بیماری های مشابه

سندرم PAPA یک اختلال نادر اتوزومی غالب است که با سه‌گانه آرتریت چرکی استریل، پیودرما گانگرنوزوم (pyoderma gangrenosum یا PG) و آکنه مشخص می‌شود.

سندرم PASH یک اختلال بسیار نادر است که با سه‌گانه پیودرما گانگرنوزوم (Pyoderma Gangrenosum یا PG)، آکنه و هیدرادنیت چرکی (Hidradenitis Suppurativa یا HS) مشخص می‌شود.

سندرم SAPHO (سینوویت-آکنه-پوسچولوزیس-هیپراستوزیس-استئیت) یک اختلال نادر است که با تظاهرات پوستی، مفصلی و استخوانی همراه است. علت‌شناسی آن ناشناخته است.

هیدرآدنیت چرکی یک وضعیت مزمن گرفتگی غدد عرق است که منجر به التهاب پوست در نواحی مانند کشاله ران، زیر بغل، زیر سینه ها و بین باسن می شود. معمولاً به صورت ندول‌های بزرگ متعدد (برجستگی‌های سفت)، آبسه‌ها (برجستگی‌های قرمز، متورم، گرم، حساس یا توده‌هایی با چرک داخل خود) و تونل‌ها(tunnels) (سوراخ‌هایی در پوست که ممکن است حاوی مایعی مانند چرک باشد) در این نواحی ظاهر می‌شود. ندول ها و آبسه ها به تدریج بزرگتر می شوند و چرک را تخلیه می کنند. پس از چندین دوره این چرخه شامل انسداد، بزرگ شدن و تخلیه چرک، ممکن است در زیر پوست تونل و سپس جای زخم ایجاد شود. درد شایع ترین علامت است، اما افراد مبتلا به هیدرآدنیت چرکی علائمی مانند خارش، بوی بد ناشی از تخلیه چرک، احساس خستگی و درد مفاصل نیز گزارش می دهند. در حالی که هیچ درمانی برای هیدرادنیت چرکی وجود ندارد، می توانید با پزشک خود برای درمان ضایعات موجود و جلوگیری از ضایعات جدید همکاری کنید. تشخیص هیدرآدنیت عفونی، راه های درمانی هیدرآدنیت عفونی، راه های مراقبت از هیدرآدنیت عفونی

فولیکولیت (Folliculitis) به دلیل التهاب فولیکول‌های سطحی مو رخ می‌دهد و منجر به تشکیل پاپول‌ها و پوسچول‌های (pustules) متمرکز در ناحیه فولیکول می‌شود.

کورک (فرونکل) برجستگی های دردناک پر از چرک (پوستول) روی پوست هستند که در نتیجه عفونت عمیق فولیکول مو ایجاد می شوند. این عفونت معمولاً توسط نوعی باکتری به نام استافیلوکوکوس اورئوس (که معمولاً به عنوان "استاف" شناخته می شود( ایجاد می شود. بسیاری از افراد ناقل باکتری استاف هستند، به این معنی که به طور معمول روی پوست یا بینی آنها زندگی می کند بدون اینکه آسیبی به آنها وارد کند. با این حال، شکستگی های کوچک در سطح پوست (مانند آنهایی که در اثر اصطکاک یا خراش ایجاد می شوند) می تواند به باکتری ها کمک کند تا وارد فولیکول مو شده و آنها را آلوده کنند و در نتیجه کورک ایجاد شود. راه های درمان فرونکلوزیس (کورک)، راه های مراقبت فرونکلوزیس (کورک)

کیست‌های اپیدرموئید (Epidermoid cysts) که به‌اشتباه با نام کیست‌های سباسه (Sebaceous cysts) شناخته می‌شوند، یکی از شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم پوستی در بزرگسالان هستند و در کودکان و نوزادان به‌ندرت مشاهده می‌شوند. این کیست‌های نیمه‌جامد دارای پوششی از اپیتلیوم کراتینیزه بوده و عمدتاً با کراتین نرم شده پر شده‌اند که حالتی شبیه به پنیر و بویی تند دارند. این کیست‌ها اغلب به‌صورت خود به خودی ظاهر می‌شوند. همچنین ممکن است به‌دلیل تخریب ساختارهای فولیکولی یا کاشت اپیدرم از طریق آسیب نافذ ایجاد شوند.

این متن به بررسی آکنه در کودکان و نوجوانان می‌پردازد. آکنه در نوزادان (neonatal acne) و آکنه در کودکان خردسال (infantile acne) به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

آکنه کونگلوباتا (Acne Conglobata) که کلمه "کونگلوباتا" از فعل لاتین به معنای "تشکیل به صورت توپ یا کره" گرفته شده است، در دسته بیماری‌های شدید آکنه قرار می‌گیرد. این بیماری با کومدون‌های (comedones) دردناک و بدشکل که به یکدیگر متصل می‌شوند (دوتایی یا سه‌تایی)، کیست‌ها، ندول‌های (nodules) التهابی، سینوس‌ها و آبسه‌ها (abscesses) بر روی صورت، گردن، سینه، پشت و شانه‌ها مشخص می‌شود. این بیماری مزمن می‌تواند منجر به ایجاد زخم‌های گسترده شده و تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی بگذارد. آکنه کونگلوباتا می‌تواند به عنوان بخشی از چهارگانۀ انسداد فولیکولی (follicular occlusion tetrad) ظاهر شود که شامل سلولیت (cellulitis) تفکیک‌شده، بیماری پیلونیدال (pilonidal disease)، و هیدرادنیت چرکی (hidradenitis suppurativa) می‌باشد. چهارگانۀ انسداد فولیکولی می‌تواند نسبت به درمان مقاوم باشد. برخلاف آکنه کومدونال یا التهابی معمولی که اغلب با عوامل موضعی کنترل می‌شود، آکنه کونگلوباتا به دلیل شدت التهاب و تشکیل ندول‌ها و کیست‌های عمیق، نیاز به درمان تهاجمی دارد.

طیف بیماری پیلونیدال شامل سینوس‌ها و کیست‌های بدون علامت و همچنین کیست‌های عفونی یا ملتهب و تشکیل آبسه‌های موضعی (که به عنوان بیماری پیلونیدال حاد نیز شناخته می‌شود) است. سینوس پیلونیدال ناشی از اختلال در اپیتلیوم (epithelium) در چین گلوتئال (gluteal fold) بر روی دنبالچه (coccyx) است که منجر به تشکیل یک حفره کوچک می‌شود. این حفره به تدریج با اپیتلیوم سنگفرشی (squamous epithelium) پوشانده می‌شود و با مو یا کراتین (keratin) مسدود می‌شود و کیست تشکیل می‌دهد. کیست‌ها می‌توانند ملتهب یا عفونی شوند و ممکن است با پارگی به تشکیل آبسه‌های موضعی منجر شوند. این آبسه‌ها حاوی ترکیبی از فلور پوستی و پرینه (perineal flora) هستند. بیماری مزمن پیلونیدال با سینوس‌ها یا کیست‌های دارای ترشح پایدار مشخص می‌شود. کارسینوم سلول سنگفرشی (squamous cell carcinoma) در کیست‌های پیلونیدال مزمن گزارش شده است و میزان بروز آن حدود 0.1% تخمین زده می‌شود؛ مشابه کارسینوم‌های سلول سنگفرشی که در زخم‌های مزمن ایجاد می‌شوند، رفتار بیولوژیکی آن‌ها به نظر می‌رسد تهاجمی‌تر از کارسینوم‌های سلول سنگفرشی است که در پوست آسیب‌دیده از آفتاب توسعه می‌یابند.

بیماری کرون (Crohn disease) یک بیماری التهابی مزمن در دستگاه گوارش است که می‌تواند از دهان تا مقعد را درگیر کند. این بیماری با التهاب تمام لایه‌ای (transmural inflammation) و اغلب گرانولوم‌های بدون نکروز پنیری (noncaseating granulomas) مشخص می‌شود. علت آن به وضوح مشخص نیست، اما احتمالاً ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باعث تحریک آن می‌شوند، به‌طوری که بخشی از آسیب مخاطی به دلیل فعال‌سازی سیستم ایمنی علیه میکروبیوتای سالم روده‌ای رخ می‌دهد.

گرانولومای اینگوینال (دونوانوزیس) یک عفونت مقاربتی (STI) است که توسط باکتری گرم‌منفی Klebsiella granulomatis ایجاد می‌شود. این بیماری که قبلاً در استرالیا شایع‌تر بود، اکنون در آن کشور بسیار نادر است. در ایالات متحده هر سال تقریباً 100 مورد از این بیماری گزارش می‌شود. گفته می‌شود که این بیماری بیشتر در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری مانند هند، جنوب آفریقا، آمریکای جنوبی، جنوب‌شرقی آسیا، گینه نو و کارائیب یافت می‌شود.

عفونت مفصل به طور معمول توسط باکتری‌ها ایجاد می‌شود، اگرچه قارچ‌ها، انگل‌ها و مایکوباکتری‌ها نیز به ندرت می‌توانند عامل این عفونت باشند.