کارسینوم وِروکوس:
کارسینوم وِروکوس (Verrucous carcinoma) یک زیرگروه نادر از کارسینوم سلول سنگفرشی (Squamous Cell Carcinoma - SCC) است. این بیماری با نام‌های دیگری مانند کارسینوم سلول سنگفرشی وِروکوس و پاپیلوماتوزیس کوتیس کارسینویدس نیز شناخته می‌شود. کارسینوم وِروکوس به صورت یک پلاک توموری به خوبی تعریف شده، با رشد کند و شبیه به گل کلم که به زگیل‌های بزرگ شباهت دارد، ظاهر می‌شود. ارتباط این بیماری با ویروس پاپیلومای انسانی (Human Papillomavirus - HPV) نوع ۱۶، ۱۸ و به ندرت ۶ و ۱۱ گزارش شده است. تومورهای غیرمرتبط با HPV نیز گزارش شده‌اند. کارسینوم وِروکوس به طور کلی دارای پتانسیل پایینی برای متاستاز (گسترش به سایر نقاط بدن) است.
بسیاری از موارد کارسینوم وِروکوس در محل زخم‌ها، قطع عضو و التهاب‌های مزمن رخ می‌دهد. زیرگروه‌های کارسینوم وِروکوس در مکان‌های خاص آناتومیکی مشاهده می‌شوند:
مناطق محلی بروز تومور:
• کف پا (اپی‌تلیومای کونیکولاتوم) – به طور معمول در پاشنه پا توسعه می‌یابد و ممکن است ساختارهای استخوانی زیرین را تخریب کند.
• حفره دهانی (کارسینوم وِروکوس دهانی، تومور آکرمن) – به عنوان ضایعه مخاط دهانی کارسینوم وِروکوس مشاهده می‌شود.
• ناحیه آنوژنیتال (کندیلومای غول‌آسا بوشکه-لوون‌اشتاین) – معمولاً تهاجمی‌تر است؛ در نظر گرفتن سرکوب ایمنی زمینه‌ای الزامی است. به تومور بوشکه-لوون‌اشتاین مراجعه شود.
• بستر ناخن (نادر) – در برخی موارد، آنتیکولیزیس و افتادن صفحه ناخن دیده می‌شود.
کارسینوم وِروکوس بیشتر در مردان دیده می‌شود و نسبت شیوع گزارش شده ۴:۱ تا ۹:۱ است. تومورها معمولاً با رشد کند و مداوم در طول سال‌ها ظاهر می‌شوند؛ میانگین زمان بروز ۱۳ سال است. بیماران ممکن است علائمی مانند درد، فشار و ترشح از سینوس‌های پر از کراتین، به ویژه در تومورهای کف پا، تجربه کنند. به دلیل رشد کند و برون‌زدگی، متاستاز نادر است؛ با این حال، گزارش‌های نادری از متاستازهای نودال و دوردست وجود دارد. بسیاری از این موارد پس از تغییر آناپلاستیک ناشی از پرتودرمانی تومور رخ داده‌اند.