بیماری های مشابه

اونیکومایکوزیس که معمولا به عنوان عفونت قارچی ناخن شناخته می شود، عفونت ناخن های دست و پا توسط انواع قارچ، کپک و مخمر است. عفونت های قارچی ناخن بسیار شایع هستند و تقریباً نیمی از اختلالات ناخن را تشکیل می دهند. در رایج‌ترین شکل عفونت‌های قارچی ناخن، قارچ در زیر ناخن رشد می‌کند و در امتداد بستر ناخن و شیارهای کناره‌های ناخن پخش می‌شود. راه های درمان عفونت قارچی ناخن، راه های مراقبت از عفونت قارچی ناخن، راه های تشخیص عفونت قارچی ناخن

اپیدرمولیز بولوزا (EB) به گروهی از بیماری‌های ژنتیکی اطلاق می‌شود که با تاول‌زدن پوست در پاسخ به تروماهای خفیف مشخص می‌گردند. این بیماری بر اساس عمق تاول‌های پوستی به سه دسته اصلی تقسیم می‌شود: (1) EB سیمپلکس (جدایش داخل اپیدرمی پوست)، (2) EB جانکشنال (جدایش پوست درون لامینا لوسیدا)، و (3) EB دیستروفیک (جدایش پوست زیر لامینا دنسا). نوع چهارمی که به تازگی پیشنهاد شده، شامل سندرم کیندلر است، زیرا این ژنودرماتوز با سایر سه نوع اصلی EB در داشتن پوست شکننده از نظر مکانیکی و تاول‌هایی که بر خلاف سایر انواع EB، معمولاً دارای سطوح جدایش در چندین سطح از منطقه غشای پایه هستند، مشترک است. اگرچه، به طور کلی، زیرگونه‌های مختلف EB در شدت بالینی کلی خود از دوران کودکی میانی یا اوایل بزرگسالی متفاوت‌اند، هر یک ممکن است در دوره نوزادی ویژگی‌های بالینی مشابهی نشان دهند. بنابراین، طبقه‌بندی دقیق‌تر ممکن است تا اواخر نوزادی یا کودکی، زمانی که ویژگی‌های فنوتیپی مشخص‌تر می‌شوند، ممکن نباشد.

دیستروفی اکتودرم هیدروتیک (Hidrotic ectodermal dysplasia) یا سندرم کلاوستون (Clouston syndrome) یک نوع از دیستروفی اکتودرم (ectodermal dysplasia) است. این گروه شامل حدود ۱۵۰ اختلال ژنتیکی است که با رشد غیرطبیعی ساختارهای اکتودرم مانند پوست، مو و ناخن‌ها مشخص می‌شوند.

تراکیونیشیا یا "دیستروفی ۲۰ ناخن" (TND) به ناخن‌های شکننده، خشن و نازک اشاره دارد که اغلب به‌صورت شبیه به کاغذ سنباده توصیف می‌شوند. تراکیونیشیا برای اولین بار توسط آلکیویچ در سال ۱۹۵۰ توصیف شد و بعداً در سال ۱۹۷۷ توسط هیزلریگ به نام TND نام‌گذاری شد. تراکیونیشیا ممکن است ۱ تا ۲۰ ناخن را تحت تأثیر قرار دهد و شدت آن ممکن است بین ناخن‌های مختلف متفاوت باشد.

دیسکراتوزیس مادرزادی یک اختلال ژنتیکی نادر و چندسیستمی است که با کوتاه شدن تلومرها مرتبط است. این بیماری با هایپرپیگمانتاسیون شبکه‌ای در ناحیه گردن، صورت و تنه، هایپرکراتوز کف دست، لکوپلاکیای پیش‌سرطانی، و ناهنجاری‌های ناخن مشخص می‌شود. شایع‌ترین ناهنجاری‌های ناخن شامل شیارهای طولی، پتریژیوم، یا ناخن‌های آتروفیک/غایب هستند.

سندرم ناخن زرد (Yellow Nail Syndrome - YNS) یک اختلال نادر و بدون علت مشخص است که با سه‌گانه‌ای از زردی ناخن‌ها (xanthonychia)، لنف ادم (lymphedema) و درگیری دستگاه تنفسی مشخص می‌شود. درگیری دستگاه تنفسی معمولاً به صورت افیوژن پلور (pleural effusion) است، اما ممکن است شرایط دیگری از دستگاه تنفسی فوقانی یا تحتانی مانند سینوزیت (sinusitis) و برونشیت (bronchitis) نیز مشاهده شود.

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که با تکثیر بیش از حد سلول‌های اپیدرمی و التهاب مشخص می‌شود و منجر به ایجاد پلاک‌های ضخیم، پوسته‌پوسته و اریتماتوز می‌گردد. علت پسوریازیس به طور کامل درک نشده و به نظر می‌رسد که چندعاملی باشد، با اجزای ژنتیکی و محیطی.

اونیکوگریفوزیس که گاهی به آن "ناخن چنگالی" نیز گفته می‌شود، اختلالی در ناخن است که معمولاً به‌صورت اکتسابی رخ می‌دهد، اما ممکن است به‌صورت ارثی نیز ظاهر شود. این اختلال بیشتر ناخن‌های پا، به‌ویژه شست پا (hallux) را تحت تأثیر قرار می‌دهد. صفحه ناخن به‌صورت ضخیم‌شده نامتقارن، مات، کشیده، با افزایش انحناء و اغلب به رنگ زرد-قهوه‌ای دیده می‌شود و ممکن است خطوط عرضی سطحی را نشان دهد. ناخن ضخیم‌شده می‌تواند به شدت تغییر شکل داده و به‌صورت جانبی جابجا شود، به‌طوری که به شکل شاخ قوچ درآید و باعث درد شده و با پوشیدن کفش و راه رفتن تداخل ایجاد کند.

سندرم هاول-ایوانز، که به عنوان سندرم کلارک-هاول-ایوانز-مک‌کانل نیز شناخته می‌شود، یک اختلال ژنتیکی نادر است که با کراتودرمی پالموپلانتار بدون اپیدرمولیز (nonepidermolytic palmoplantar keratoderma یا NEPPK)، لوکوپلاکیای دهانی و افزایش خطر سرطان سلول سنگفرشی مری شناخته می‌شود. این سندرم بسیار نادر به صورت اتوزومال غالب به ارث می‌رسد و ناشی از جهش در ژن rhomboid 5 homolog 2 (RHBDF2) است. سندرم هاول-ایوانز تنها در بیماران با اصل و نسب اروپای غربی و در خانواده‌های آمریکایی با پیشینه مشابه تشخیص داده شده است، که نشان می‌دهد این وضعیت یا بسیار نادر است یا هنوز در جمعیت‌های دیگر گزارش نشده است.

نوس سفید اسفنجی (White sponge nevus) یک وضعیت نادر ژنتیکی است که در اکثر موارد به صورت صفت اتوزومال غالب (autosomal dominant trait) به ارث می‌رسد و ناشی از جهش‌هایی در ژن‌های کراتین ۴ (keratin 4) یا کراتین ۱۳ (keratin 13) است. ضایعات ممکن است از بدو تولد یا در اوایل کودکی مشهود باشند، اما گاهی در دهه دوم زندگی ظاهر می‌شوند.

کاندیدیاز دهانی، که به آن کاندیدیاز دهانی-حلقی نیز گفته می‌شود و به طور عمومی به عنوان برفک دهان شناخته می‌شود، یک علت شایع عفونت غشاهای مخاطی دهان توسط گونه‌های کاندیدا، به ویژه کاندیدا آلبیکنس (Candida albicans)، است. این عارضه در دوران نوزادی که سیستم ایمنی و پاسخ‌های ایمنی در حال توسعه هستند، شایع است.

سندرم اولمستد یک اختلال نادر کراتینه‌ای است که برای اولین بار در سال ۱۹۲۷ توصیف شد. از آن زمان تاکنون، حدود ۷۵ مورد از این بیماری در متون علمی گزارش شده است. این بیماری هر دو جنس را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما در مردان بیشتر مشاهده می‌شود. سندرم اولمستد در افرادی با پیشینه‌های قومی و نژادی مختلف از جمله عرب، اروپای شمالی، چینی، هندی، ایرانی، ژاپنی، اردنی و کره‌ای توصیف شده است. بیشتر موارد به صورت پراکنده مشاهده می‌شوند، اما وراثت خانوادگی نیز گزارش شده است.