بیماری های مشابه

تینه‌آ کورپوریس (Tinea corporis) یک وضعیت التهابی موضعی پوست است که به دلیل کلونیزاسیون قارچی در لایه سطحی اپیدرم ایجاد می‌شود. با اینکه این بیماری در بزرگسالان شایع است، اما در نوزادان نادر می‌باشد. گونه‌ای که بیشترین نقش را در این بیماری دارد، تریکوفایتون (Trichophyton) است. ارگانیسم‌های قارچی از طریق تماس مستقیم با افراد آلوده یا از طریق فومیت‌ها به کودکان منتقل می‌شوند. گرانولوم ماجوچی (Majocchi granuloma) ناشی از تهاجم ارگانیسم‌ها به فولیکول مو یا ساقه مو بر روی پوست غیر از پوست سر است. بیماران با نقص ایمنی در معرض خطر عفونت تینه‌آ منتشر هستند.

پیتیریازیس روزه (Pityriasis rosea) یک بیماری پوستی شایع و معمولاً خودمحدود شونده و خوش‌خیم است. به‌طور کلاسیک، یک لکه‌ی اولیه (herald patch)، به شکل یک پلاک منفرد ۲ تا ۵ سانتی‌متری فلس‌دار، صورتی یا هم‌رنگ پوست با پاک شدگی خفیف مرکزی و حاشیه‌ی برجسته، ابتدا ظاهر می‌شود که اغلب در ناحیه‌ی تنه دیده می‌شود. در کودکان، لکه‌ی اولیه حدود ۴ روز قبل از بروز گسترده‌ی بثورات ظاهر می‌شود. بثورات بعدی شامل پلاک‌ها و لکه‌های بیضوی، اریتماتوز و فلس‌دار متعددی است که در امتداد خطوط کشش پوست (Langer's lines) قرار می‌گیرند و بیشتر در نواحی تنه، شکم و گردن دیده می‌شوند. معمولاً اندام‌ها و صورت تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند. ضایعات جدید ممکن است به مدت ۲ تا ۳ هفته ادامه یابند.

اریتما ژیراتوم رپنس (Erythema gyratum repens) که با نام بیماری گامل (Gammel disease) نیز شناخته می‌شود، نوعی اریتم حلقوی نادر است که در ۷۰ درصد موارد به عنوان یک وضعیت پارانئوپلاستیک (paraneoplastic) در نظر گرفته می‌شود. اریتما ژیراتوم رپنس اغلب چندین ماه قبل از تشخیص بدخیمی (malignancy) زمینه‌ای رخ می‌دهد؛ با این حال، ممکن است همراه با یک سرطان از پیش تشخیص داده شده نیز رخ دهد. پاتوژنز (pathogenesis) این بیماری به خوبی شناخته نشده است، اما تصور می‌شود که ناشی از یک پاسخ ایمنی در پوست است که توسط بدخیمی زمینه‌ای تحریک می‌شود. این بیماری به صورت یک فوران خارش‌دار، حلقوی و اریتماتوز (erythematous) با لبه‌هایی که به سرعت پیشرفت می‌کنند، ظاهر می‌شود.

بیماری لایم با تظاهرات پوستی شامل اریتم میگرانس (erythema migrans)، آکرو درماتیتیس کرونیکا آتروفیکانس (acrodermatitis chronica atrophicans) (در اروپا) و بورلیا لنفوسیتوما (Borrelia lymphocytoma)، یک بیماری التهابی واسطه‌ای سیستم ایمنی است که ناشی از عفونت با اسپیروکت بورلیا بورگدورفری سنسو لاتو (Borrelia burgdorferi sensu lato) می‌باشد. این باکتری شامل چهار گونه مختلف است: بورلیا بورگدورفری سنسو استریکتو (Borrelia burgdorferi sensu stricto)، بورلیا گارینی (Borrelia garinii)، بورلیا افزلی (Borrelia afzelii) و کاندیداتوس بورلیا مایونی (candidatus Borrelia mayonii). بیماری معمولاً با ضایعه پوستی که به آرامی گسترش می‌یابد، یعنی اریتم میگرانس (EM)، در محل نیش کنه آغاز می‌شود (بیماری موضعی اولیه).

کهیر یک اختلال پوستی است که با بروز برآمدگی‌های پوستی (کهیر) و یا آنژیوادم، یا هر دو مشخص می‌شود. علت آن آزاد شدن هیستامین و دیگر مواد وازواکتیو از ماست‌سل‌ها (mast cells) است. زمانی که تورم سطحی باشد، کهیر ظاهر می‌شود و زمانی که تورم عمیق‌تر باشد، آنژیوادم رخ می‌دهد.

کهیر چندشکلی (Urticaria multiforme) یک زیرمجموعه از واکنش‌های کهیری است. این واکنش حساسیتی خوش‌خیم و رایج که توسط هیستامین (Histamine) میانجی‌گری می‌شود، عمدتاً کودکان بین ۴ ماه تا ۴ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این وضعیت اغلب پس از یک بیماری پیشین، مصرف دارو، یا واکسیناسیون بروز می‌کند و ممکن است با شرایط نگران‌کننده‌تری مانند اریتم چندشکلی (Erythema multiforme) یا بیماری سرمی (Serum sickness) اشتباه گرفته شود.

اریتم مولتی‌فرم (Erythema multiforme یا EM) واکنش حساسیت بیش‌ازحد خودمحدودکننده‌ای در پوست و غشاهای مخاطی است که با شروع حاد ضایعات ثابتی از تغییر رنگ‌های متحدالمرکز (ضایعات هدف‌دار) مشخص می‌شود. این بیماری به دو زیرگروه تقسیم می‌شود: EM ماژور و EM مینور. تفاوت‌های اصلی بین این زیرگروه‌ها شامل درگیری مخاطی و علائم سیستمیک مانند تب، آرترالژیاس (درد مفاصل) و آستنیا (خستگی) است که در زیرگروه ماژور مشاهده می‌شود. گاهی اوقات علائم پیش‌درآمدی نیز ممکن است وجود داشته باشد.

اریتم مارژیناتوم (Erythema marginatum) یک اریتم حلقوی واکنشی متمایز است که عمدتاً با تب روماتیسمی حاد در ارتباط بوده و ناشی از عفونت استرپتوکوکی است. این عارضه به طور معمول در ناحیه تنه و بخش‌های پروگزیمال اندام‌ها دیده می‌شود. اریتم مارژیناتوم معمولاً پس از شروع آرتریت مهاجر بروز می‌کند، اما ممکن است ماه‌ها پس از کاردیت (التهاب قلب) نیز ظاهر شود. این ضایعه معمولاً خارش‌دار نبوده و به طور کلی بدون علائم است. تقریباً ۱۰ درصد از بیماران مبتلا به تب روماتیسمی حاد، دچار بثورات مرتبط با اریتم مارژیناتوم می‌شوند. این عارضه در کودکان بیشتر از بزرگسالان مشاهده می‌شود. اریتم مارژیناتوم یکی از معیارهای اصلی جونز (Jones criteria) است که برای تشخیص تب روماتیسمی حاد استفاده می‌شود.

سندرم گلوکاگونوم (Glucagonoma syndrome) یک اختلال نادر است که توسط تومورهای پانکراس که سلول‌های آلفا ترشح می‌کنند ایجاد می‌شود و با بثوراتی متمایز به نام اریتم مهاجر نکروزی (necrolytic migratory erythema یا NME) همراه است. در حدود ۷۰٪ از بیماران، NME می‌تواند اولین علامت بالینی سندرم گلوکاگونوم باشد.

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که با تکثیر بیش از حد سلول‌های اپیدرمی و التهاب مشخص می‌شود و منجر به ایجاد پلاک‌های ضخیم، پوسته‌پوسته و اریتماتوز می‌گردد. علت پسوریازیس به طور کامل درک نشده و به نظر می‌رسد که چندعاملی باشد، با اجزای ژنتیکی و محیطی.

لوپوس اریتماتوز تومید (Tumid Lupus Erythematosus - TLE) نوعی نادر از لوپوس اریتماتوز پوستی مزمن است. بیماران معمولاً با پاپول‌ها و پلاک‌های بدون علامت، ادماتوز (edematous) و اریتماتوز (erythematous) که سطح آن‌ها تغییر نکرده است، به پزشک مراجعه می‌کنند. این ضایعات عمدتاً در ناحیه تنه، صورت و گردن مشاهده می‌شوند. حساسیت به نور (Photosensitivity) یکی از ویژگی‌های بارز این بیماری است: ضایعات اغلب به‌دلیل قرار گرفتن در معرض نور ماوراء بنفش (UV) ایجاد می‌شوند. با این حال، ضایعات TLE ممکن است در پوست‌هایی که در معرض نور خورشید قرار نگرفته‌اند نیز ظاهر شوند. TLE بسیاری از ویژگی‌ها را با موکینوز اریتماتوز شبکه‌ای (Reticular Erythematous Mucinosis - REM) به اشتراک می‌گذارد، تا جایی که بسیاری از متخصصان این دو را به‌عنوان موجودیت‌های مرتبط در نظر می‌گیرند. با این حال، ضایعات REM تمایل به داشتن ظاهری شبکه‌ای دارند که این ویژگی، آن را از TLE متمایز می‌کند.

گرانولوما آنولار (Granuloma annulare) یک اختلال التهابی شایع پوستی با علت ناشناخته است که درم (dermis) یا بافت‌های زیرجلدی (subcutaneous tissues) را درگیر می‌کند. این بیماری در کودکان و بزرگسالان مشاهده می‌شود و میزان بروز آن در دهه سوم یا چهارم زندگی به اوج می‌رسد. این وضعیت در دختران بیشتر از پسران رخ می‌دهد.

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

لنفوم‌های پوستی اولیه ممکن است از منشاء سلول‌های T یا B باشند. لنفوم‌های پوستی سلول T (CTCLs) ۷۵٪ تا ۸۰٪ از این لنفوم‌ها را تشکیل می‌دهند و گروهی ناهمگن از نئوپلاسم‌ها هستند که در ارائه بالینی، بافت‌شناسی، ایمونوفنوتیپ، ژنتیک و پیش‌آگهی تفاوت‌های زیادی دارند. CTCLs بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود، اما می‌تواند در بیماران در هر سنی رخ دهد. تشخیص قطعی CTCL ممکن است نیاز به بیوپسی‌های بزرگ یا متعدد و همچنین آزمایش‌های تخصصی بر روی نمونه‌های بیوپسی داشته باشد. تعیین نوع CTCL و مرحله‌بندی آن برای تعیین گستردگی بیماری و استراتژی درمان اهمیت دارد.