زخم دهانی تروماتیک بسیار شایع است و می‌تواند ناشی از تروما (trauma) حاد یا مزمن ناشی از اشیاء تیز، گاز گرفتن تصادفی یا عمدی، یا مسواک زدن شدید باشد. این زخم معمولاً به صورت منفرد بوده و اندازه آن می‌تواند از کمتر از ۱ میلی‌متر تا بیش از ۱ سانتی‌متر متغیر باشد. به‌طور معمول، بیمار در روزهای اولیه پس از وقوع تروما از درد خفیف شکایت دارد. با رفع علت، بهبود در عرض ۲ تا ۷ روز رخ می‌دهد. عفونت قارچی کاندیدا (candidal infection) می‌تواند حتی در بیماران سالم نیز مانع از بهبود شود. مکان‌هایی که اغلب توسط دندان‌ها آسیب می‌بینند شامل زبان، لب‌ها و مخاط باکال (buccal mucosa) است. زخم‌های روی لثه (gingiva)، کام (palate) و چین مخاطی-باکال (mucobuccal fold) معمولاً به لبه‌های سخت و تیز غذا یا آسیب ناشی از مسواک مرتبط هستند. پرسش دقیق از بیمار ممکن است به تشخیص کمک کند.

این ضایعه به صورت غشای فیبرینوپورولنت (fibrinopurulent membrane) قابل برداشتن، گرد، بیضوی یا با شکل نامنظم که با میزان متغیری از اریتم (erythema) احاطه شده است، ظاهر می‌شود. در ضایعات مزمن‌تر، یک حاشیه سفید از هیپرکراتوز (hyperkeratosis) که حاشیه‌های آن با مخاط اطراف ترکیب می‌شود، در مجاورت ناحیه زخم دیده می‌شود.