بیماری های مشابه

سندرم حاد کرونری (ACS) شامل مجموعه‌ای از بیماری‌ها است که به دلیل عدم تعادل حاد بین عرضه و تقاضای اکسیژن در عضله قلب رخ می‌دهد. این وضعیت به ایسکمی یا انفارکتوس میوکارد (MI) منجر می‌شود.

آمبولی ریوی (PE) لخته خونی است که معمولاً از ترومبوزهای سیستم وریدی عمقی (deep venous system) در پاها منشأ می‌گیرد و به ریه‌ها منتقل می‌شود. سایر منابع می‌توانند شامل وریدهای عمقی لگنی، وریدهای رکتال، ورید اجوف تحتانی (inferior vena cava)، قلب راست، و وریدهای آگزیلاری باشند. تقریباً 10٪ از موارد مرگبار هستند.

در پنوموتوراکس فشاری، فشار پلور (pleural pressure) در سمت ریه مبتلا با تجمع هوا در فضای پلور افزایش می‌یابد. فشار در فضای پلور در طول کل چرخه تنفسی، به‌ویژه در هنگام بازدم، از فشار اتمسفریک بیشتر می‌شود. این حالت با وقوع فیستول برونکوپلور (bronchopleural fistula) همراه است، که یک نشت هوای مداوم به فضای پلور ایجاد می‌کند که اجازه می‌دهد هوا در هنگام دم وارد شود اما مانع خروج آن در هنگام بازدم می‌شود؛ این مکانیسم مشابه یک دریچه یک‌طرفه عمل می‌کند.

سکته مغزی (Cerebral Stroke) یک آسیب حاد عصبی است که نیمکره‌های مغزی را درگیر می‌کند. علائم معمولاً به‌صورت ناگهانی ظاهر می‌شوند و به محل سکته بستگی دارند؛ این علائم شامل ضعف یک‌طرفه در صورت، بازو و/یا پا، بی‌حسی، آفازی (Aphasia)، آپراکسی (Apraxia)، از دست دادن بینایی، انحراف نگاه (Gaze Deviation)، نادیده‌انگاری (Neglect)، سردرد، تهوع/استفراغ، تغییر وضعیت ذهنی و نقایص عصبی موضعی هستند. کاهش سطح هوشیاری ممکن است در مواردی که هر دو نیمکره مغزی درگیر یا سکته‌های بزرگ با تورم یا فتق (Herniation) رخ می‌دهند، دیده شود. پیش‌آگهی به محل و اندازه سکته و همچنین ارزیابی و درمان به‌موقع بستگی دارد.

کهیر یک اختلال پوستی است که با بروز برآمدگی‌های پوستی (کهیر) و یا آنژیوادم، یا هر دو مشخص می‌شود. علت آن آزاد شدن هیستامین و دیگر مواد وازواکتیو از ماست‌سل‌ها (mast cells) است. زمانی که تورم سطحی باشد، کهیر ظاهر می‌شود و زمانی که تورم عمیق‌تر باشد، آنژیوادم رخ می‌دهد.

آنژیوادم (Angioedema) که همچنین به نام آنژیونوروتیک ادم (angioneurotic edema) شناخته می‌شود، نوعی از کهیر (urticaria) است. در حالی که بثورات کهیری معمولاً لایه سطحی درم را تحت تأثیر قرار می‌دهند، تورم در آنژیوادم در سطح عمیق‌تری رخ می‌دهد و معمولاً در درم و بافت زیرجلدی یا زیرمخاطی اتفاق می‌افتد. به ندرت، دستگاه گوارش نیز ممکن است درگیر شود. این ادم به دلیل افزایش نفوذپذیری عروقی و نشت مایع به داخل بافت بینابینی ایجاد می‌شود.

سنکوپ حدود ۲٪ از مراجعات به بخش اورژانس را تشکیل می‌دهد. حدود ۴۰٪ از افراد حداقل یک بار در طول زندگی خود یک حمله سنکوپال را تجربه می‌کنند. علل مختلفی برای سنکوپ وجود دارد. بیشتر موارد سنکوپ به علت‌های خوش‌خیم رخ می‌دهند که در اینجا چند مورد از آن‌ها توضیح داده شده است. با این حال، سنکوپ می‌تواند گاهی نشانه‌ای از یک وضعیت تهدیدکننده حیات مانند آریتمی قلبی (سنکوپ قلبی) باشد. حدود ۵٪ از بیمارانی که با سنکوپ مراجعه می‌کنند، در ۳۰ روز پس از حمله سنکوپال دچار یک رویداد نامطلوب جدی خواهند شد. یک روش یادآوری برای علل از دست دادن هوشیاری گذرا شامل سر، قلب، و عروق است.

آسپیراسیون جسم خارجی به معنای ورود یک جسم خارجی به راه‌های هوایی (مانند جسم خارجی در نای، حنجره یا برونش) است. این وضعیت می‌تواند باعث انسداد خطرناک راه‌های هوایی شود. کودکان زیر ۴ سال و بزرگسالان با بیماری‌های عصبی زمینه‌ای در بالاترین خطر برای آسپیراسیون جسم خارجی قرار دارند. استخوان‌های مرغ و ماهی به طور معمول از جمله مواد غذایی هستند که ممکن است آسپیراسیون شوند.

اختلال اضطراب فراگیر با نگرانی مفرط و پایدار در مورد مسائل مختلف زندگی روزمره مشخص می‌شود که بر عملکرد روزانه تأثیر منفی می‌گذارد. این اختلال معمولاً با اضطرابی که کنترل آن دشوار است و باعث ناراحتی یا اختلال قابل‌توجهی می‌شود، همراه است. بیماران اغلب با شکایت از نگرانی مداوم، تحریک‌پذیری (irritability)، تنش عضلانی (muscle tension)، بی‌خوابی (sleeplessness) و خستگی (fatigue) مراجعه می‌کنند.

اختلال پانیک (Panic Disorder) با حملات پانیک خودبه‌خودی مشخص می‌شود. این حملات دوره‌های ترس شدید هستند که معمولاً ظرف 10 دقیقه به اوج می‌رسند و 20-30 دقیقه ادامه می‌یابند. حملات بدون محرک قابل تشخیص رخ می‌دهند.

مدیریت حاد شامل تجویز اپی‌نفرین (epinephrine) به صورت عضلانی و حمایت گردش خون با کریستالوئیدهای وریدی (IV) است.