فتق دیافراگمی (diaphragmatic hernia) عبارت است از باز شدن یا ضعف در ناحیه خلفی-جانبی دیافراگم که اجازه می‌دهد ارگان‌های شکمی به درون قفسه سینه نفوذ کنند. این فتق ممکن است شامل کلیه نابجا (ectopic kidney) نیز باشد. این حالت می‌تواند مادرزادی یا اکتسابی باشد و باعث تراکم در نیمه سینه‌ای می‌شود که به نوبه خود منجر به اختلالات تنفسی می‌گردد و در دوران جنینی، در رشد طبیعی رگ‌های خونی و مجاری هوایی ریه اختلال ایجاد می‌کند. این وضعیت ممکن است پیش از تولد تشخیص داده شود یا در چند ساعت اول زندگی نوزاد، زمانی که دچار ناراحتی تنفسی می‌شود، مشخص گردد. علائم آن شامل تنگی نفس (dyspnea)، عدم وجود صدای تنفسی و ناتوانی در رشد در نوزاد و در موارد با شروع دیرتر، علائم تنفسی و گوارشی است. عوارض شدید و تهدیدکننده زندگی مانند هیپوپلازی ریه (pulmonary hypoplasia) و فشار خون ریوی پایدار (persistent pulmonary hypertension) خطر مرگ را افزایش می‌دهند.

پیش‌آگهی (prognosis) بسته به میزان آسیب به ارگان‌ها متفاوت است. عواملی که بر بقا تأثیر می‌گذارند شامل ناهنجاری‌های قلبی همراه، نارس بودن، اندازه نقص، تأخیر در انتقال بیمارستانی، فشار خون ریوی و اشباع کم اکسیژن است. مدیریت درمان ابتدا بر روی درمان هیپوپلازی ریه و فشار خون ریوی متمرکز است، سپس ترمیم جراحی انجام می‌شود.

موضوع مرتبط: فتق دیافراگمی مادرزادی (congenital diaphragmatic hernia)