد. درماتومیوزیت در بزرگسالان به‌طور جداگانه بررسی شده است.

این خلاصه به بررسی لوپوس اریتماتوز سیستمیک در کودکان می‌پردازد. لوپوس نوزادی به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است.

اسکلرودرمی در بزرگسالان به‌طور جداگانه مورد بررسی قرار می‌گیرد.

بیماری بافت همبند مختلط (Mixed connective tissue disease یا MCTD)، که به نام سندرم شارپ (Sharp syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک سندرم خودایمنی همپوشان است که با حضور علائم لوپوس اریتماتوز سیستمیک (systemic lupus erythematosus یا SLE)، اسکلرودرمی سیستمیک، آرتریت روماتوئید و پلی‌میوزیت مشخص می‌شود. این بیماری برای اولین بار به عنوان یک موجودیت مجزا توسط شارپ و همکارانش در سال ۱۹۷۲ توصیف شد.

آرتریت ایدیوپاتیک جوانان (Juvenile Idiopathic Arthritis یا JIA که قبلاً به عنوان آرتریت روماتوئید جوانان یا آرتریت مزمن جوانان شناخته می‌شد) گروهی از بیماری‌ها با علت ناشناخته است که با بروز التهاب مفاصل (arthritis) در کودکان زیر 16 سال که بیش از 6 هفته طول می‌کشد، مشخص می‌شود. JIA به اختلالات مختلفی تقسیم می‌شود که با سن شروع، مکان و تعداد مفاصل درگیر، علائم مرتبط، پیش‌زمینه ژنتیکی و سرولوژی‌های مرتبط متمایز می‌شوند. در صورت عدم درمان، JIA ممکن است منجر به انقباضات دائمی، اختلاف طول اندام، تأخیر در رشد، نیاز به تعویض مفصل و نابینایی شود.

سندرم گیلن باره (Guillain-Barré syndrome یا GBS) مجموعه‌ای از پلی‌نوروپاتی‌های نادر، حاد و مرتبط با سیستم ایمنی است که ویژگی‌ها و تظاهرات مختلفی دارد. این سندرم به دو زیرگروه اصلی تقسیم می‌شود: دمیلینه‌کننده و آکسونال. انواع دمیلینه‌کننده شامل پلی‌نوروپاتی دمیلینه‌کننده التهابی حاد (acute inflammatory demyelinating polyneuropathy یا AIDP) و نوع بالینی سندرم میلر فیشر (Miller Fisher syndrome یا MFS) می‌باشند. انواع آکسونال شامل نوروپاتی آکسونال حرکتی حاد (acute motor axonal neuropathy یا AMAN) و نوروپاتی آکسونال حرکتی-حسی حاد (acute motor-sensory axonal neuropathy یا AMSAN) هستند.

سکته مغزی (Cerebral Stroke) یک آسیب حاد عصبی است که نیمکره‌های مغزی را درگیر می‌کند. علائم معمولاً به‌صورت ناگهانی ظاهر می‌شوند و به محل سکته بستگی دارند؛ این علائم شامل ضعف یک‌طرفه در صورت، بازو و/یا پا، بی‌حسی، آفازی (Aphasia)، آپراکسی (Apraxia)، از دست دادن بینایی، انحراف نگاه (Gaze Deviation)، نادیده‌انگاری (Neglect)، سردرد، تهوع/استفراغ، تغییر وضعیت ذهنی و نقایص عصبی موضعی هستند. کاهش سطح هوشیاری ممکن است در مواردی که هر دو نیمکره مغزی درگیر یا سکته‌های بزرگ با تورم یا فتق (Herniation) رخ می‌دهند، دیده شود. پیش‌آگهی به محل و اندازه سکته و همچنین ارزیابی و درمان به‌موقع بستگی دارد.

حمله ایسکمیک گذرا (Transient Ischemic Attack یا TIA) به اپیزود موقتی از بروز ناگهانی علائم عصبی اطلاق می‌شود که به یک ناحیه عروقی خاص مربوط می‌شود یا با سندروم سکته مغزی (stroke syndrome) توصیف شده هم‌خوانی دارد. TIAs معمولاً کوتاه‌مدت هستند و در حد چند دقیقه تا چند ساعت طول می‌کشند. بیمارانی که علائم گذرای آنان چند ساعت طول می‌کشید و قبلاً به عنوان TIA تشخیص داده می‌شدند، اکنون شواهدی از ایسکمی مغزی (cerebral ischemia) در MRI مشاهده می‌شود. هنگامی که بیمار علائم عصبی موضعی ناگهانی را تجربه می‌کند که می‌تواند ناشی از TIA یا سکته مغزی باشد، *توجه پزشکی فوری مورد نیاز است*، زیرا نمی‌توان پیش‌بینی کرد که آیا علائم برطرف خواهند شد یا خیر و درمان‌های حاد نجات‌بخش ممکن است تحت شرایط خاصی (مانند ترومبولیتیک‌ها یا ترومبکتومی) ارائه شوند.