تراکیونیشیا یا "دیستروفی ۲۰ ناخن" (TND) به ناخن‌های شکننده، خشن و نازک اشاره دارد که اغلب به‌صورت شبیه به کاغذ سنباده توصیف می‌شوند. تراکیونیشیا برای اولین بار توسط آلکیویچ در سال ۱۹۵۰ توصیف شد و بعداً در سال ۱۹۷۷ توسط هیزلریگ به نام TND نام‌گذاری شد. تراکیونیشیا ممکن است ۱ تا ۲۰ ناخن را تحت تأثیر قرار دهد و شدت آن ممکن است بین ناخن‌های مختلف متفاوت باشد.
انواع بالینی تراکیونیشیا
تراکیونیشیا از نظر بالینی به دو نوع تقسیم می‌شود: براق و مات. در نوع براق، شیارها و حفره‌هایی وجود دارد، اما ناخن‌ها جلای طبیعی خود را حفظ می‌کنند. در نوع مات، که به طور کلی شدیدتر است، ناخن‌ها خشن، شکننده و نازک هستند و شیارهایی ناشی از خطوط سطحی دارند. در هر دو نوع ممکن است کوتیکول‌های ضخیم، اونیکوشیزیا (onychoshizia) و کویلونیشیا (koilonychia) دیده شود.
تأثیر بر گروه‌های سنی
تراکیونیشیا می‌تواند تمام گروه‌های سنی را تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری بیشتر در کودکان شایع است و معمولاً ایدیوپاتیک (ناشناخته) است. در کودکان، معمولاً همه ۲۰ ناخن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. گزارش شده است که تراکیونیشیا در ۴٪ از بیماران مبتلا به آلوپسی آره‌آتا (alopecia areata) رخ می‌دهد. دیگر بیماری‌های مرتبط پوستی شامل پسوریازیس (psoriasis)، لیکن پلانوس (lichen planus) و کمتر شایع، درماتیت آتوپیک (atopic dermatitis)، ایکتیوز ولگاریس (ichthyosis vulgaris)، ویتیلیگو (vitiligo) و پمفیگوس ولگاریس (pemphigus vulgaris) هستند. بیماری‌های سیستمیک مرتبط شامل آمیلوئیدوز (amyloidosis)، سارکوئیدوز (sarcoidosis)، سیروز صفراوی اولیه (primary biliary cirrhosis) و بیماری‌های خونی می‌باشند. داروهایی مانند عوامل شیمی‌درمانی ممکن است باعث تراکیونیشیا شوند.
هیستوپاتولوژی تراکیونیشیا
هیستوپاتولوژی تراکیونیشیا معمولاً اسپونژیوزیس (spongiosis) با اگزوسیتوز سلول‌های التهابی به اپیتلیوم ناخن را نشان می‌دهد. ممکن است در برخی موارد یافته‌هایی از لیکن پلانوس ماتریکس ناخن یا پسوریازیس نیز دیده شود.