بیماری های مشابه

آسم یک بیماری ناهمگون است که با التهاب مزمن مجاری هوایی و حساسیت بیش از حد به محرک‌های متعدد تشدید‌کننده مشخص می‌شود. در حالی که یک بیماری مزمن است، آسم به طور کلی یک بیماری متناوب با تشدید‌های حاد است که با دوره‌های بدون علائم متناوب است. در موارد شدید، برخی از بیماران ممکن است به طور روزانه علائمی از انسداد مجاری هوایی را تجربه کنند.

در سراسر جهان محسوب می‌شود. این بیماری با انسداد مزمن جریان هوا که به طور کامل برگشت‌پذیر نیست، شناخته می‌شود و معمولاً به دلیل پاسخ التهابی غیرطبیعی در ریه‌ها به‌تدریج پیشرفت می‌کند.

فیبروز ریوی (Pulmonary fibrosis) یک بیماری مزمن، پیشرونده و غیرقابل برگشت فیبروپرولیفراتیو (غیر نئوپلاستیک) ریه‌ها است و شایع‌ترین علت پنومونی بینابینی (interstitial pneumonia) به شمار می‌آید. این وضعیت با تشکیل بافت اسکار در ریه‌ها مشخص می‌شود. فیبروز ریوی به‌طور معمول ایدیوپاتیک (idiopathic) است، اما در برخی موارد، به صورت ثانویه به سایر اختلالات مانند فیبروز ریوی خانوادگی (familial pulmonary fibrosis)، سندرم هرمانسکی-پودلاک (Hermansky-Pudlak syndrome) و سندرم‌های تلومر کوتاه (short telomere syndromes) رخ می‌دهد.

پنوموکونیوز (Pneumoconiosis) به گروهی از بیماری‌های شغلی ریه اطلاق می‌شود که به علت استنشاق ذرات گرد و غبار آلی یا معدنی که باعث آسیب به ریه می‌شوند، ایجاد می‌گردند. در برخی موارد، ذرات استنشاق شده بی‌اثر هستند و با اینکه ممکن است در تصاویر رادیولوژیکی قابل مشاهده و نگران‌کننده باشند، ممکن است باعث بیماری بالینی یا اختلال در عملکرد ریه نشوند. سایر ذرات، مانند آزبست (asbestos) و سیلیس بلوری (crystalline silica)، فیبروژنیک بوده و باعث التهاب و فیبروز (fibrosis) متعاقب آن می‌شوند که به علائم و اختلال در عملکرد ریه منجر می‌گردد.

سیلیکوزیس یک بیماری ریوی شغلی است که با وخامت تدریجی عملکرد ریه‌ها به دلیل التهاب و زخم‌ شدن ناشی از تماس با سیلیکا کریستالی معلق در هوا (crystalline silica) مشخص می‌شود. سیلیکا کریستالی (مانند گرد و غبار کوارتز) به‌عنوان ماده‌ای انفجاری استفاده می‌شود و اغلب افرادی که در معدن‌کاری، سنگ‌تراشی، سندبلاست، استخراج، برش سنگ، ساخت و ساز و تولید شیشه یا مواد ساینده کار می‌کنند، تحت تأثیر قرار می‌دهد.

برونشیت حاد یک وضعیت شایع در عمل بالینی است که با سرفه‌ای که حداقل ۵ روز طول می‌کشد، مشخص می‌شود. علائم ناشی از تورم و التهاب دستگاه تنفسی تحتانی بوده و اغلب با عفونت ویروسی یا عفونت دستگاه تنفسی فوقانی مرتبط است. سرفه ممکن است خشک یا همراه با خلط باشد و علائم دیگری مانند گرفتگی بینی، حساسیت دیواره قفسه سینه، گلودرد، خس‌خس سینه و به‌ندرت تب نیز ممکن است وجود داشته باشد. علائم ممکن است تا ۳ هفته ادامه داشته باشند. بروز این بیماری در فصول سرد بیشتر است. در حدود ۱٪ موارد، برونشیت حاد ممکن است با بوردتلا پرتوسیس (سیاه سرفه) مرتبط باشد. سایر علل باکتریایی نادر شامل کلامیدوفیلا پنومونیه و مایکوپلاسما پنومونیه هستند.

ذات‌الریه ویروسی (Viral pneumonia) به معنای التهاب پارانشیم ریه به دلیل عفونت ویروسی دستگاه تنفسی تحتانی است که معمولاً توسط ویروس‌های آنفلوانزا (influenza virus)، پاراآنفلوانزا (parainfluenza virus)، ویروس سن‌سیشیال تنفسی (respiratory syncytial virus)، آدنوویروس (adenovirus)، یا متاپنوویروس (metapneumovirus) ایجاد می‌شود. پاتوفیزیولوژی دقیق این بیماری به نوع عامل بیماری‌زا وابسته است، اما اختلال در عملکرد طبیعی سلول‌های اپیتلیال و از دست دادن پاکسازی موکوسیلیاری (mucociliary clearance) شایع است.

استرپتوکوکوس پنومونیه (Streptococcus pneumoniae)، یک دیپلوی کوکسی هوازی گرم مثبت و دارای کپسول است که شایع‌ترین عامل پنومونی اکتسابی از جامعه (community-acquired pneumonia) در بزرگسالان می‌باشد. نود سروتیپ مختلف بر اساس تفاوت‌های آنتی‌ژنی در پلی‌ساکاریدهای کپسولی آن‌ها شناسایی شده‌اند.

ادم ریوی به تجمع مایع در فضای بینابینی (Interstitial Space) که به آلوئول‌ها گسترش می‌یابد، اطلاق می‌شود. این تجمع مایع می‌تواند عملکرد اکسیژناسیون و تهویه (Ventilation) را مختل کند.

سندرم دیسترس تنفسی حاد (Acute Respiratory Distress Syndrome یا ARDS) یک وضعیت التهابی خطرناک در ریه‌ها است. این سندرم با نشانه‌های بارز نارسایی تنفسی حاد هیپوکسیک (acute hypoxic respiratory failure) شناخته می‌شود که شامل تنگی نفس (dyspnea)، تنفس سریع (tachypnea)، تندتپشی (tachycardia)، سردرگمی (confusion)، تعریق شدید (diaphoresis)، کبودی (cyanosis) و شنیده شدن کراکل‌های ریوی در معاینه و رادیوگرافی قفسه سینه با نفوذهای دوطرفه و تکه‌ای در ریه‌ها است که ناشی از علل قلبی یا اضافه‌حجم نیست. این وضعیت معمولاً پس از مواجهه با یک عامل استرس‌زا بالینی یا در عرض یک هفته پس از آن مشاهده می‌شود.

سل (TB) به عفونت با ارگانیسم‌های کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis complex) اشاره دارد که شامل مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis)، مایکوباکتریوم آفریکانوم (Mycobacterium africanum) و مایکوباکتریوم بویس (Mycobacterium bovis) می‌شود. سل همچنان یک نگرانی عمده در حوزه بهداشت جهانی است و به همراه اچ‌آی‌وی (HIV) یکی از علل اصلی مرگ و میر ناشی از بیماری‌های عفونی است. این خلاصه بیشتر به سل ریوی می‌پردازد. سل گوارشی و سل پوستی به‌طور جداگانه مورد بررسی قرار می‌گیرند.

مسمومیت با دی‌اکسید نیتروژن (Nitrogen dioxide) می‌تواند منجر به واکنش‌پذیری مجاری تنفسی فوقانی و آسیب به ریه‌ها شود. دی‌اکسید نیتروژن از سوختن سوخت‌های فسیلی تولید می‌شود. این گاز در محیط از طریق ترافیک خودروها و فرآیندهای صنعتی به وجود می‌آید. تماس طولانی‌مدت با مقادیر بالای این گاز در محیط می‌تواند به بیماری‌های واکنشی مجاری تنفسی و کاهش عملکرد ریه منجر شود. نگرانی بیشتر مربوط به تماس حاد با مقادیر بسیار زیاد دی‌اکسید نیتروژن است که معمولاً از طریق مواجهه شغلی یا آتش‌سوزی خودروها رخ می‌دهد. اثرات چنین تماسی می‌تواند از گلودرد و سوزش چشم تا برونکواسپاسم (bronchospasm) و ادم ریوی (pulmonary edema) متغیر باشد.

آلوئولیت آلرژیک خارجی (Extrinsic allergic alveolitis)، که با نام‌های پنومونیت حساسیتی (hypersensitivity pneumonitis)، ریه کشاورزان (farmer's lung)، ریه پرنده‌داران (bird fancier's lung)، و ریه پرورش‌دهندگان کبوتر (pigeon breeder's lung) نیز شناخته می‌شود، التهاب پارانشیم ریه ناشی از واکنش حساسیتی به آنتی‌ژن‌ها است. پاتوژنز این بیماری به ترکیبی از واکنش‌های حساسیتی نوع III و نوع IV نسبت داده می‌شود. بنابراین، بررسی دقیق تاریخچه مواجهه شغلی یا خانگی (مانند مواجهه با حیوانات خانگی، به‌ویژه پرندگان، پر/خز، آسیب آبی به فضای زندگی، استفاده از وان‌های آب داغ/سونا، استفاده از تهویه مطبوع، فلزکاری، دست‌کاری علوفه، رنگ‌پاشی) نخستین گام در ارزیابی است. شیوع سالانه این بیماری بین ۱.۷ تا ۲.۷ در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر است و در بیماران بالای ۶۵ سال شیوع بیشتری دارد.

آسپرژیلوز برونکوپولمونری آلرژیک (Allergic bronchopulmonary aspergillosis یا ABPA) واکنش حساسیتی نسبت به قارچ آسپرژیلوس فومیگاتوس (Aspergillus fumigatus) است که یک کپک رایج در محیط می‌باشد.

علت اصلی مرگ در آتش‌سوزی‌ها، آسیب حرارتی نیست، بلکه استنشاق گازهای سمی است. دود شامل دی‌اکسید کربن، بخار آب، مونوکسید کربن، ذرات ریز معلق، هیدروکربن‌ها و دیگر مواد آلی و مجموعه‌ای از مواد دیگر است. ممکن است مواد سمی دیگری نیز در دود وجود داشته باشد که هنگام سوختن مواد خطرناک خاص افزایش می‌یابد، مانند چوب‌های تحت فشار که ممکن است حاوی آرسنیک یا کرومات باشند، عایق‌بندی (از جمله آزبست و مواد فیبری)، رنگ‌های حاوی سرب، تخته‌های فشرده، آسفالت (در مواد سقفی)، لاستیک‌های مستعمل، پلاستیک‌ها، مواد وینیلی و پدهای فومی (در تشک‌ها و مبلمان).