بیماری های مشابه

واسکولیت (Vasculitis) اصطلاحی عمومی است که به گروهی بزرگ و ناهمگن از اختلالات اشاره دارد که با التهاب عروق خونی مشخص می‌شوند. هیچ سیستم طبقه‌بندی یکنواختی برای واسکولیت وجود ندارد، اگرچه زیرگروه‌ها معمولاً بر اساس اندازه عروق درگیر، نوع کمپلکس‌های ایمنی در گردش، و دیگر ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک و بالینی دسته‌بندی می‌شوند. در بسیاری از موارد، آسیب به عروق خونی منجر به نشت گلبول‌های قرمز و بروز پورپورای قابل لمس (palpable purpura) بر روی پوست می‌شود. علائم پوستی شایع دیگر واسکولیت شامل زخم‌های پوستی، پدیده رینود (Raynaud phenomenon)، و لیودو رتیکولاریس (livedo reticularis) است.

بلفاریت (Blepharitis)، که به عنوان مایبومیت (Meibomitis) نیز شناخته می‌شود، یک وضعیت التهابی مزمن در لبه پلک است. این بیماری در افرادی با فوتوتایپ‌های پوستی روشن شایع‌تر است و ارتباط نزدیکی با سندرم خشکی چشم (Dry Eye Syndrome) دارد.

کنژنکتیویت آلرژیک فصلی و دائمی (Seasonal/Perennial Allergic Conjunctivitis - SAC/PAC) یکی از علل شایع تحریک و خارش چشم است که غیرعفونی محسوب می‌شود. آلرژن‌ها ممکن است فصلی باشند، مانند گرده‌ها و آمبروسیا (Ragweed)، یا غیرفصلی، مانند گرد و غبار، قطره‌های چشمی، کپک، یا مواد آرایشی. این بیماری نتیجه یک واکنش حساسیت‌ مفرط وابسته به ایمونوگلوبولین E (IgE) است و سابقه فردی یا خانوادگی آتوپی (Atopy) در این بیماران شایع است.

ورم ملتحمه، که معمولا به عنوان چشم صورتی/چشم قرمز شناخته می شود، التهاب بافت روی سطح چشم و/یا پوشش داخلی پلک است. یک یا هر دو چشم صورتی یا قرمز و تحریک شده به نظر می رسند. ممکن است ترشحات (اشک، مخاط یا چرک) و همچنین حساسیت به نور روشن وجود داشته باشد. ممکن است سوزش، خارش، احساس شن در چشم و حتی درد در چشم وجود داشته باشد. ممکن است صبح هنگام بیدار شدن از خواب پلک ها به هم چسبیده باشند. بینایی ممکن است توسط مخاط یا اشک اضافی در چشم ها تار شود. راه های مراقبت قرمزی چشم (کونژنکتیویت)، راه های درمان قرمزی چشم (کونژنکتیویت)، راه های تشخیص قرمزی چشم (کونژنکتیویت)

فلج بل (Bell Palsy) شایع‌ترین نوع نوروپاتی عصب صورت است و میزان بروز سالانه آن (در ایالات متحده و در سطح بین‌المللی) به طور متوسط حدود 0.02٪ است. این بیماری در مردان و زنان به یک اندازه مشاهده می‌شود، اما در افراد باردار و بیماران مبتلا به دیابت کمی شایع‌تر است.

پمفیگویید غشای مخاطی (MMP) که به نام پمفیگویید اسکاری نیز شناخته می‌شود، گروهی ناهمگون از بیماری‌های خودایمنی مزمن و تاول‌زا است که ناشی از خودایمنی به اجزای مختلف غشای پایه می‌باشد. تاکنون، اتوآنتی‌بادی‌ها علیه بیش از 10 آنتی‌ژن مختلف در ناحیه غشای پایه شناسایی شده‌اند: آنتی‌ژن پمفیگویید تاولی 1 (BP230)، آنتی‌ژن پمفیگویید تاولی 2 (BP180، کلاژن نوع XVII)، لامینین-5 (لامینین-332)، لامینین-6 (لامینین-311)، کلاژن نوع VII، زیرواحد اینتگرین بتا 4 از اینتگرین α6β4، پروتئین اپی‌تلیال ناشناخته 45 کیلو دالتون، پروتئین اپی‌تلیال ناشناخته 168 کیلو دالتون، پروتئین اپی‌تلیال ناشناخته 120 کیلو دالتون، و اونکین. بیمارانی که دارای اتوآنتی‌بادی علیه اینتگرین β4 هستند، عمدتاً با بیماری چشمی مواجه می‌شوند.

جسم خارجی قرنیه (Corneal foreign body) به جسم کوچکی اشاره دارد که روی سطح یا در استرومای قرنیه قرار گرفته یا دفن شده است. اجسام خارجی قرنیه معمولاً با آسیب چشمی (ocular trauma) همراه هستند و بیشتر در بیماران مرد جوان مشاهده می‌شوند. در اغلب موارد، بیمار هنگام وقوع آسیب از عینک محافظ (protective eyewear) استفاده نمی‌کرده است.

این مقاله به بررسی داکریوسیستیت (Dacryocystitis) در بزرگسالان و کودکان می‌پردازد. داکریوسیستیت در نوزادان به‌صورت جداگانه مورد بحث قرار گرفته است. داکریوسیستیت به التهاب کیسه اشکی (lacrimal sac) اطلاق می‌شود که معمولاً به انسداد مجرای نازولاکریمال (nasolacrimal duct) مرتبط است. این بیماری می‌تواند حاد یا مزمن باشد. شایع‌ترین علت داکریوسیستیت تنگی یا انسداد مجرای اشکی است که باعث رکود ترشحات اشکی و عفونت می‌شود.

دیستیکیا وضعیتی در مژه‌ها است که در آن مژه‌ها یا موها از منافذ مایبومی (meibomian orifices) منشأ می‌گیرند و به آن‌ها متصل می‌شوند. این وضعیت می‌تواند مادرزادی یا اکتسابی باشد. بیماری‌های التهابی مزمن پلک‌ها و/یا ملتحمه (conjunctiva) عامل اصلی ایجاد شکل اکتسابی این بیماری هستند. این بیماری‌ها شامل پمفیگوئید سیکاتریسیل مزمن (chronic cicatricial pemphigoid)، اریتم مولتی‌فرم (erythema multiform)، آسیب‌های شیمیایی، تراخم (trachoma)، بلفاریتیس مزمن (chronic blepharitis) و آلرژی‌های مزمن می‌باشند. شکل اکتسابی بیشتر احتمال دارد که پلک‌های پایین را درگیر کند. شکل مادرزادی به صورت غالب به ارث می‌رسد و دارای نفوذ کامل است. شکل مادرزادی ممکن است به‌صورت یافته‌ای منفرد یا همراه با افتادگی پلک (ptosis)، استرابیسم (strabismus)، نقص‌های مادرزادی قلبی یا دیستوزیس ماندیبولوفاسیال (mandibulofacial dysostosis) باشد. درد، اشک‌ریزی، فوتوفوبیا (photophobia)، احساس جسم خارجی و تاری دید همگی از علائم احتمالی مرتبط با دیستیکیا هستند.

سندرم کراتوکنژنکتیویت سیکا، که به‌طور رایج به‌عنوان سندرم خشکی چشم (DES) شناخته می‌شود، یک بیماری چندعاملی است که بر اشک‌ها و سطح چشم تأثیر می‌گذارد و منجر به علائمی از جمله ناراحتی، تاری دید و مشکلات فیلم اشکی می‌شود. شایع‌ترین علائم شامل قرمزی چشم، تحریک و ترشح همراه با تاری دید متناوب است.

اکتروپیون (Ectropion) به برون‌زدگی پلک از کره چشم گفته می‌شود. اکتروپیون بر اساس ویژگی‌های آناتومیکی به انواع انولوشنال (involutional)، سیکاتریسیال (cicatricial)، تارسال (tarsal)، مادرزادی (congenital) و فلجی (paralytic) طبقه‌بندی می‌شود. برون‌زدگی پلک تقریباً همیشه در پلک پایین رخ می‌دهد. فرم انولوشنال به دلیل شلی پلک به‌تدریج ایجاد می‌شود. فرم سیکاتریسیال ممکن است به دلیل قرارگیری بیش‌ازحد در معرض آفتاب، سوختگی، پرتو درمانی یا جراحی پلک پایین رخ دهد. فرم تارسال نادر است و ناشی از جدا شدن عضله پایین‌کشنده پلک (کپسولوپالپبرال فاسیا) از لبه داخلی تارسال می‌باشد. اکتروپیون مادرزادی نادر است، درحالی‌که اکتروپیون فلجی به دلیل فلج شدن عضلات صورت مرتبط، بیشتر قابل‌شناسایی است. در صورت عدم درمان، اکتروپیون منجر به لاگوفتالموس (lagophthalmos) و کراتوپاتی ناشی از مواجهه ثانویه می‌شود. بیمار مبتلا به اکتروپیون نه‌تنها از ظاهر غیرطبیعی پلک شکایت می‌کند، بلکه از علائم مربوط به مواجهه مانند اشک‌ریزی، حس شن‌ریزی، قرمزی و تاری دید نیز رنج می‌برد.

خراش‌های قرنیه به عنوان خراش‌های سطحی بر روی سطح قرنیه تعریف می‌شوند که معمولاً با آسیب‌های تروماتیک به چشم مرتبط هستند، اگرچه در افرادی که از خشکی شدید چشم (dry eye) رنج می‌برند نیز می‌توانند رخ دهند. آسیب تحریک‌کننده می‌تواند به اندازه تماس تصادفی با انگشت یا ورود ذرات کوچک شن و گرد و غبار به چشم جزئی باشد.

سلولیت پیش‌سپتال (Preseptal cellulitis)، که به عنوان سلولیت اطراف چشمی (periorbital cellulitis) نیز شناخته می‌شود، عفونتی است که در پلک و بافت‌های نرم اطراف چشم در جلوی سپتوم اربیتال (orbital septum) رخ می‌دهد و معمولاً به دلیل گسترش عفونت مجاور یا آسیب به وجود می‌آید. عوامل مستعدکننده شامل عفونت‌های محلی پلک (هوردئولوم، داکریوسیستیت)، سینوزیت، عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی، عفونت‌های دندانی، اوتیت میانی و آسیب به چشم (مانند نیش حشرات) می‌باشند. این بیماری در کودکان زیر ۵ سال شایع‌تر است، اما می‌تواند در هر گروه سنی دیده شود. از نظر بالینی به صورت اریتم و ادم حاد پلک ظاهر می‌شود. ممکن است تب، درد، ترشح بینی یا کنژنکتیویت نیز همراه باشد. شایع‌ترین عوامل ایجادکننده باکتری‌های استافیلوکوک (Staphylococcus) و استرپتوکوک (Streptococcus) هستند. میزان سلولیت پیش‌سپتال ناشی از هموفیلوس آنفلوآنزا نوع ب (Haemophilus influenzae type b) به‌طور قابل توجهی از زمان معرفی واکسن کاهش یافته است.

التهاب ملتحمه ویروسی (Viral Conjunctivitis) که معمولاً با نام چشم صورتی (Pink Eye) شناخته می‌شود، یکی از شایع‌ترین انواع التهاب ملتحمه است.

یووئیت (Uveitis) به التهاب درون‌چشمی اشاره دارد که یووه چشم را درگیر می‌کند. یووه شامل ساختارهای عروقی رنگ‌دانه‌دار چشم، از جمله عنبیه (iris)، جسم مژگانی (ciliary body)، پارس پلانا (pars plana) و مشیمیه (choroid) است. یووئیت می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله تروما، جراحی، عفونت‌های ویروسی و باکتریایی، اختلالات التهابی، بیماری‌های خودایمنی و حتی بدخیمی‌ها ایجاد شود. یووئیت به‌طور معمول به سه بخش تقسیم می‌شود: یووئیت قدامی، یووئیت میانی و یووئیت خلفی؛ اگر تمام سه بخش چشم را در بر گیرد، به آن پان‌یووئیت (panuveitis) می‌گویند. یووئیت قدامی بیشتر در اتاق اورژانس و مراکز مراقبت اولیه دیده می‌شود و این خلاصه بر آن تمرکز دارد.