بیماری های مشابه

مونونوکلئوز عفونی توسط ویروس اپشتین-بار (Epstein-Barr virus یا EBV)، یکی از اعضای خانواده ویروس‌های هرپس انسانی، ایجاد می‌شود. دوره پیش‌درآمدی (prodromal) این بیماری شامل علائمی مانند سردرد، احساس ناخوشی عمومی (malaise)، درد عضلانی (myalgia) و خستگی است که به مدت ۳ تا ۵ روز به طول می‌انجامد. در بزرگسالان، تب تا ۳۹ درجه سانتی‌گراد (۱۰۲.۲ درجه فارنهایت) ممکن است به مدت ۷ تا ۱۰ روز یا در موارد شدیدتر، بیشتر ادامه یابد و ۸۰ تا ۹۵ درصد افراد از وجود تب خبر می‌دهند.

ویروس سیتومگالو (Cytomegalovirus یا CMV) که به عنوان ویروس هرپس انسانی نوع ۵ نیز شناخته می‌شود، عضوی از خانواده ویروس‌های DNA هرپس است. عفونت CMV شایع است و تا بزرگسالی، ۸۰٪ از جمعیت جهان آنتی‌بادی‌هایی را توسعه می‌دهند که نشان‌دهنده عفونت اولیه گذشته است. عفونت‌های CMV از طریق مواجهه با مایعات و ترشحات بدن (مانند ادرار، بزاق، خون، ترشحات واژن، مایع منی و شیر مادر) به دست می‌آیند.

سل (TB) به عفونت با ارگانیسم‌های کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis complex) اشاره دارد که شامل مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis)، مایکوباکتریوم آفریکانوم (Mycobacterium africanum) و مایکوباکتریوم بویس (Mycobacterium bovis) می‌شود. سل همچنان یک نگرانی عمده در حوزه بهداشت جهانی است و به همراه اچ‌آی‌وی (HIV) یکی از علل اصلی مرگ و میر ناشی از بیماری‌های عفونی است. این خلاصه بیشتر به سل ریوی می‌پردازد. سل گوارشی و سل پوستی به‌طور جداگانه مورد بررسی قرار می‌گیرند.

*بحران سیفلیس در ایالات متحده:* موارد سیفلیس و سیفلیس مادرزادی در سراسر کشور به شدت افزایش یافته است، به طوری که بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ موارد کلی سیفلیس ۸۰ درصد افزایش داشته است. آزمایش سرولوژیک (Serologic testing) اصلی‌ترین روش برای تشخیص، مرحله‌بندی و مدیریت سیفلیس است. آزمایش باید برای هر بیمار جنسی فعال که احتمال سیفلیس در او وجود دارد یا دارای علائم جدید و غیرقابل توضیح است، انجام شود. تشخیص و درمان به‌موقع سیفلیس می‌تواند از عوارض سیستمیک، از جمله درگیری چشمی و نابینایی دائمی جلوگیری کند.

توکسوکاریازیس (Toxocariasis) یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان (زئونوز) است که توسط دو گونه از کرم‌های گرد توکسوکارا (Toxocara) ایجاد می‌شود: توکسوکارا کنیس (Toxocara canis) از سگ‌ها و توکسوکارا کتی (Toxocara cati) از گربه‌ها، که کمتر شایع است. این بیماری در هر جایی که این حیوانات و کرم‌های گرد مربوطه می‌توانند رشد کنند، یافت می‌شود. توکسوکاریازیس در کشورهای در حال توسعه شایع‌تر است اما در مناطق معتدل نیز دیده می‌شود (به عنوان مثال، سرولوژی مثبت در ایالات متحده از ۲.۵٪ تا ۵۴٪ متغیر است). عفونت انسانی ممکن است از طریق بلع تصادفی تخم‌ها از محیط، مانند خاک آلوده به مدفوع سگ یا گربه، یا از طریق مصرف گوشت حیوانی نپخته که به لاروهای توکسوکارا آلوده است، رخ دهد.

زونا چشمی (Herpes zoster ophthalmicus یا HZO) به معنای فعال‌سازی مجدد عفونت نهفته با ویروس واریسلا زوستر (varicella-zoster virus یا VZV) در ناحیه عصب چشمی شاخه تری‌ژمینال (V1) است. به‌طور کلاسیک، این فعال‌سازی مجدد در بیماران سالم در دهه ششم زندگی یا پس از آن رخ می‌دهد. زونا چشمی در بیمارانی که به دلیل بیماری، آسیب، استرس یا سرکوب سیستم ایمنی (ناشی از شیمی‌درمانی، داروها، عفونت HIV، پرتو درمانی، بدخیمی و غیره) ناتوان شده‌اند نیز شایع‌تر است.

لنفوم غیرهوچکین (Non-Hodgkin lymphoma - NHL) به گروه بسیار گسترده‌ای از بدخیمی‌ها در سیستم لنفاوی اشاره دارد. این نوع لنفوم شامل لنفوم هوچکین نمی‌شود که شیوع کمتری دارد.

سل (TB) به عفونت با ارگانیسم‌های کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis complex) اشاره دارد که شامل مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis)، مایکوباکتریوم آفریکانوم (Mycobacterium africanum) و مایکوباکتریوم بویس (Mycobacterium bovis) می‌شود. سل همچنان یک نگرانی عمده در حوزه بهداشت جهانی است و به همراه اچ‌آی‌وی (HIV) یکی از علل اصلی مرگ و میر ناشی از بیماری‌های عفونی است. این خلاصه بیشتر به سل ریوی می‌پردازد. سل گوارشی و سل پوستی به‌طور جداگانه مورد بررسی قرار می‌گیرند.

کریپتوکوکوزیس که با نام‌های تورولوزیس (torulosis) یا بلاستومایکوز اروپایی (European blastomycosis) نیز شناخته می‌شود، یک عفونت قارچی مزمن است که توسط گونه‌های کریپتوکوکوس (Cryptococcus) ایجاد می‌شود. این پاتوژن در سراسر جهان در خاک و فضولات پرندگان یافت می‌شود. دو نوع واریانت وجود دارد: کریپتوکوکوس نئوفورمانس واریانت گاتیه (Cryptococcus neoformans var. gattii) که بیشتر در مناطق گرمسیری و در بیماران با سیستم ایمنی سالم مشاهده می‌شود؛ و کریپتوکوکوس نئوفورمانس واریانت نئوفورمانس (Cryptococcus neoformans var. neoformans) که بیشتر در جمعیت‌های با سیستم ایمنی سرکوب شده دیده می‌شود. بیماران مبتلا به HIV، 80%-90% از کل بیماران مبتلا به کریپتوکوکوزیس را تشکیل می‌دهند.

سیستیسِرکوزیس به‌عنوان عفونت سیستمیک و تهاجمی بافت‌ها در مرحله لارو (سیستیسِرکوس) کرم نواری خوک، تنیا سولیوم (Taenia solium)، تعریف می‌شود. این لارو می‌تواند ماهیچه‌ها، چشم‌ها، مغز و سایر بافت‌ها را آلوده کند. اغلب این تصور غلط وجود دارد که سیستیسِرکوزیس از طریق خوردن گوشت خوک به‌دست می‌آید، اما این‌گونه نیست. مصرف گوشت خوک حاوی کیست‌های لاروی تنیا سولیوم توسط انسان منجر به تنیازیس (taeniasis)، یعنی عفونت کرم نواری بالغ در روده انسان، می‌شود. از سوی دیگر، سیستیسِرکوزیس از طریق بلع تخم‌های تنیا سولیوم به‌دست می‌آید که معمولاً از طریق انتقال مدفوعی-دهانی از یک حامل کرم نواری (اغلب یک کارگر مواد غذایی بدون علائم یا از طریق خودعفونتی) صورت می‌گیرد. زمانی که سیستیسِرکوزیس سیستم عصبی مرکزی (CNS) را درگیر کند، به‌عنوان نورو سیستیسِرکوزیس (neurocysticercosis) شناخته می‌شود.

بحران سیفلیس در ایالات متحده: موارد سیفلیس و سیفلیس مادرزادی در سراسر کشور به شدت افزایش یافته است، به طوری که بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ موارد سیفلیس به میزان ۸۰ درصد افزایش یافته است. آزمایش سرولوژیک (Serologic testing) اصلی‌ترین روش برای تشخیص، تعیین مرحله و مدیریت سیفلیس است. این آزمایش باید برای هر بیمار جنسی فعال که احتمال سیفلیس در او مطرح است یا دارای علائم جدید و غیرقابل توضیح می‌باشد، انجام شود. تشخیص و درمان به‌موقع سیفلیس می‌تواند از عوارض سیستمیک از جمله درگیری چشمی و نابینایی دائمی جلوگیری کند.