بیماری های مشابه

کشکک (patella) بزرگترین استخوان سزاموئید در بدن است و وظیفه آن هدایت نیروهایی است که توسط عضلات چهارسر ران (quadriceps) اعمال می‌شوند. بیماران با شکستگی کشکک معمولاً درد و تورم در ناحیه زانو به همراه افیوژن (effusion) زیاد در زانو و حساسیت در ناحیه کشکک را تجربه می‌کنند.

شکستگی‌های صفحه تیبیا (tibial plateau fractures) به شکستگی‌های قسمت مفصلی از تیبیا در نزدیکی زانو اشاره دارند. آسیب‌های ناشی از تروماهای با انرژی بالا معمول‌ترین مکانیزم آسیب بوده و بخشی کلیدی از تاریخچه بیمار، به ویژه در جمعیت جوان و فعال، می‌باشد. در بیماران مسن، این شکستگی‌ها ممکن است به دلیل مکانیزم‌های نسبتاً کم‌انرژی رخ دهند، به‌ویژه در زمینه پوکی استخوان (osteoporosis)، که در آن یک سقوط از حالت ایستاده می‌تواند منجر به شکستگی صفحه تیبیا شود.

پارگی تاندون کشکک (Patellar tendon rupture) ناشی از انقباض قوی عضلات چهارسر ران (quadriceps) است که توسط زانوی خمیده مقاومت می‌شود (انقباض برون‌گرا، خمیدگی زانو در برابر انقباض کامل عضلات چهارسر ران). این پارگی معمولاً پس از تخریب مزمن تاندون اتفاق می‌افتد. این وضعیت می‌تواند افراد بالغ در هر سنی را تحت تأثیر قرار دهد، اما معمولاً در بیماران زیر ۴۰ سال رخ می‌دهد و در جمعیت کودکان بسیار نادر است. این وضعیت در مردان شایع‌تر از زنان است.

پارگی تاندون چهارسر ران معمولاً به دلیل انقباض خارج از مرکز (Eccentric Contraction) رخ می‌دهد. در این حالت، تاندون چهارسر ران در حالی که عضله مرتبط با آن در حال انقباض یا کوتاه شدن است، کشیده می‌شود. این نیرو، بیشتر از باری است که در انقباض هم‌مرکز (Concentric Contraction) ایجاد می‌شود؛ حالتی که در آن تاندون و عضله هر دو کوتاه می‌شوند. یک مکانیزم معمول آسیب زمانی اتفاق می‌افتد که زانو خم شده و پا/مچ پا ثابت و معمولاً گیر کرده است، در حالی که فرد به عقب می‌افتد و عضله چهارسر ران خود را برای مقابله با سقوط منقبض می‌کند. در نتیجه، زانو به حالت خمیده مجبور می‌شود در حالی که چهارسر ران تلاش می‌کند زانو را صاف کند و مکانیزم اکستانسور (Extensor Mechanism) دچار نقص می‌شود.

به طور کلی دو مکانیسم برای آسیب مینیسک وجود دارد: تروماتیک و دژنراتیو، که هر یک الگوهای خاصی از ارائه دارند. پارگی‌های تروماتیک معمولاً در زمینه فعالیت‌های ورزشی رخ می‌دهند و بنابراین در جمعیت‌های جوان‌تر شیوع بیشتری دارند. این نوع آسیب اغلب به دلیل حرکات کاشت و پیچش ساق پا رخ می‌دهد. مکانیسم آسیب همیشه واضح نیست و بیماران ممکن است نتوانند حادثه خاصی را به یاد بیاورند. این آسیب‌ها معمولاً با درد متناوب در طول خط مفصل، گاهی با تورم و افیوژن (effusion) ظاهر می‌شوند. بیماران ممکن است از قفل شدن و گیر کردن، احساس ترکیدن یا ناتوانی در رسیدن به اکستنشن کامل شکایت کنند.

سندرم درد کشککی-رانی (Patellofemoral Pain Syndrome)، که به عنوان سندرم کشککی-رانی نیز شناخته می‌شود، با درد هنگام تحمل وزن بر روی زانوی خمیده، درد در جلوی زانو یا درد جلوی زانو، یا درد اطراف یا پشت کشکک زانو مشخص می‌شود. اصطلاحات مرتبط که معمولاً به صورت متناوب استفاده می‌شوند شامل سندرم درد پشت کشکک (Retropatellar Pain Syndrome)، سندرم کشککی-رانی، درد جلوی زانو، زانوی دونده (Runner's Knee)، یا نرمی غضروف کشککی-رانی (Patellofemoral Chondromalacia) هستند. این بیماری معمولاً نوجوانان و جوانان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در دختران و زنان بیشتر از پسران و مردان شایع است. این شایع‌ترین علت درد زانو است. به دلیل شیوع بالا و مراجعه بیماران به تخصص‌های مختلف (مانند مراقبت‌های اولیه، ارتوپدی، پزشکی ورزشی، پزشکی خانواده)، تخمین دقیق شیوع آن دشوار است.

علل / مکانیسم معمول آسیب: آرتروز (Osteoarthritis) زانو را می‌توان به دو نوع اولیه و ثانویه تقسیم کرد. آرتروز اولیه به معنای تحلیل غضروف مفصلی بدون علت زمینه‌ای مشخص است. آرتروز ثانویه به دلیل وجود غضروف غیرطبیعی ساختاری، مانند آنچه در آرتریت روماتوئید (Rheumatoid Arthritis) مشاهده می‌شود، یا به دلیل توزیع نامناسب نیرو در سراسر مفصل، همان‌طور که در بیماران با آسیب یا تروما قبلی دیده می‌شود، رخ می‌دهد. آرتروز یک فرآیند تخریب مفصلی آهسته و پیشرونده است که معمولاً در طی ۱۰ تا ۱۵ سال، یا حتی بیشتر، اتفاق می‌افتد.

نقرس بیماری است که در آن سطح اسید اوریک در خون بالا است و کریستال های اسید اوریک در غضروف و بافت اطراف مفاصل، کلیه ها و پوست رسوب می کند. این رسوبات باعث التهاب می شوند که به صورت رشد ناگهانی یک مفصل متورم، قرمز، داغ و حساس به ویژه در انگشت شست (همچنین به عنوان پوداگرا) و به دنبال آن در مچ پا، مچ دست و زانو ظاهر می شود که می تواند منجر به آسیب دیدن مفصل شود. سایر علائم نقرس مزمن ندول ها (برجستگی های جامد و برجسته) به نام توفی و ​​سنگ کلیه هستند. راه های مراقبت نقرس، راه های درمن نقرس

آرتریت سپتیک (septic arthritis) زانو به‌طور معمول به‌واسطه عفونت باکتریایی فضای مفصلی ایجاد می‌شود که معمولاً از طریق انتشار هماتوژن (hematogenous) اما همچنین از طریق تلقیح مستقیم یا انتشار مجاورتی از یک عفونت نزدیک رخ می‌دهد. هنگامی که پاتوژن وارد فضای مفصلی می‌شود، می‌تواند پاسخ ایمنی را تحریک کند که منجر به تخریب مفصل می‌شود.

بورسیت به تورم یا بزرگ شدن یک یا چند بورس از بیش از ۱۵۰ بورسا (bursae) در بدن انسان اطلاق می‌شود. بورساها کیسه‌های سینوویال (synovial pouches) هستند که اصطکاک میان بافت‌های مجاور مانند عضلات، تاندون‌ها و برجستگی‌های استخوانی را کاهش می‌دهند. بورسیت ممکن است حاد یا مزمن باشد.

پِس آنسرینوس (Pes anserinus) به محل اتصال تاندون‌های مشترک عضلات سارتوریوس (sartorius)، گراسیلیس (gracilis) و سمی‌تندینوسوس (semitendinosus) به قسمت فوقانی داخلی استخوان تیبیا (tibia) اشاره دارد. نام پِس آنسرینوس که در لاتین به معنای "پای غاز" است، از این جهت گرفته شده که تاندون‌های مشترک به شکل پای پرده‌دار غاز دیده می‌شوند. التهاب این تاندون‌ها به عنوان تاندونیت پِس آنسرین (pes anserine tendonitis) شناخته می‌شود. در بسیاری از موارد، بورسای مرتبط نیز ملتهب می‌شود (بورسیت پِس آنسرینوس - pes anserine bursitis)، اما الزاماً نباید التهاب بورسا وجود داشته باشد. وضعیت درد در ناحیه فوقانی داخلی تیبیا در محل اتصال تاندون‌ها به طور کلی به عنوان سندرم درد پِس آنسرینوس (pes anserine pain syndrome) شناخته می‌شود.

بورسیت پره‌پاتلار که به نام "زانوی خدمتکار" نیز شناخته می‌شود، معمولاً در افرادی مانند نظافت‌چیان، خدمتکاران، افرادی که به طور مکرر در کلیسا زانو می‌زنند، کشتی‌گیران و قالی‌بافان دیده می‌شود. این نوع بورسیت، شایع‌ترین بورسیت زانو است.

تندینوپاتی کشکک (Patellar tendinopathy) که با نام‌های تندینیت کشکک (patellar tendonitis)، تندینوز کشکک (patellar tendinosis) و زانوی پرش‌کننده (jumper's knee) نیز شناخته می‌شود، یک وضعیت التهابی نیست بلکه یک وضعیت تحلیل‌برنده‌ی تاندون با پارگی‌های میکروسکوپی همراه است. این بیماری به صورت درد فزاینده‌ای که به تدریج در قطب دیستال کشکک یا تاندون کشکک ایجاد می‌شود، ظاهر می‌گردد. درد ممکن است به طور نامحسوس پس از افزایش شدت یا فرکانس تمرینات ورزشی آغاز شود؛ همچنین، درد می‌تواند به تدریج در طول روزها تا هفته‌ها افزایش یابد.

علل / مکانیزم آسیب‌شناسی معمول: بیماری ازگود-اشلاتر (Osgood-Schlatter disease یا OS)، که به عنوان استئوکندروزیس جوانان توبروزیته تیبیا (juvenile osteochondrosis of the tibial tubercle) نیز شناخته می‌شود، اختلالی است که شامل التهاب، درد و ورم در توبروزیتی تیبیا (tibial tuberosity) می‌باشد. این بیماری در نوجوانان جوان، به‌ویژه آنهایی که به طور منظم در فعالیت‌های ورزشی شرکت می‌کنند، شایع‌تر است. OS معمولاً بلافاصله پس از یک رشد سریع رخ می‌دهد. علائم آن بین ۱۲ تا ۱۸ ماه طول می‌کشد و اغلب با بسته شدن صفحه رشد استخوان تیبیا به طور خودبخودی بهبود می‌یابد، هرچند که گروه کوچکی از بیماران ممکن است پس از بلوغ اسکلتی همچنان درد را تجربه کنند.

تشکیل ترومبوز وریدی عمقی (Deep Venous Thrombosis یا DVT) زمانی رخ می‌دهد که یک لخته خون در وریدهای عمقی، معمولاً در اندام‌های تحتانی، شکل می‌گیرد. DVT می‌تواند باعث درد، اریتم (قرمزی) یا تورم در ناحیه شود، اما ممکن است بدون علامت نیز باشد. این وضعیت خطر آمبولی به ریه‌ها (آمبولی ریوی) را به همراه دارد که می‌تواند به وقایع بالقوه کشنده قلبی‌ریوی مانند ایست قلبی منجر شود.