بیماری های مشابه

مننگوانسفالیت (Meningoencephalitis) به التهاب پرده‌های مغزی (meninges) و مغز گفته می‌شود. بیماران معمولاً با علائم انسفالیت (encephalitis) و مننژیت (meningitis) همراه مراجعه می‌کنند که هر دو عموماً دارای علت‌های عفونی هستند. از نظر بالینی، بیماران علائم مننژیت از جمله تب، سردرد، تهوع، استفراغ و سفتی گردن (nuchal rigidity) را نشان می‌دهند، همچنین علائم انسفالیت مانند ناهنجاری‌های عملکرد مغزی، تغییر وضعیت ذهنی، تغییرات شخصیتی، تغییرات رفتاری، نقص‌های حسی، نقص‌های حرکتی، اختلالات گفتاری، همی‌پارزیس (hemiparesis)، فلج شل (flaccid paralysis) و پارستزی (paresthesias) را نیز تجربه می‌کنند. علل شایع شامل عوامل بیماری‌زای باکتریایی، ویروسی، قارچی و پروتوزوآنی هستند و آزمایش‌های بیشتر بر اساس سابقه بیمار، معاینه فیزیکی و ارائه بالینی هدایت می‌شود.

پاروویروس B19 یک ویروس DNA تک‌رشته‌ای و بدون پوشش است که به سلول‌های پیش‌ساز اریتروئید (erythroid progenitor cells) حمله کرده و اریتروپوئزیس (erythropoiesis) را مهار می‌کند و موجب بروز علائم بالینی متنوعی می‌شود. عفونت با پاروویروس B19 در سراسر جهان رخ می‌دهد و معمولاً در اواخر زمستان تا اوایل تابستان مشاهده می‌شود. سه ژنوتیپ (genotype) از این ویروس شناسایی شده‌اند که در توزیع جغرافیایی تفاوت دارند. ژنوتیپ 1 شایع‌ترین نوع است و در سراسر جهان یافت می‌شود. ژنوتیپ 2 محدود به ایالات متحده و اروپا است. ژنوتیپ 3 در آفریقای زیر صحرا و آمریکای جنوبی وجود دارد.

توکسوپلاسموز یک زئونوز جهانی است که توسط انگل پروتوزوآی درون‌سلولی اجباری به نام توکسوپلاسما گوندی (Toxoplasma gondii) ایجاد می‌شود. این انگل در سه شکل مورفولوژیکی وجود دارد: اووسیست، کیست بافتی (حاوی بردی‌زوئیت‌ها)، و تاکی‌زوئیت (شکل تکثیری). گربه‌ها میزبان نهایی این انگل هستند. پستانداران (گیاهخوار و گوشتخوار)، پرندگان و خزندگان نیز می‌توانند آلوده شوند. تولید مثل جنسی تنها در دستگاه گوارش گربه‌سانان صورت می‌گیرد و اووسیست‌ها از طریق مدفوع دفع می‌شوند.

سرخجه مادرزادی (سرخک آلمانی) به دلیل عفونت ویروس سرخجه در مادر، معمولاً در سه‌ماهه اول بارداری ایجاد می‌شود. ویروس سرخجه یک ویروس RNA از خانواده توگاویروس‌ها (togavirus) است. این بیماری به دلیل واکسیناسیون اجباری در ایالات متحده نادر است.

ویروس سیتومگالو (Cytomegalovirus یا CMV) یک عفونت ویروسی نسبتاً شایع از گروه ویروس‌های هرپس (Herpes) در نوزادان است. این عفونت شایع‌ترین عفونت ویروسی مادرزادی در کشورهای توسعه‌یافته به‌شمار می‌آید. تمایز بین انتقال مادرزادی، حوالی تولد و پس از تولد بسیار مهم است، زیرا انتقال مادرزادی با افزایش بروز بیماری و عوارض همراه است.

ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) منتشر در نوزادان یک وضعیت بالقوه تهدیدکننده حیات با عوارض و مرگ‌ومیر بالا است. این وضعیت نیاز به مراقبت حمایتی در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان دارد و باید آسيكلووير وریدی (IV acyclovir) به‌طور زودهنگام تجویز شود. تشخیص سریع و درمان تهاجمی سیستمیک ضدویروسی کلید جلوگیری از مرگ‌ومیر یا عوارض دائمی است.

ویروس‌های انترو (Enteroviruses) شامل ویروس‌های پولیو (که در این بخش پوشش داده نمی‌شوند)، کوکساکی ویروس‌ها (Coxsackieviruses)، اکوویروس‌ها (Echoviruses) و انتروویروس‌های شماره‌گذاری شده (مانند EV-A71، EV-D68) هستند.

بحران سیفلیس در ایالات متحده: موارد سیفلیس و سیفلیس مادرزادی در سراسر کشور به شدت افزایش یافته‌اند، به‌طوری‌که بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ شاهد افزایش ۸۰ درصدی در موارد کلی سیفلیس بوده‌ایم. آزمایش سرولوژیک (serologic testing) اصلی‌ترین روش برای تشخیص، مرحله‌بندی و مدیریت سیفلیس است. این آزمایش باید برای هر بیمار فعال از نظر جنسی که به سیفلیس مشکوک است یا دارای علائم جدید و غیرقابل توضیح است، انجام شود. تشخیص و درمان سریع سیفلیس می‌تواند از بروز عوارض سیستمیک، از جمله درگیری چشمی و نابینایی دائمی جلوگیری کند.