بیماری های مشابه

اختلال طیف اسکیزوفرنی (Schizophrenia Spectrum Disorder) یک سندرم بالینی ناهمگون است که با اختلالات در ادراک، زبان، تفکر و فعالیت‌های اجتماعی مشخص می‌شود. این اختلال با علائم مثبت مانند توهمات (Hallucinations)، هذیان‌ها (Delusions)، تفکر آشفته و حرکات غیرعادی و علائم منفی مانند از دست دادن عملکرد در زندگی روزمره، کاهش بیان عاطفی، کاهش تعامل اجتماعی و تمرکز مختل مشخص می‌شود. تشخیص زمانی انجام می‌شود که بیمار حداقل دو مورد از علائم فوق را به مدت حداقل ۶ ماه نشان دهد و این علائم شروع به تأثیر قابل توجهی بر عملکرد روزانه کرده باشند.

افسردگی یک نگرانی جدی در حوزه سلامت روان و یکی از علل اصلی ناتوانی در سراسر جهان است. حدود ۷ درصد از جمعیت ایالات متحده هر ساله دچار افسردگی شدید (major depression) می‌شوند. میزان افسردگی در میان جوانان و زنان بیشتر است.

بیماران مبتلا به اختلال مصرف الکل اغلب برای ارزیابی پزشکی مراجعه می‌کنند و بسیاری از آنها به مراقبت فوری و/یا تثبیت نیاز دارند. نیاز به مراقبت فوری در تمام طیف اختلال مصرف الکل وجود دارد، از جمله بیمارانی که به دنبال کمک و مراقبت‌های پیشگیرانه هستند، مدیریت حاد مسمومیت با الکل، عوارض مسمومیت حاد (مانند تروما، اختلالات شدید الکترولیتی، کتواسیدوز الکلی/گرسنگی) و سندرم ترک الکل.

مسمومیت حاد با مت‌آمفتامین (methamphetamine) به عنوان یک سندرم سمپاتومیمتیک (sympathomimetic toxidrome) ظاهر می‌شود. به دلیل توانایی این ماده در آزادسازی آمین‌های بیوژنیک و ایجاد تحریک روانی-حرکتی، بیماران ممکن است با هایپرترمی (hyperthermia)، تاکی‌کاردی (tachycardia) و فشار خون بالا (hypertension) مواجه شوند. تأثیرات بر سیستم عصبی مرکزی (CNS) شامل تحریک، توهم و تشنج است. روان‌پریشی (psychosis) با مسمومیت مت‌آمفتامین بیشتر از سایر محرک‌ها مانند کوکائین رخ می‌دهد. مسمومیت قلبی‌عروقی می‌تواند با دیس‌ریتمی‌ها (dysrhythmias)، انفارکتوس حاد میوکارد (acute myocardial infarction)، جداشدگی آئورت (aortic dissection) و سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS) ظاهر شود. رابدومیولیز (rhabdomyolysis) و نارسایی حاد کلیه نیز از عوارض احتمالی مسمومیت هستند.

مواد افیونی (Opiates) ترکیباتی هستند که به طور مستقیم از گیاه خشخاش (Papaver somniferum) استخراج می‌شوند، در حالی که اوپیوئیدها (Opioids) ترکیبات سنتزی و نیمه‌سنتزی با خواص بیوشیمیایی مشابه هستند. داروهای اوپیوئیدی شامل مورفین و کدئین (افیون‌های طبیعی)، هروئین، اکسی‌کودون، اکسی‌مورفون، هیدروکودون، هیدرومورفون و بوپرنورفین (اوپیوئیدهای نیمه‌سنتزی) و مپریدین (دمیرول)، فنتانیل و آنالوگ‌های فنتانیل مانند کارفنتانیل و متادون (اوپیوئیدهای سنتزی) می‌باشند. روش‌های متداول مصرف این داروها شامل خوراکی، استنشاقی (دود کردن)، بینی (کشیدن)، زیرجلدی (تزریق زیرپوستی) و وریدی (IV) است.

ماستیت به التهاب بافت پستان یا مجاری پستانی گفته می‌شود. ماستیت شیردهی (Lactational Mastitis) شایع‌ترین نوع است و در ۱۰%-۳۰% افراد شیرده رخ می‌دهد. این نوع ماستیت به دلیل عفونت شیر راکد در مجاری مسدود ایجاد می‌شود. اکثر موارد در ۴ هفته اول پس از زایمان یا در پایان دوره شیردهی اتفاق می‌افتد.

اندومتریت به التهاب لایه داخلی رحم (آندومتر) گفته می‌شود. این وضعیت می‌تواند به صورت حاد یا مزمن باشد. اندومتریت حاد یکی از علل شایع تب پس از زایمان است. اندومتریت حاد غیرمرتبط با بارداری نیز معمولاً عفونی بوده و جزئی از بیماری التهابی لگن (PID) است که معمولاً با سالپنژیت بروز می‌کند. اندومتریت حاد می‌تواند برخی از رویه‌های زنانگی را پیچیده کند. اندومتریت مزمن کمتر به صورت عفونی است و بسیاری از بیماران بدون علائم هستند.

دلیریوم (Delirium) که به آن انسفالوپاتی (encephalopathy) نیز گفته می‌شود، یک حالت حاد گیجی است که با نوسانات در سطح هوشیاری، عدم توجه، یا تغییر در سطح هوشیاری و تفکر نامنظم همراه است. دلیریوم به طور تدریجی طی چند ساعت تا چند روز توسعه می‌یابد و می‌تواند برای روزها تا هفته‌ها ادامه یابد. بیمارانی که دارای نقایص شناختی زمینه‌ای هستند، افراد مسن‌تر و کسانی که ناتوانی‌های عملکردی دارند به دلیل کاهش ذخیره شناختی در معرض خطر بیشتری برای توسعه دلیریوم قرار دارند.

اکلامپسی (Eclampsia) در انتهای شدید طیف بیماری پره‌اکلامپسی (Preeclampsia) قرار دارد. این وضعیت با بروز تشنج‌های تونیک-کلونیک (Tonic-Clonic Seizures) پس از هفته 20 بارداری مشخص می‌شود، به شرط آنکه علت دیگری برای آن وجود نداشته باشد. اکثر تشنج‌های اکلامپسی پس از هفته 28 بارداری رخ می‌دهند.

تیروئیدیت به التهاب غده تیروئید اشاره دارد که به‌وسیله چندین اختلال مختلف ایجاد می‌شود.

سکته مغزی (Cerebral Stroke) یک آسیب حاد عصبی است که نیمکره‌های مغزی را درگیر می‌کند. علائم معمولاً به‌صورت ناگهانی ظاهر می‌شوند و به محل سکته بستگی دارند؛ این علائم شامل ضعف یک‌طرفه در صورت، بازو و/یا پا، بی‌حسی، آفازی (Aphasia)، آپراکسی (Apraxia)، از دست دادن بینایی، انحراف نگاه (Gaze Deviation)، نادیده‌انگاری (Neglect)، سردرد، تهوع/استفراغ، تغییر وضعیت ذهنی و نقایص عصبی موضعی هستند. کاهش سطح هوشیاری ممکن است در مواردی که هر دو نیمکره مغزی درگیر یا سکته‌های بزرگ با تورم یا فتق (Herniation) رخ می‌دهند، دیده شود. پیش‌آگهی به محل و اندازه سکته و همچنین ارزیابی و درمان به‌موقع بستگی دارد.