بیماری های مشابه

سندرم دیسترس تنفسی (RDS) در نوزادان، که پیش‌تر به‌عنوان بیماری غشای هیالین شناخته می‌شد، به دلیل کمبود سورفکتانت (Surfactant) که یک ماده طبیعی است و توسط پنوموسیت‌های نوع ۲ در آلوئول‌های ریه تولید می‌شود، ناشی از نارسایی ریه به وجود می‌آید. سورفکتانت کشش سطحی آلوئول‌ها را کاهش می‌دهد و از فروپاشی آن‌ها در هنگام بازدم جلوگیری می‌کند. بدون این حفاظت، تبادل گاز به‌طور قابل‌توجهی به دلیل فروپاشی آلوئول‌ها مختل می‌شود. این وضعیت می‌تواند منجر به التهاب ریه به دلیل ادم ریوی و افزایش مقاومت راه‌های هوایی شود. هیپوکسمی به دلیل عدم تطابق بین تهویه و پرفیوژن ایجاد می‌شود.

دیسترس تنفسی نوزادان به دلیل استنشاق مایع آمنیوتیک حاوی مکونیوم قبل یا در حین زایمان

پنوماوتوراکس (Pneumothorax) به جمع شدن غیرطبیعی هوا در حفره پلور (pleural cavity) اطلاق می‌شود. این وضعیت می‌تواند منجر به فروپاشی جزئی یا کامل ریه شود. علت آن ممکن است تروما (trauma) یا یک رویه پزشکی باشد، یا به صورت خودبه‌خودی رخ دهد. در برخی موارد، پنوماوتوراکس ممکن است به عنوان یک وضعیت اضطراری تهدیدکننده زندگی باشد، به دلیل نارسایی تنفسی یا فروپاشی قلبی‌عروقی. بیماران با پنوماوتوراکس کوچک ممکن است گاهی بدون علامت باشند. علائم شایع پنوماوتوراکس شامل درد قفسه سینه یا شانه، تنگی نفس (dyspnea)، تندتپشی (tachycardia) و تندنفسی (tachypnea) می‌باشد.

فتق دیافراگمی (diaphragmatic hernia) عبارت است از باز شدن یا ضعف در ناحیه خلفی-جانبی دیافراگم که اجازه می‌دهد ارگان‌های شکمی به درون قفسه سینه نفوذ کنند. این فتق ممکن است شامل کلیه نابجا (ectopic kidney) نیز باشد. این حالت می‌تواند مادرزادی یا اکتسابی باشد و باعث تراکم در نیمه سینه‌ای می‌شود که به نوبه خود منجر به اختلالات تنفسی می‌گردد و در دوران جنینی، در رشد طبیعی رگ‌های خونی و مجاری هوایی ریه اختلال ایجاد می‌کند. این وضعیت ممکن است پیش از تولد تشخیص داده شود یا در چند ساعت اول زندگی نوزاد، زمانی که دچار ناراحتی تنفسی می‌شود، مشخص گردد. علائم آن شامل تنگی نفس (dyspnea)، عدم وجود صدای تنفسی و ناتوانی در رشد در نوزاد و در موارد با شروع دیرتر، علائم تنفسی و گوارشی است. عوارض شدید و تهدیدکننده زندگی مانند هیپوپلازی ریه (pulmonary hypoplasia) و فشار خون ریوی پایدار (persistent pulmonary hypertension) خطر مرگ را افزایش می‌دهند.

ناهنجاری مادرزادی ناشی از رشد ناکافی پارانشیم ریه که با ریه‌های به‌طور غیرطبیعی کوچک مشخص می‌شود، منجر به کمبود بافت ریوی، جریان خون ناکافی و تبادل گازی نامناسب می‌گردد. این وضعیت می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد و ممکن است به مرگ نوزاد یا مرده‌زایی منجر شود. نمایش بالینی این بیماری متغیر است. معمولاً به‌صورت یک‌طرفه ظاهر می‌شود (اگرچه ممکن است دوطرفه نیز باشد) و شدت آن از هیپوپلازی (hypoplasia) تا آگنزی (agenesis) متغیر است. نوزادان ممکن است با پنوموتوراکس (pneumothorax)، استرس پری‌ناتال، دیسترس شدید حاد تنفسی و فشار خون ریوی پایدار نوزادان روبرو شوند. کودکانی که دارای هیپوپلازی خفیف‌تری هستند ممکن است با سرفه، تندنفسی (tachypnea)، خس‌خس سینه و ذات‌الریه (pneumonia) مکرر مواجه شوند.

وضعیت نوزادان ترم یا پست‌ ترم که در آن گردش خون نمی‌تواند از حالت جنینی به گردش خون طبیعی دوران نوزادی انتقال یابد و باعث باقی‌ماندن مقاومت عروقی ریوی در سطح خطرناک می‌شود، بدون اینکه بیماری قلبی مادرزادی وجود داشته باشد. این وضعیت جریان خون ریوی در نوزاد را کاهش می‌دهد و باعث ایجاد شانت راست به چپ از طریق مجرای شریانی باز (patent ductus arteriosus) یا سوراخ بیضی باز (patent foramen ovale) می‌شود. این حالت با دیسترس تنفسی، سیانوز، تاکی‌پنه و هیپوکسمی مشخص می‌شود. علائم می‌توانند خفیف یا شدید باشند. اکسیژناسیون ضعیف می‌تواند به اختلال عملکرد اندام‌ها و افزایش خطر بیماری و مرگ‌ومیر منجر شود. علل این وضعیت شامل مکونیوم آسپیریشن، هیپوپلازی ریوی، سندرم دیسترس تنفسی، فتق دیافراگماتیک مادرزادی و عفونت که ممکن است به سپسیس یا پنومونی (اغلب ناشی از استرپتوکوک گروه B) منجر شود، می‌باشد.

• ارزیابی سریع راه هوایی، تنفس و گردش خون (ABCs) در هر نوزادی که به عفونت خون (سپسیس) مشکوک است، ضروری است. باید راه هوایی نوزاد ایمن شده و در صورت نیاز کمک تنفسی ارائه شود. ممکن است به اکسیژن مکمل نیاز باشد.

اسیدوز متابولیک (Metabolic acidosis) عدم تعادل اسید-باز در بدن است که به دلیل افزایش غلظت یون هیدروژن و کاهش غلظت بی‌کربنات (bicarbonate) رخ می‌دهد. بیماران دچار اسیدوز دارای pH پایین‌تر از ۷.۳۵ هستند، هرچند در موارد اختلالات مختلط اسید-باز، بیماران با اسیدوز متابولیک ممکن است مقادیر pH پایین، نرمال یا بالا داشته باشند. توسعه اسیدوز متابولیک از یکی از چهار طریق زیر رخ می‌دهد:

هیدروسفالی (Hydrocephalus) زمانی رخ می‌دهد که سیستم بطنی مغز به طور فعال گشاد می‌شود. این وضعیت می‌تواند ناشی از تولید غیرعادی مایع مغزی-نخاعی (CSF)، انسداد جریان CSF یا جذب ناکارآمد CSF باشد. هیدروسفالی می‌تواند مادرزادی (برای مثال، تنگی مجرای آبی) یا اکتسابی (برای مثال، مننژیت) باشد. این بیماری به دو شکل ارتباطی (Communicating) و غیرارتباطی (Noncommunicating) وجود دارد.

خونریزی ساب‌آراکنوئید (Subarachnoid hemorrhage یا SAH) به معنای خونریزی مستقیم در مایع مغزی-نخاعی (Cerebrospinal fluid یا CSF) در فضای ساب‌آراکنوئید است که مغز را احاطه کرده است. این وضعیت معمولاً با سردرد شدید و ناگهانی بروز می‌کند که اغلب به عنوان بدترین سردرد زندگی بیمار توصیف می‌شود و ممکن است درد به ناحیه گردن و پشت انتشار یابد. شروع سردرد ممکن است با از دست دادن مختصر هوشیاری، تهوع، استفراغ و علائم مننژیت همراه باشد. شیوع SAH حدود ۱۰ نفر در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر در سال است. بروز آن با افزایش سن بیشتر می‌شود و در دهه ششم زندگی به اوج می‌رسد. عوامل خطر شامل جنسیت زن، سیگار کشیدن، مصرف الکل، سوءمصرف مواد مخدر، فشار خون بالا، استفاده از قرص‌های ضدبارداری، ناهنجاری‌های عروقی مغزی شناخته شده، بیماری‌های عروقی کلاژن و سابقه خانوادگی SAH می‌باشد. در ایالات متحده، افراد آفریقایی-آمریکایی در معرض خطر بیشتری هستند.

انسفالوپاتی ایسکمیک هیپوکسیک (Hypoxic Ischemic Encephalopathy) شکلی از آسیب به سیستم عصبی مرکزی است که به دلیل نرسیدن اکسیژن کافی به برخی یا تمام بخش‌های مغز رخ می‌دهد. کمبود اکسیژن ممکن است به سایر اندام‌ها نیز آسیب برساند، بنابراین بیمار ممکن است با علائمی غیر از آسیب مغزی نیز ظاهر شود. علائم و نشانه‌ها متغیر بوده و به نواحی مغزی آسیب‌دیده بستگی دارد. ویژگی‌های بالینی شامل اختلالات شناختی، تشنج، وضعیت صرع پایدار (status epilepticus)، سکته مغزی، کما، حالت نباتی پایدار و مرگ مغزی می‌باشد. پیش‌آگهی به میزان آسیب مغزی بستگی دارد که خود به مدت و شدت واقعه اولیه وابسته است.