علل / مکانیزم آسیب معمول:
آرتریت سپتیک (septic arthritis) زانو به‌طور معمول به‌واسطه عفونت باکتریایی فضای مفصلی ایجاد می‌شود که معمولاً از طریق انتشار هماتوژن (hematogenous) اما همچنین از طریق تلقیح مستقیم یا انتشار مجاورتی از یک عفونت نزدیک رخ می‌دهد. هنگامی که پاتوژن وارد فضای مفصلی می‌شود، می‌تواند پاسخ ایمنی را تحریک کند که منجر به تخریب مفصل می‌شود.
تاریخچه و ارائه کلاسیک:
بیماران معمولاً با تب درجه پایین و زانوی گرم، متورم و قرمز که به لمس حساس و در حرکت فعال و غیر فعال دردناک است، مراجعه می‌کنند. این علائم ممکن است پس از تروما محلی یا عفونت اخیر به‌طور پیوسته بدتر شده باشد.
شیوع:
تقریباً 2 نفر در هر 100000 نفر-سال به آرتریت سپتیک مبتلا می‌شوند که تقریباً نیمی از این موارد زانو را درگیر می‌کند.
- سن: به‌طور متوسط، بیماران در زمان مراجعه 51 ساله هستند.
- جنسیت: مردان بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
عوامل خطر:
بیماری مفصلی پیش‌زمینه‌ای (مانند آرتریت روماتوئید، استئوآرتریت، نقرس / شبه‌نقرس، لوپوس اریتماتوس سیستمیک [SLE]، تروما، جراحی اخیر)، دیابت ملیتوس، سیروز، بیماری کلیوی در مرحله نهایی، استفاده از مواد مخدر تزریقی، سرکوب ایمنی، شیمی‌درمانی، بیماری‌های پوستی (مانند پسوریازیس، اگزما، زخم‌ها)، باکتریمی اخیر، سیگار کشیدن و سن بالای 60 سال.
پاتوفیزیولوژی:
تلقیح هماتوژن زمانی رخ می‌دهد که باکتری‌ها یا فاگوسیت‌های حاوی باکتری وارد کپسول مفصلی می‌شوند که به دلیل عروق خونی بالا و عدم وجود غشای پایه در سینوویوم امکان‌پذیر است. عفونت باعث هیپرمی با جلب سلول‌های ایمنی می‌شود که با آزادسازی سیتوکین‌های پیش‌التهابی منجر به اریتم و درد مفصل می‌شود. با آزادسازی آنزیم‌های پروتئولیتیک، آسیب دائمی به غضروف می‌تواند به‌زودی پس از 8 ساعت از عفونت دیده شود که با افزایش تدریجی فشار داخل مفصلی تشدید می‌شود.
سیستم درجه‌بندی / طبقه‌بندی:
طبقه‌بندی Gächter برای آرتریت سپتیک زانو جهت تصمیم‌گیری جراحی و تعیین پیش‌آگهی استفاده می‌شود. این طبقه‌بندی به مراحل I تا IV، عمدتاً بر اساس یافته‌های آرتروسکوپیک و رادیوگرافیک تقسیم می‌شود.
- مرحله I – سینوویت چرکی
- مرحله II – امپیمای مفصلی
- مرحله III – پان‌آرتریت
- مرحله IV – آرتریت مزمن
پاتوژن‌های خاص:
- استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) – شایع‌ترین، در بیش از 50٪ موارد آرتریت سپتیک دیده می‌شود. در ایالات متحده، استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA) به‌طور فزاینده‌ای رایج است.
- نایسریا گونوره‌آ (Neisseria gonorrhea) – مرتبط با رفتار جنسی پرخطر؛ معمولاً چندمفصلی.
- باکتری‌های گرم‌منفی رودهای – در بیماران مسن و مصرف‌کنندگان مواد مخدر تزریقی دیده می‌شود.
- استرپتوکوکوس آگالاکتیه (Streptococcus agalactiae) – در جمعیت‌های مسن به‌طور فزاینده‌ای رایج است؛ همچنین در نوزادان و بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس دیده می‌شود.