فراموشی ناشی از دارو (Drug-induced amnesia) به اختلال یا از دست دادن حافظه به دلیل مصرف دارو اشاره دارد. این نوع فراموشی معمولاً به صورت فراموشی پیش‌گستر (anterograde) ظاهر می‌شود که به معنای ناتوانی در ایجاد خاطرات جدید برای مدتی پس از مصرف دارو است. تأثیرات از دست دادن حافظه معمولاً گذرا بوده و محدود به حافظه کوتاه‌مدت می‌باشند. بیماران معمولاً دچار اختلال پایدار نمی‌شوند و عملکرد حافظه به حالت اولیه خود پس از قطع مصرف دارو بازمی‌گردد. با این حال، فراموشی مربوط به دوره بلافاصله پس از شروع مصرف دارو ممکن است به صورت دائمی باقی بماند. به ندرت، برخی از داروها ممکن است باعث فراموشی پس‌گستر (retrograde memory loss) شوند که به معنای ناتوانی در به یادآوری خاطرات پیش از مصرف دارو است.

بیماران مسن یا بیمارانی که دچار افت شناختی همزمان هستند ممکن است بیشتر در معرض خطر فراموشی قرار گیرند و ممکن است به شدت بیشتری تحت تأثیر قرار گیرند. بیهوشی عمومی، بنزودیازپین‌ها (benzodiazepines) یا داروهای آرام‌بخش می‌توانند باعث دوره‌هایی از فراموشی شوند. از دست دادن حافظه ناشی از دارو به عنوان یک جزء درمانی عمدی در طی جراحی یا سایر رویه‌هایی که نیاز به آرام‌سازی دارند، به کار می‌رود. مواد سوءمصرف مانند الکل یا ماری‌جوانا نیز می‌توانند منجر به فراموشی شوند. تأثیرات داروهای فراموشی با الکل تشدید می‌شود.

پزشکان باید از احتمال تجاوز جنسی تسهیل‌شده توسط دارو (drug-facilitated sexual assault) در بیمارانی که با از دست دادن حافظه مراجعه می‌کنند، آگاه باشند. فلونیترازپام (Flunitrazepam) و کتامین (ketamine) به عنوان داروهای معروف به "تجاوز به قرار" شناخته می‌شوند که مصرف آنها می‌تواند به فراموشی منجر شود. هر داروی فراموشی دیگری یا ترکیبی از این داروها با الکل و/یا سایر مواد سوءمصرف می‌تواند در موقعیت‌های "تجاوز به قرار" مورد استفاده قرار گیرد.

موضوعات مرتبط: فراموشی گذرای جهانی (Transient global amnesia)، سوءاستفاده جنسی بزرگسالان (Adult sexual abuse)، اختلال مصرف الکل (Alcohol use disorder)