بیماری های مشابه

Inhalational anthrax (historically known as "woolsorter's disease") is one of 4 major syndromes caused by Bacillus anthracis, an encapsulated, gram-positive, spore-forming bacillus. The other "forms" are cutaneous, gastrointestinal, and injection anthrax.

عفونت با باسیل گرم منفی Yersinia pestis می‌تواند منجر به بیماری بسیار کشنده‌ای شود که به طور معمول به عنوان طاعون شناخته می‌شود. این بیماری نیازمند شناسایی زودهنگام و درمان سریع است. شکل ریوی طاعون (pneumonic plague) با یک ذات‌الریه شدید و به سرعت پیش‌رونده مشخص می‌شود. عفونت Yersinia pestis همچنین می‌تواند به شکل‌های طاعون خیارکی (bubonic plague) و طاعون سپتیسمیک (septicemic plague) بروز کند.

تب مالت که با نام‌های تب خرگوش، بیماری شکارچی و تب گوزن نیز شناخته می‌شود، توسط باکتری Francisella tularensis ایجاد می‌شود. این باکتری یک کوکوباسیلوس (coccobacillus) گرم-منفی هوازی و پلی‌مورفیک است که به‌طور معمول طیف وسیعی از حیوانات را آلوده می‌کند. انسان‌ها معمولاً پس از تماس مستقیم با مایعات بدن حامل‌های حیوانی، از طریق ناقلان حشرات (مانند کنه‌ها) یا از طریق غذا و آب آلوده، به این عفونت مبتلا می‌شوند. افرادی که به‌طور نزدیک با حیوانات کار می‌کنند، مانند دامپزشکان، محافظان پارک و تاکسیدرمیست‌ها، در معرض بیشترین خطر ابتلا هستند. روش‌های نادر انتقال شامل گزش گربه یا عفونت دهانی-حلقی از برداشت و فرآوری انگورهای آلوده برای شراب است. عفونت با تب مالت همچنین به‌عنوان پیامد پیوند عضو (عفونت ناشی از دهنده) توصیف شده است. انتقال از فرد به فرد گزارش نشده است؛ بنابراین، ایزولاسیون برای بیماران مبتلا به تب مالت توصیه نمی‌شود، اما به دلیل خطر انتقال ثانویه توسط بندپایان، کنترل کنه‌ها، کک‌ها، شپش‌ها و پشه‌ها ضروری است.

کلبسیلا پنومونیا ناشی از باکتری کلبسیلا پنومونیه (Klebsiella pneumoniae) است که یک باسیل گرم منفی روده‌ای (enteric gram-negative rod) می‌باشد. این باکتری معمولاً از طریق آسپیره کردن ترشحات دهانی وارد ریه می‌شود و می‌تواند منجر به پنومونی اکتسابی از جامعه (community-acquired pneumonia) و همچنین پنومونی اکتسابی از بیمارستان (hospital-acquired pneumonia) شود. بیشتر موارد در بیمارستان رخ می‌دهند.

هموفیلوس آنفلوانزا یک ارگانیسم کوچک، گرم منفی و بی‌هوازی اختیاری است که در نمونه‌های بالینی ظاهر متغیری از کوکوباسیل‌ها تا رشته‌های بلند دارد. علاوه بر ایجاد عفونت‌های تهاجمی جدی، این ارگانیسم یک علت مهم در هر دو نوع ذات‌الریه اکتسابی از جامعه و بیمارستانی است.

سندرم دیسترس تنفسی حاد (Acute Respiratory Distress Syndrome یا ARDS) یک وضعیت التهابی خطرناک در ریه‌ها است. این سندرم با نشانه‌های بارز نارسایی تنفسی حاد هیپوکسیک (acute hypoxic respiratory failure) شناخته می‌شود که شامل تنگی نفس (dyspnea)، تنفس سریع (tachypnea)، تندتپشی (tachycardia)، سردرگمی (confusion)، تعریق شدید (diaphoresis)، کبودی (cyanosis) و شنیده شدن کراکل‌های ریوی در معاینه و رادیوگرافی قفسه سینه با نفوذهای دوطرفه و تکه‌ای در ریه‌ها است که ناشی از علل قلبی یا اضافه‌حجم نیست. این وضعیت معمولاً پس از مواجهه با یک عامل استرس‌زا بالینی یا در عرض یک هفته پس از آن مشاهده می‌شود.

ملیوئیدوز یک عفونت است که توسط باسیل گرم منفی بورخولدریا سودومالئی (Burkholderia pseudomallei) ایجاد می‌شود. این بیماری به‌طور عمده در مناطق گرمسیری مشاهده می‌شود. این پاتوژن معمولاً در خاک یافت می‌شود و انتقال آن می‌تواند زمانی رخ دهد که باران‌های سنگین پس از دوره‌های خشکی باعث افزایش حضور این پاتوژن در خاک و آب‌های سطحی شود و حتی منجر به ایجاد آئروسل (به عنوان مثال در شرایط باران‌های موسمی سنگین در برخی مناطق جغرافیایی) گردد. این بیماری به‌طور بومی در جنوب شرق آسیا و شمال استرالیا شیوع دارد و بیشتر موارد آن در فصل بارانی رخ می‌دهد. همچنین ممکن است در اقیانوس آرام جنوبی، آفریقا، هند، خاورمیانه، و آمریکای مرکزی و جنوبی نیز یافت شود. در مناطق بومی، افراد نظامی، کارگران کشاورزی، کشاورزان، باغبانان و گردشگران در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به ملیوئیدوز هستند. بیماران مبتلا به ایدز در مناطق بومی مستعد ابتلا به این عفونت هستند.

بیماری مشمشه (Glanders) عفونتی است که توسط باکتری بورخولدریا مالئی (Burkholderia mallei) که یک باسیل گرم منفی (gram-negative bacillus) است، ایجاد می‌شود. این بیماری به طور معمول در اسب‌ها شایع است. بیماری مشمشه توسط مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده (CDC) به عنوان یک عامل بیوتروریسم دسته‌بندی شده است، زیرا به‌راحتی می‌تواند منتشر شود. اگر این بیماری به عنوان سلاح بیولوژیکی استفاده شود، محتمل‌ترین روش انتشار، رهاسازی به صورت آئروسل (aerosol release) خواهد بود.

هانتاویروس‌ها ویروس‌هایی با رشته RNA تک‌زنجیره‌ای هستند و به خانواده هانتاویریده (Hantaviridae) تعلق دارند. هانتاویروس بسته به نوع سویه، دو سندرم مختلف ایجاد می‌کند: سندرم ریوی هانتاویروس (HPS) و تب خونریزی‌دهنده با سندرم کلیوی (HFRS). هر دو این عفونت‌ها زئونوز بوده و جوندگان میزبان طبیعی آن‌ها هستند. عفونت طبیعی از طریق استنشاق ذرات معلق یا گردوغبار حاوی ترشحات جوندگان و همچنین از طریق گزش جوندگان منتقل می‌شود. نرخ مرگ‌ومیر HPS حدود 50 درصد است؛ در حالی که HFRS تنها 5 درصد مرگ‌ومیر دارد.

لژیونلوز به‌وسیله‌ی باکتری *لژیونلا پنوموفیلا* (Legionella pneumophila) که یک باسیل گرم منفی کوچک است و در محیط‌های آبی یافت می‌شود، ایجاد می‌گردد.

لپتوسپیروز یک عفونت باکتریایی زئونوز (zoonotic) است که توسط هر یک از سرووار (serovar) های اسپیروکت‌ها (spirochetes) از گونه لپتوسپیرا اینتروگانس (Leptospira interrogans) ایجاد می‌شود. پراکندگی جغرافیایی این بیماری در سراسر جهان است، اما در مناطق گرمسیری بومی و در مناطق معتدل به صورت پراکنده رخ می‌دهد و در تابستان و پس از سیل‌ها (مانند پس از طوفان) شایع‌تر است. این بیماری عمدتاً توسط دوزیستان، خزندگان و برخی پستانداران (جوندگان منبع اصلی هستند) حمل می‌شود و ممکن است از طریق تماس مستقیم یا استنشاق آئروسل ادرار یا مایعات بدن آلوده به انسان منتقل شود.

انتروتوکسین استافیلوکوک B (SEB) یک توکسین طبیعی است که توسط باکتری استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) تولید می‌شود. این توکسین یکی از شایع‌ترین انواع مسمومیت‌های غذایی را که به شکل گاستروانتریت خود محدود شونده است، ایجاد می‌کند و در شرایط طبیعی معمولاً هنگام مصرف غذاهای نگهداری نشده به درستی وارد بدن می‌شود. انتقال SEB از فردی به فرد دیگر رخ نمی‌دهد.

عوامل تاول‌زا (Vesicants) یا همان‌طور که اغلب به آن‌ها گفته می‌شود، عوامل تولید تاول، آسیب‌های پوستی مشابه سوختگی‌های حرارتی یا شیمیایی ایجاد می‌کنند. این عوامل شامل خردل‌ها (خردل گوگردی و خردل نیتروژنی)، آرسنیک‌ها (لوئیسایت) و فوسژن اکسیم هستند. از طریق اثرات خود به عنوان ترکیبات آلکیله کننده سیتوتوکسیک، به بافت‌هایی که با آن‌ها تماس پیدا می‌کنند (غشاهای مخاطی، پوست، دستگاه تنفسی و دستگاه گوارش) آسیب می‌رسانند. برخلاف عوامل بیوتروریسم که ممکن است دوره کمون طولانی (روزها تا هفته‌ها) پس از تماس داشته باشند، بیشتر علائم ناشی از عوامل تاول‌زا در عرض چند دقیقه تا چند ساعت پس از تماس ظاهر می‌شوند؛ بنابراین احتمال شناسایی نشدن انتشار آن‌ها کمتر است. با این حال، خردل‌ها که بیشترین احتمال استفاده را دارند، ممکن است تأخیری چند ساعته از زمان تماس تا بروز علائم داشته باشند.

عوامل ریوی شامل کلر (Chlorine)، فسژن (Phosgene)، دی‌فسژن (Diphosgene)، اکسیدهای نیتروژن (Oxides of Nitrogen)، کلروپیکرین (Chloropicrin) و پرفلوئوروایزوبوتیلن (Perfluoroisobutylene یا PFIB) می‌باشند. این مواد می‌توانند به صورت گاز یا آئروسل پراکنده شوند و از طریق آسیب رساندن به غشای آلوئول-مویرگی ریه اثر خود را اعمال می‌کنند. این فرآیند باعث کاهش تبادل اکسیژن و نشت مایع به داخل آلوئول‌ها شده و ادم ریوی (Pulmonary Edema) را ایجاد می‌کند.