بیماری های مشابه

اختلال اضطراب فراگیر با نگرانی مفرط و پایدار در مورد مسائل مختلف زندگی روزمره مشخص می‌شود که بر عملکرد روزانه تأثیر منفی می‌گذارد. این اختلال معمولاً با اضطرابی که کنترل آن دشوار است و باعث ناراحتی یا اختلال قابل‌توجهی می‌شود، همراه است. بیماران اغلب با شکایت از نگرانی مداوم، تحریک‌پذیری (irritability)، تنش عضلانی (muscle tension)، بی‌خوابی (sleeplessness) و خستگی (fatigue) مراجعه می‌کنند.

اختلال استرس پس از سانحه یک اختلال مرتبط با تروما و استرس است که با رویدادهای تروماتیک یا وحشتناک مرتبط بوده و منجر به واکنش‌های احساسی، رفتاری و شناختی مکرر می‌شود. این واکنش‌ها با رویدادهایی که با تروما اصلی مرتبط هستند، تحریک می‌شوند و علائم آن حداقل یک ماه و در بسیاری از موارد سال‌ها پس از یک تروما خاص ادامه می‌یابد. علائم این اختلال بسیار متغیر بوده و می‌تواند به صورت‌های روانی و جسمی بروز کند. تظاهرات روانی شامل افکار منفی وسواسی، کابوس، بازگشت به گذشته (فلاش‌بک)، تحریک‌پذیری، پرخاشگری، ترس، جدایی (دیسوسیاسیون)، رفتارهای اجتنابی، اختلالات خواب، فقدان علاقه، بیش‌هشیاری و تمرکز ضعیف است. علائم جسمی مانند تنفس سریع، افزایش ضربان قلب، تعریق و لرزش نیز اغلب در اختلال استرس پس از سانحه دیده می‌شود. مجموعه علائم مشاهده شده در این اختلال، شباهت زیادی به حملات حاد پانیک (acute panic attacks) و همچنین اختلال اضطراب فراگیر (generalized anxiety disorder) و/یا اختلال افسردگی عمده (major depressive disorder) دارد.

اختلالات شبه‌جسمی شامل چندین اختلال هستند که با حضور علائم جسمی برجسته که با استرس و اختلال عملکردی قابل توجهی همراه هستند، مرتبط می‌باشند. این گروه از اختلالات شامل اختلال علائم جسمی (somatic symptom disorder)، اختلال اضطراب بیماری (illness anxiety disorder)، اختلال تبدیلی (conversion disorder) یا اختلال علائم عصبی عملکردی (functional neurological symptom disorder)، اختلال ساختگی (factitious disorder)، عوامل روانشناختی مؤثر بر شرایط پزشکی دیگر (psychological factors affecting other medical conditions)، و سایر اختلالات علائم جسمی و اختلالات مرتبط مشخص نشده (other/unspecified somatic symptom and related disorder) می‌باشد.

شخصیت یک الگوی سازمان‌یافته کلی از مزاج، شخصیت و روان (psyche) است که تعیین می‌کند یک فرد چگونه با محیط خود ارتباط برقرار کرده، تفکر کرده و رفتار می‌کند. شخصیت از دوران کودکی به بعد شکل می‌گیرد و به عنوان محصول و تعامل عوامل ژنتیکی و محیطی در نظر گرفته می‌شود. اختلالات شخصیت (Personality Disorders - PDs) به دسته‌ای از اختلالات سلامت روان اشاره دارند که با الگوهای پایدار ویژگی‌های شخصیتی ناسازگار مشخص می‌شوند. این اختلالات معمولاً در دوران نوجوانی با بلوغ شخصیت فرد آغاز می‌شوند و شامل الگوهای تفکر تحریف‌شده، مشکلات در روابط بین‌فردی و دشواری در کنترل و پاسخ‌های احساسی هستند. افراد مبتلا به اختلالات شخصیت دارای شخصیت‌های پایداری هستند، هرچند ممکن است از شخصیت‌های فرهنگی معمولی متفاوت باشند. این ویژگی مهم، اختلالات شخصیت را از بیماری‌های روانی متمایز می‌کند، چرا که در بیماری‌های روانی، تغییرات رفتاری رایج است و در برخی شرایط، داروها می‌توانند برای کاهش رفتارهای نامطلوب مفید باشند.

دژنراسیون لوبار فرونتوتمپورال (Frontotemporal lobar degeneration) با بروز بالینی دمانس فرونتوتمپورال (frontotemporal dementia یا FTD) همراه با شواهدی از جهش ایجادکننده FTD (مانند C9ORF72) یا FTD هیستوپاتولوژیک شناخته می‌شود. FTD نوعی دمانس است که با آتروفی لوب‌های فرونتال و تمپورال همراه است. دمانس فرونتوتمپورال متغیر رفتاری (بیماری پیک)، آفازیای پیشرونده اولیه نوع معنایی، و آفازیای پیشرونده اولیه نوع غیرروان به‌عنوان اشکال بالینی مختلف FTD در نظر گرفته می‌شوند. این تنوع در بروز بالینی به دلیل ناحیه کانونی دژنراسیون است که می‌تواند با گذشت زمان پیشرفت کرده و گسترش یابد.

دمانس (Dementia) به عنوان یک از دست دادن تدریجی و پیشرونده توانایی‌های شناختی مانند یادگیری، حافظه، مهارت‌های زبانی، عملکرد اجتماعی، توجه پیچیده، عملکرد اجرایی و مهارت‌های حرکتی ادراکی تعریف می‌شود. این وضعیت با عملکرد روزانه معمولی تداخل پیدا می‌کند و نشان‌دهنده از دست دادن قابل توجه توانایی‌های عملکردی است، اما باعث اختلال عمده در هوشیاری نمی‌شود.

تشنج (Seizure) به‌عنوان یک رویداد پاروکسیسمال (Paroxysmal Event) به دلیل اختلال در عملکرد الکتریکی قشر مغز (Cerebral Cortex) تعریف می‌شود. این حالت با حرکات غیرارادی عضلانی-عصبی (Neuromuscular Movements)، تشنجات (Convulsions)، و/یا تغییر در سطح هوشیاری (Altered Sensorium) مشخص می‌شود و معمولاً فقط چند ثانیه یا دقیقه طول می‌کشد.

فراموشی کامل زودگذر (Transient Global Amnesia) یک اختلال است که با نقص موقت در حافظه کوتاه‌مدت مشخص می‌شود. علت این اختلال ناشناخته است. در این وضعیت، حافظه اخیر از دست می‌رود و توانایی ایجاد خاطرات جدید مختل می‌شود، در حالی که معمولاً حافظه بلندمدت سالم باقی می‌ماند. بیماران ممکن است مضطرب یا بی‌قرار به نظر برسند و سوالات را تکرار کنند. در این حالت، هیچ گونه از دست دادن هوشیاری، نقص در توجه، فعالیت تشنجی، اختلال زبانی یا نقص عصبی موضعی وجود ندارد. علائم در عرض ۲۴ ساعت برطرف می‌شوند، هرچند ممکن است همچنان فقدان حافظه از خود رویداد باقی بماند. بروز مجدد این اختلال نادر است.

دلیریوم (Delirium) که به آن انسفالوپاتی (encephalopathy) نیز گفته می‌شود، یک حالت حاد گیجی است که با نوسانات در سطح هوشیاری، عدم توجه، یا تغییر در سطح هوشیاری و تفکر نامنظم همراه است. دلیریوم به طور تدریجی طی چند ساعت تا چند روز توسعه می‌یابد و می‌تواند برای روزها تا هفته‌ها ادامه یابد. بیمارانی که دارای نقایص شناختی زمینه‌ای هستند، افراد مسن‌تر و کسانی که ناتوانی‌های عملکردی دارند به دلیل کاهش ذخیره شناختی در معرض خطر بیشتری برای توسعه دلیریوم قرار دارند.

انسفالوپاتی حاد ورنیکه (Acute Wernicke Encephalopathy) یک تشخیص بالینی است و درمان سریع می‌تواند منجر به بهبودی شود. درمان شامل جایگزینی دوز بالای تیامین (Thiamine) برای جلوگیری از پیشرفت به سندرم کورساکوف (Korsakoff Syndrome) است.

فراموشی ناشی از دارو (Drug-induced amnesia) به اختلال یا از دست دادن حافظه به دلیل مصرف دارو اشاره دارد. این نوع فراموشی معمولاً به صورت فراموشی پیش‌گستر (anterograde) ظاهر می‌شود که به معنای ناتوانی در ایجاد خاطرات جدید برای مدتی پس از مصرف دارو است. تأثیرات از دست دادن حافظه معمولاً گذرا بوده و محدود به حافظه کوتاه‌مدت می‌باشند. بیماران معمولاً دچار اختلال پایدار نمی‌شوند و عملکرد حافظه به حالت اولیه خود پس از قطع مصرف دارو بازمی‌گردد. با این حال، فراموشی مربوط به دوره بلافاصله پس از شروع مصرف دارو ممکن است به صورت دائمی باقی بماند. به ندرت، برخی از داروها ممکن است باعث فراموشی پس‌گستر (retrograde memory loss) شوند که به معنای ناتوانی در به یادآوری خاطرات پیش از مصرف دارو است.