سرخجه مادرزادی (سرخک آلمانی) به دلیل عفونت ویروس سرخجه در مادر، معمولاً در سه‌ماهه اول بارداری ایجاد می‌شود. ویروس سرخجه یک ویروس RNA از خانواده توگاویروس‌ها (togavirus) است. این بیماری به دلیل واکسیناسیون اجباری در ایالات متحده نادر است.

عفونت‌های سرخجه مادرزادی

عفونت‌های سرخجه مادرزادی در صورتی که در سه ماه اول بارداری کسب شوند، شدیدترین علائم را به همراه دارند. این علائم می‌توانند از سقط جنین یا مرده‌زایی تا ناهنجاری‌های شدید جنینی متغیر باشند. بیماران با سرخجه مادرزادی زودرس کلاسیک، معمولاً دارای مشکلات چشمی از جمله آب مروارید مادرزادی، رتینوپاتی پیگمانته و گلوکوم هستند. علائم قلبی ممکن است شامل مجرای شریانی باز (patent ductus arteriosus) و تنگی شریان ریوی محیطی باشد. بزرگی کبد و طحال (hepatosplenomegaly) و زردی نیز ممکن است مشاهده شود. از دست دادن شنوایی حسی‌عصبی (sensorineural hearing loss) که اغلب یک‌طرفه است، ویژگی مشترکی است و ممکن است در بدو تولد حضور داشته باشد یا در چند سال اول زندگی ظاهر شود. میکروسفالی، مننگوانسفالیت و تأخیر در رشد نیز ممکن است مشاهده شوند. استخوان‌های شفاف در تصویربرداری ایکس‌ری نیز ممکن است دیده شوند. علائم پوستی معمولاً در ۲۴ ساعت اول زندگی ظاهر می‌شوند و شامل پورپورا و ندول‌های پوستی هستند که نمایانگر هماتوپویز خارج از مغز استخوان (extramedullary hematopoesis) می‌باشند.

اگر سرخجه در مراحل بعدی بارداری کسب شود، اثرات آن بر روی جنین خفیف‌تر است و ممکن است شامل از دست دادن شنوایی حسی‌عصبی ایزوله یا حتی بدون اثرات ظاهری باشد.

تظاهرات تأخیری عفونت

برخی از تظاهرات عفونت می‌توانند تأخیری باشند. عفونت سرخجه در مادر معمولاً منجر به بروز دیابت نوع ۱ در فرزندان بین سنین ۱۰ تا ۳۰ سال می‌شود، همراه با سایر شرایط خودایمنی مانند تیروئیدیت مزمن.