بیماری های مشابه

اختلال رنگدانه‌ای مشبک کیتامورا (Reticulate acropigmentation of Kitamura یا RAPK)

دیسکروماتوزیس سمترکا ارثی (DSH)، که به نام پیگمنتاسیون شبکه‌ای دوهای (reticulate acropigmentation of Dohi) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال نادر ژنتیکی در پیگمنتاسیون است که با حضور ماکول‌های هایپوپیگمنتاسیون و هایپرپیگمنتاسیون در نواحی اکریال و صورت مشخص می‌شود. اکثر موارد این بیماری خانوادگی بوده و با وراثت اتوزومی غالب (autosomal dominant) منتقل می‌شود؛ با این حال، مواردی با وراثت اتوزومی مغلوب (autosomal recessive) و موارد پراکنده (sporadic) نیز گزارش شده‌اند. جهش در ژن ADAR1، که در ویرایش RNA دو رشته‌ای نقش دارد، علت اصلی این بیماری است، هرچند که بسیاری از جنبه‌های پاتوژنز آن هنوز ناشناخته است. این اختلال عمدتاً در بیماران با تبار ژاپنی و چینی دیده می‌شود، هرچند که مواردی از آن در میان اقوام مختلف در سراسر جهان شناسایی شده است.

خشکی پوست رنگدانه‌دار (Xeroderma pigmentosum یا XP) یک بیماری نادر اتوزومال مغلوب مربوط به نقص در ترمیم نوکلئوتیدها (nucleotide excision repair) است. بیماران مبتلا به XP قادر به ترمیم آسیب‌های DNA ناشی از اشعه فرابنفش (UV) نیستند، که این امر منجر به تشکیل دیمرهای پیریمیدین (pyrimidine dimers) می‌شود و در نتیجه حساسیت شدید به نور خورشید و توسعه زودهنگام سرطان‌های پوستی را نشان می‌دهند.

ناهنجاری رنگدانه‌ای شبکه‌ای در چین‌ها، که به عنوان بیماری داولینگ-دگوس (Dowling-Degos disease) یا سندرم داولینگ-دگوس نیز شناخته می‌شود، یک اختلال نادر رنگدانه‌ای اتوزومال غالب است که با هیپرپیگمانتاسیون (hyperpigmentation) قهوه‌ای-سیاه پیش‌رونده در چین‌ها مشخص می‌شود و معمولاً در دوران نوجوانی یا بزرگسالی ظاهر می‌شود. این پیگمانتاسیون معمولاً در نواحی زیر بغل، گردن و زیر سینه‌ها دیده می‌شود. افراد مبتلا ممکن است همچنین دارای اسکارهای آکنه‌ای گود در ناحیه اطراف دهان باشند. دیگر علائم مرتبط معمول شامل فیبروم‌های نرم، هیپرکراتوز فولیکولی و ضایعات کومدونی و کیستیک در نواحی چین‌دار می‌باشند. گزارش‌هایی از کارسینوم سلول سنگفرشی (squamous cell carcinoma) در نواحی باسن و پرینه‌ای وجود دارد.

بیماری درماتوپاتی رتیکولار پیگمنتوزا (Dermatopathia pigmentosa reticularis - DPR) یک وضعیت بسیار نادر و اتوزومال غالب است که با سه گانه‌ای از هایپرپیگمانتاسیون رتیکولار، آلوپسی غیرجایگزین (noncicatricial alopecia)، و ناخن‌داسی (onychodystrophy) شناخته می‌شود. مواردی از این بیماری در ایالات متحده، اروپا، هند، کره جنوبی و مالزی گزارش شده است.

سندرم فرانچسکتی-جاداسون، که همچنین به عنوان سندرم ناگلی-فرانچسکتی-جاداسون شناخته می‌شود، یک دیسپلازی اکتودرمال (ectodermal dysplasia) نادر با وراثت اتوزومال غالب (autosomal dominant) است که با هیپرپیگمانتاسیون شبکه‌ای (reticulate hyperpigmentation)، هیپوهیدروز (hypohidrosis)، کراتودرما (keratoderma) و عدم وجود درماتوگلیفیک‌ها (dermatoglyphics) مشخص می‌شود.

دیسکراتوزیس مادرزادی یک اختلال ژنتیکی نادر و چندسیستمی است که با کوتاه شدن تلومرها مرتبط است. این بیماری با هایپرپیگمانتاسیون شبکه‌ای در ناحیه گردن، صورت و تنه، هایپرکراتوز کف دست، لکوپلاکیای پیش‌سرطانی، و ناهنجاری‌های ناخن مشخص می‌شود. شایع‌ترین ناهنجاری‌های ناخن شامل شیارهای طولی، پتریژیوم، یا ناخن‌های آتروفیک/غایب هستند.

آمیلوئیدوزیس پوستی دیسکرومیکا (Amyloidosis cutis dyschromica یا ACD) نادرترین شکل از آمیلوئیدوزیس پوستی اولیه (primary cutaneous amyloidosis) است که شامل انواع دیگری مانند آمیلوئیدوزیس لیکن (lichen), آمیلوئیدوزیس ماکولار (macular), آمیلوئیدوزیس ندولار (nodular), آمیلوئیدوزیس پوستی شبیه به پویکیلو درما (poikiloderma-like cutaneous amyloidosis) و آمیلوئیدوزیس پوستی اولیه در کُنکای گوش (primary cutaneous amyloidosis of the auricular concha) می‌باشد. ACD برای اولین بار در سال ۱۹۷۰ توصیف شد و به صورت هیپرپیگمانتاسیون (hyperpigmentation) شبکه‌ای گسترده با ماکول‌های هایپوپیگمانته (hypopigmented macules) بروز می‌کند که معمولاً با خارش همراه نیست. این بیماری معمولاً قبل از بلوغ ظاهر می‌شود.

ویتیلیگو (Vitiligo) یک اختلال رنگدانه‌ای اکتسابی است که با از دست رفتن ملانوسیت‌ها (Melanocytes) شناخته می‌شود. ویتیلیگو می‌تواند در هر زمانی از تولد تا بزرگسالی ظاهر شود، اما اکثر بیماران قبل از دهه سوم زندگی خود به این بیماری مبتلا می‌شوند. سابقه خانوادگی ویتیلیگو در ۳۰٪ تا ۴۰٪ موارد مشاهده می‌شود. بروز این بیماری در نوزادی نادر است و ویتیلیگوی مادرزادی که در زمان تولد ظاهر می‌شود حتی نادرتر است.

هیپو ملانوزیس قطره‌ای ایدیوپاتیک (Idiopathic Guttate Hypomelanosis - IGH) یک وضعیت شایع اکتسابی است که با ماکول‌های (macules) هیپوپیگمانته به اندازه ۳ تا ۵ میلی‌متر که به‌طور پراکنده در پوست‌هایی که به‌طور مزمن در معرض نور خورشید قرار گرفته‌اند، مشخص می‌شود. این وضعیت معمولاً در افراد میانسالی که آسیب ناشی از نور خورشید (photodamage) دارند رخ می‌دهد و با افزایش سن و ادامه قرارگیری در معرض نور خورشید، شیوع آن افزایش می‌یابد.