بیماری های مشابه

• رد کردن موارد اضطراری تهدیدکننده زندگی مانند پنوموتوراکس تنشی (tension pneumothorax)، تامپوناد قلبی (cardiac tamponade)، یا شوک کاردیوژنیک / هیپوولومیک (cardiogenic / hypovolemic shock).

*آرتروز گلنوهومرال (Glenohumeral arthritis)* یک بیماری تحلیل‌برنده مفصلی است که شامل آسیب به سطح غضروف مفصلی سر استخوان بازو (humeral head) و گلنوئید (glenoid) می‌باشد. علت اصلی آن معمولاً *استئوآرتریت اولیه (primary osteoarthritis)* است که غالباً آسیب مشخصی ندارد، بلکه نتیجه ساییدگی و پارگی طولانی‌مدت سطوح مفصلی است. علل ثانویه شامل *آرتروپاتی پارگی کاف روتاتور (rotator cuff tear arthropathy)*، *آرتروز پس از تروما (posttraumatic arthritis)*، *آرتروز پس از جراحی (postsurgical arthritis)*، *آرتروپاتی دررفتگی مزمن (chronic dislocation arthropathy)*، *آرتریت التهابی (inflammatory arthritis)* مانند *آرتریت روماتوئید (rheumatoid arthritis)*، *آرتریت سپتیک (septic arthritis)*، *نکروز آواسکولار (avascular necrosis)* و علل نوروپاتیک مانند *آرتروپاتی شارکو (Charcot arthropathy)* می‌باشند.

علل و مکانیسم معمول آسیب: آرتریت مفصل آکرومیوکلاویکولار (acromioclavicular joint arthritis) یک نوع استئوآرتریت دژنراتیو (degenerative osteoarthritis) در مفصل آکرومیوکلاویکولار (AC) است. این دژنراسیون معمولاً ناشی از بارهای محوری (axial loads) سنگین، مزمن و تکراری است که بر ناحیه تماس کوچک مفصل وارد می‌شود. همچنین، ممکن است به دلیل استئوآرتریت پس از آسیب (posttraumatic osteoarthritis) ناشی از یک آسیب قابل توجه به مفصل AC مانند شکستگی ترقوه (clavicle fracture) یا جداشدگی AC (AC separation) باشد.

بورسیت به تورم یا بزرگ شدن یک یا چند بورس از بیش از ۱۵۰ بورسا (bursae) در بدن انسان اطلاق می‌شود. بورساها کیسه‌های سینوویال (synovial pouches) هستند که اصطکاک میان بافت‌های مجاور مانند عضلات، تاندون‌ها و برجستگی‌های استخوانی را کاهش می‌دهند. بورسیت ممکن است حاد یا مزمن باشد.

علل و مکانیزم‌های معمول آسیب‌دیدگی: تاندونیت روتاتور کاف (rotator cuff tendonitis) به تحریک و التهاب تاندون‌های روتاتور کاف اشاره دارد که معمولاً به دلیل فعالیت‌های مکرر بالای سر یا آسیب‌دیدگی رخ می‌دهد.

مراقبت اورژانسی / تثبیت: دیسوسیه اسکاپولوتوراسیک (Scapulothoracic dissociation) می‌تواند یک وضعیت اورژانسی چند سیستمی و ویرانگر باشد که نیاز به ارزیابی فوری برای احتمال ایسکمی تهدیدکننده اندام و آسیب نورواسکولار، شامل آسیب به شبکه بازویی (brachial plexus) دارد. پس از پایدار شدن همودینامیکی بیمار، بررسی و ترمیم آسیب عروقی به همراه تثبیت استخوانی انجام می‌شود.

شکستگی‌های پروگزیمال هومروس (proximal humerus fractures) بیشتر در جمعیت سالمندان رخ می‌دهد که معمولاً ناشی از افتادن از سطح زمین در شرایط پوکی استخوان (osteoporosis) یا کاهش تراکم استخوان (osteopenia) است. با این حال، این شکستگی‌ها می‌توانند در بیماران جوان‌تر نیز به دلیل ضربات با انرژی بالا رخ دهند.

جدایی مفصل آکرومیوکلاویکولار (Acromioclavicular یا AC) که به طور غیررسمی به عنوان جدایی شانه شناخته می‌شود، یک آسیب نسبتاً شایع است که حدود ۹٪ تا ۱۲٪ از آسیب‌های کمربند شانه‌ای را شامل می‌شود. مکانیسم آسیب معمولاً ضربه مستقیم از سقوط بر روی قسمت جانبی شانه با بازوی جمع شده است که اغلب در فعالیت‌های ورزشی رخ می‌دهد.

زونا (زوستر) (Shingles (Zoster)) یک راش دردناک است که توسط ویروس واریسلا زوستر، همان ویروسی که باعث آبله مرغان می‌شود، به وجود می آید. پس از بهبودی فرد از آبله مرغان، ویروس در اعصاب خاصی در بدن غیر فعال (خفته) باقی می ماند. با افزایش سن، سیستم ایمنی بدن شما ضعیف تر می شود و ممکن است به اندازه کافی برای کنترل ویروس قوی نباشد. زونا زمانی اتفاق می‌افتد که ویروس دوباره فعال می‌شود، روی اعصاب رشد می‌کند تا به پوست برسد و به صورت برآمدگی‌های کوچک، دردناک و پر از مایع (تاول) ظاهر می‌شود.