بیماری های مشابه

کراتوزاکتینیک که به عنوان کراتوز خورشیدی نیز شناخته می‌شود، نواحی کوچک خشن، پوسته‌دار و کمی برآمده از پوست (پاپول‌ها) هستند که معمولاً در نقاطی از بدن که طولانی مدت در معرض نور خورشید قرار گرفته‌اند، ایجاد می‌شوند. کراتوزاکتینیک ها از نشانه های پیش سرطانی هستند و هر کدام کمتر از 1 درصد شانس تبدیل شدن به سرطان پوست (سرطان سلول سنگفرشی پوست) را دارند. به دلیل این خطر، انجام منظم معاینات شخصی و درمان زودهنگام آنها توسط یک متخصص بسیار مهم است. راه های درمان کراتوز آکتینیک، راه های تشخیص کراتوز آکتینیک، راه های مراقبت از کراتوز آکتینیک

التهاب لب ناشی از نور خورشید (Actinic cheilitis) که به عنوان لب کشاورز یا لب ملوان نیز شناخته می‌شود، به صورت کراتوزهای ناشی از نور خورشید (actinic keratoses) در لب‌ها، به ویژه لب پایین، ظاهر می‌شود. مشابه کراتوزهای منفرد ناشی از نور خورشید، التهاب لب ناشی از نور خورشید نیز یک وضعیت پیش‌سرطانی است که با قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نور خورشید مرتبط است. این وضعیت به طور قابل توجهی در مردان، بیماران مسن و افرادی با تیپ‌های پوستی روشن شایع‌تر است.

لیکن پلانوس دهانی (LP) یک بیماری التهابی مخاطی است که توسط سلول‌های T (T-cell-mediated) ایجاد می‌شود و می‌تواند همراه با لیکن پلانوس پوستی یا به صورت مجزا ظاهر شود. این بیماری معمولاً در افراد میانسال و مسن‌تر دیده می‌شود و تمایل بیشتری به زنان دارد (نسبت ۲ به ۱). واکنش‌های حساسیتی لیکنوئیدی در دهان اغلب از لیکن پلانوس دهانی غیر قابل تشخیص هستند و این دو اصطلاح گاهی به جای یکدیگر استفاده می‌شوند. برخلاف لیکن پلانوس پوستی، لیکن پلانوس دهانی معمولاً یک سیر مزمن دارد.

زگیل‌های دهانی، که به عنوان پاپیلوم‌ها (papillomas) نیز شناخته می‌شوند، پاپول‌ها و پلاک‌های کوچک، نرم، صورتی یا سفید و کمی برجسته‌ای هستند که در مخاط باکال، لثه‌ای، یا لبی، زبان، یا کام سخت ظاهر می‌شوند. این زگیل‌ها در طی هفته‌ها تا ماه‌ها رشد می‌کنند و علت آن‌ها ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) است. بیش از ۴۰ نوع HPV می‌تواند مخاط را آلوده کند. این ویروس سلول‌های اپیتلیال را آلوده کرده و می‌تواند به صورت یک عفونت نهفته بلندمدت باقی بماند که ممکن است دوباره فعال شود یا به طور فعال حتی به صورت تحت بالینی پایدار بماند. زگیل‌های دهانی ممکن است از طریق انتقال جنسی دیجیتال یا دهانی-تناسلی ایجاد شوند. کندیلوم‌های اکیومیناتا (Condyloma acuminata) از طریق انتقال جنسی منتقل می‌شوند و معمولاً ۱ تا ۳ ماه پس از تماس با یک شریک آلوده ظاهر می‌شوند و در دهان به اشکال مختلفی بروز می‌کنند.

کارسینوم وِروکوس (Verrucous carcinoma) یک زیرگروه نادر از کارسینوم سلول سنگفرشی (Squamous Cell Carcinoma - SCC) است. این بیماری با نام‌های دیگری مانند کارسینوم سلول سنگفرشی وِروکوس و پاپیلوماتوزیس کوتیس کارسینویدس نیز شناخته می‌شود. کارسینوم وِروکوس به صورت یک پلاک توموری به خوبی تعریف شده، با رشد کند و شبیه به گل کلم که به زگیل‌های بزرگ شباهت دارد، ظاهر می‌شود. ارتباط این بیماری با ویروس پاپیلومای انسانی (Human Papillomavirus - HPV) نوع ۱۶، ۱۸ و به ندرت ۶ و ۱۱ گزارش شده است. تومورهای غیرمرتبط با HPV نیز گزارش شده‌اند. کارسینوم وِروکوس به طور کلی دارای پتانسیل پایینی برای متاستاز (گسترش به سایر نقاط بدن) است.

گرانولوما ائوزینوفیلیک تروماتیک یک زخم خوش‌خیم و خودمحدودشونده در مخاط دهان است که به احتمال زیاد دارای علت تروماتیک می‌باشد. این زخم معمولاً در نواحی مستعد آسیب‌دیدگی، به ویژه سطح پشتی یا کناری زبان، ایجاد می‌شود. ضایعات ممکن است بدون علامت یا با درد خفیف همراه باشند. این وضعیت اغلب در دو گروه آسیب‌پذیر رخ می‌دهد: نوزادانی که در حال شیردهی یا دندان درآوردن هستند و بزرگسالان مسن‌تری که ممکن است از وسایل دندانی استفاده کنند.

لکوپلاکیا یک اصطلاح بالینی است که به پلاک سفید مخاطی اشاره دارد که به هیچ موجودیت شناخته‌شده بالینی یا آسیب‌شناختی (histopathologic) دیگری تعلق ندارد؛ بنابراین، این یک تشخیص بالینی به روش حذف است. کراتوزهای اصطکاکی (Frictional keratoses) دارای علت‌شناسی خاصی هستند و به همین دلیل به عنوان لکوپلاکیا در نظر گرفته نمی‌شوند. لکوپلاکیا یک یافته شایع دهانی است که می‌تواند پیش‌درآمدی برای کارسینوم سلول سنگفرشی مخاطی (mucosal squamous cell carcinoma) باشد. این بیماری در افراد سیگاری بیشتر دیده می‌شود، اما ممکن است به این دلیل باشد که پلاک‌های سفید در افراد سیگاری بیشتر تحت بیوپسی قرار می‌گیرند. عوامل خطر برای این وضعیت همان عواملی هستند که برای کارسینوم سلول سنگفرشی وجود دارند و تغییرات بدخیم به کارسینوم مهاجم در ۶٪ تا ۱۸٪ از بیماران رخ می‌دهد.

اریترپلاکی (Erythroplakia) یک وضعیت پیش‌بدخیم در مخاط دهان است که مشابه اریترپلازیای کایرات (erythroplasia of Queyrat) به صورت یک لکه قرمز مشخص ظاهر می‌شود و به‌طور بالینی نمی‌توان آن را به عنوان هیچ وضعیت دیگری تشخیص داد. یک مطالعه نشان داده است که بیش از ۹۰ درصد از این ضایعات در زمان تشخیص، دیسپلاستیک (dysplastic)، کارسینوم درجا (carcinoma in situ) یا کارسینوم مهاجم (invasive carcinoma) هستند.

لکوپلاکیای پرولیفراتیو (پروتروژن) (Proliferative Verrucous Leukoplakia یا PVL) یک نهاد بالینی-پاتولوژیک و نوع خاصی از لکوپلاکیای پرخطر است که با پلاک‌های سفید روی مخاط دهانی مشخص می‌شود. این پلاک‌ها پایدار، پیش‌رونده و اغلب چندکانونی هستند و با نرخ بالای تبدیل به بدخیمی (70% تا 100%) همراه هستند. بدخیمی به شکل کارسینومای سلول سنگفرشی (Squamous Cell Carcinoma) یا کارسینومای ورروکوز (Verrucous Carcinoma) ظاهر می‌شود. این ضایعات به صورت پلاک‌های سفید آغاز می‌شوند که در طول سال‌ها به نواحی اگزوفیتیک و ورروکوز تبدیل می‌شوند. با این حال، همه موارد PVL دارای نواحی ورروکوز نیستند. به نظر می‌رسد که برخی همپوشانی بین ضایعات "لکوپلاکیای ورروکوز" که عموماً محلی هستند و PVL وجود دارد.

زخم دهانی تروماتیک بسیار شایع است و می‌تواند ناشی از تروما (trauma) حاد یا مزمن ناشی از اشیاء تیز، گاز گرفتن تصادفی یا عمدی، یا مسواک زدن شدید باشد. این زخم معمولاً به صورت منفرد بوده و اندازه آن می‌تواند از کمتر از ۱ میلی‌متر تا بیش از ۱ سانتی‌متر متغیر باشد. به‌طور معمول، بیمار در روزهای اولیه پس از وقوع تروما از درد خفیف شکایت دارد. با رفع علت، بهبود در عرض ۲ تا ۷ روز رخ می‌دهد. عفونت قارچی کاندیدا (candidal infection) می‌تواند حتی در بیماران سالم نیز مانع از بهبود شود. مکان‌هایی که اغلب توسط دندان‌ها آسیب می‌بینند شامل زبان، لب‌ها و مخاط باکال (buccal mucosa) است. زخم‌های روی لثه (gingiva)، کام (palate) و چین مخاطی-باکال (mucobuccal fold) معمولاً به لبه‌های سخت و تیز غذا یا آسیب ناشی از مسواک مرتبط هستند. پرسش دقیق از بیمار ممکن است به تشخیص کمک کند.

همانژیوم مویرگی لوبولار (Lobular capillary hemangiomas)، که به عنوان گرانولوم پیوژنیک (pyogenic granulomas) نیز شناخته می‌شوند، ضایعات عروقی خوش‌خیم و به سرعت رشد کننده‌ای هستند که معمولاً به صورت تکی ظاهر می‌شوند. علت‌شناسی (etiology) این ضایعات ناشناخته است. این ضایعات ممکن است درون دیگر ناهنجاری‌های عروقی مانند همانژیوم‌های بزرگ‌تر یا تلانژکتازی‌های سطحی (superficial telangiectases) ایجاد شوند. تروما (trauma) نیز می‌تواند به بروز این ضایعات منجر شود. هنگامی که بیش از یک گرانولوم پیوژنیک وجود دارد، ممکن است به صورت خوشه‌ای یا آگمیناته (agminated) باشند.

ملانوم بی‌رنگ (Amelanotic melanoma) یک زیرگروه بالینی از ملانوم پوستی است که در معاینه بصری، رنگدانه کمی دارد یا فاقد رنگدانه است. ملانوم‌های بی‌رنگ تنها بخش کوچکی از تمام ملانوم‌ها را تشکیل می‌دهند که بین ۲٪ تا ۸٪ از کل موارد را شامل می‌شوند. هر زیرگروهی از ملانوم می‌تواند به صورت بی‌رنگ ظاهر شود؛ با این حال، ملانوم‌های گره‌ای (nodular melanomas) و ملانوم‌های طبقه‌بندی‌نشده (مانند ملانوم‌های دسموپلاستیک و زیر ناخن) بیشترین گزارش‌ها را به خود اختصاص می‌دهند.

سل (Tuberculosis یا TB) یک عفونت میکوباکتریایی است که عمدتاً توسط مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis) ایجاد می‌شود، اما می‌تواند توسط مایکوباکتریوم بویس (Mycobacterium bovis) و واکسن ب‌ث‌ژ (BCG) نیز که یک سویه تضعیف‌شده از مایکوباکتریوم بویس است، ایجاد شود. سل در سراسر جهان پراکنده است و برآورد می‌شود که یک‌سوم تا یک‌چهارم جمعیت جهان به این بیماری آلوده هستند (بیشتر بدون علائم ظاهری). بیشترین موارد گزارش‌شده از جنوب شرقی آسیا (۴۳٪)، آفریقا (۲۵٪) و اقیانوس آرام غربی (۱۸٪) است، به طوری که بیش از ۵۰٪ موارد در هند، چین، اندونزی، فیلیپین و پاکستان یافت می‌شود. با وجود کاهش نرخ جهانی ابتلا از سال ۲۰۱۴، در سال ۲۰۲۰ هنوز هم حدود ۱۰ میلیون عفونت جدید تخمین زده شده است. سل همچنان یکی از ده علت اصلی مرگ و میر در جهان است و در سال ۲۰۲۰ حدود ۱.۴ میلیون مرگ به آن نسبت داده می‌شود.

لنفوم غیرهوچکین (Non-Hodgkin lymphoma - NHL) به گروه بسیار گسترده‌ای از بدخیمی‌ها در سیستم لنفاوی اشاره دارد. این نوع لنفوم شامل لنفوم هوچکین نمی‌شود که شیوع کمتری دارد.

تومورهای بدخیم غدد بزاقی گروهی ناهمگون از نئوپلاسم‌ها هستند که از بافت غدد بزاقی اصلی یا فرعی منشأ می‌گیرند. شایع‌ترین این تومورها شامل کارسینومای موکواپیدرموئید (mucoepidermoid carcinoma)، آدنوکارسینومای پلی‌مورفوس با درجه پایین (polymorphous low-grade adenocarcinoma)، کارسینومای آدنویید کیستیک (adenoid cystic carcinoma) و کارسینومای سلول آسینی (acinic cell carcinoma) می‌باشند. کارسینوما می‌تواند از یک آدنومای پلئومورفیک (pleomorphic adenoma) پیش‌موجود که توموری خوش‌خیم و مختلط است، نیز تکامل یابد.

گرانولوماتوز با پلی‌آنژئیت (Granulomatosis with polyangiitis یا GPA)، که قبلاً به عنوان گرانولوماتوز وگنر (Wegener granulomatosis) شناخته می‌شد، یک بیماری چند سیستمی با علت ناشناخته است که با واسکولیت (vasculitis) و التهاب گرانولوماتوز نکروزان (necrotizing granulomatous inflammation) شریان‌ها و وریدهای کوچک مشخص می‌شود. شکل کلاسیک و عمومی GPA شامل سه‌گانه‌ای از گرانولوم‌های نکروزان دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی، واسکولیت گرانولوماتوز نکروزان عروق کوچک سیستمیک و گلومرولونفریت (glomerulonephritis) (معمولاً موضعی و سگمنتال) است. GPA بیشتر در بیماران میانسال و با تبار اروپای شمالی (80%-90% موارد) رخ می‌دهد، اما مواردی نیز در کودکان و بزرگسالان مسن گزارش شده است.