سنکوپ حدود ۲٪ از مراجعات به بخش اورژانس را تشکیل می‌دهد. حدود ۴۰٪ از افراد حداقل یک بار در طول زندگی خود یک حمله سنکوپال را تجربه می‌کنند. علل مختلفی برای سنکوپ وجود دارد. بیشتر موارد سنکوپ به علت‌های خوش‌خیم رخ می‌دهند که در اینجا چند مورد از آن‌ها توضیح داده شده است. با این حال، سنکوپ می‌تواند گاهی نشانه‌ای از یک وضعیت تهدیدکننده حیات مانند آریتمی قلبی (سنکوپ قلبی) باشد. حدود ۵٪ از بیمارانی که با سنکوپ مراجعه می‌کنند، در ۳۰ روز پس از حمله سنکوپال دچار یک رویداد نامطلوب جدی خواهند شد. یک روش یادآوری برای علل از دست دادن هوشیاری گذرا شامل سر، قلب، و عروق است.
سنکوپ وازوواگال (Vasovagal Syncope)
این شایع‌ترین علت سنکوپ است. سنکوپ وازوواگال یا نوروکاردیوژنیک (neurocardiogenic) نوعی سنکوپ ناشی از سیستم عصبی است که به از دست دادن موقت هوشیاری منجر می‌شود. این نوع سنکوپ بیشتر در افراد جوان و سالم رخ می‌دهد اما ممکن است در افراد مسن‌تر نیز اتفاق بیفتد. سنکوپ وازوواگال به دلیل فعال‌سازی رفلکسی سیستم عصبی پاراسمپاتیک، معمولاً در پاسخ به یک محرک، ایجاد می‌شود. این می‌تواند به برادی‌کاردی و کاهش انقباض قلبی منجر شود که به آن پاسخ قلبی مهاری (cardioinhibitory response) گفته می‌شود. به‌طور متناوب، ممکن است وازودیلاسیون با کاهش فشار خون بدون تغییر قابل‌توجه در ضربان قلب رخ دهد که به آن پاسخ وازودپرسی (vasodepressor response) گفته می‌شود. این تغییرات همودینامیکی منجر به هیپوتانسیون سیستمیک و هیپوپرفیوژن مغزی می‌شود.
اغلب، این حالت توسط استرس‌های عاطفی یا ارتوستاتیک مانند تحریکات دردناک، خون‌گیری، ترس از آسیب بدنی، ایستادن طولانی‌مدت، فعالیت بدنی یا قرار گرفتن در معرض گرما تحریک می‌شود. برخی داروها نیز می‌توانند به دلیل ایجاد هیپوتانسیون ارتوستاتیک، افراد را مستعد حملات سنکوپال کنند. بیماران معمولاً یک پیش‌درآمد از حالت تهوع، رنگ‌پریدگی و تعریق را توصیف می‌کنند که به دنبال آن یک حمله کوتاه سنکوپ از حالت نشسته یا ایستاده رخ می‌دهد. هوشیاری با حالت درازکشیدن برمی‌گردد، اما بیماران ممکن است برای مدتی پس از حادثه احساس خستگی کنند و فشار خون پایین مداوم و برادی‌کاردی می‌تواند باعث بروز مجدد سنکوپ هنگام ایستادن شود.
سنکوپ ناشی از دارو (Drug-Induced Syncope)
هم سنکوپ ناشی از آریتمی قلبی و هم سنکوپ ناشی از هیپوتانسیون ارتوستاتیک می‌توانند نتیجه مصرف دارو، الکل یا مواد مخدر غیرمجاز باشند. برای اطلاعات بیشتر، از جمله داده‌های مربوط به واکنش‌های دارویی، به سنکوپ ناشی از دارو مراجعه کنید.
سنکوپ سینوس کاروتید (Carotid Sinus Syncope)
حساسیت بیش از حد سینوس کاروتید که در آن تحریک باعث واکنش واگال با برادی‌کاردی و وازودیلاسیون (آسیستول و کاهش فشار خون) می‌شود، باعث سنکوپ می‌شود. واکنش غیرطبیعی به ماساژ سینوس کاروتید نشانه قوی این حالت است. سایر یافته‌ها ممکن است شامل هیپوتانسیون، سرگیجه، پیش‌سنکوپ، برادی‌کاردی سینوسی، سردرد، تهوع، رنگ‌پریدگی و تعریق باشند. این حالت می‌تواند با حرکات سریع گردن، اصلاح، یقه‌های تنگ، تومورهای گردن، لنفادنوپاتی یا جراحی گردن تحریک شود. این وضعیت در بیماران مسن شایع‌تر است. درمان وابسته به مورد است و ممکن است شامل قرار دادن ضربان‌ساز دائمی برای موارد شدیدتر باشد.
سنکوپ موقعیتی (Situational Syncope)
این‌ها شرایطی ناشی از سیستم عصبی هستند که در آن اقدامات خاصی می‌توانند باعث سنکوپ شوند. مثال‌ها شامل سنکوپ سرفه، سنکوپ هنگام عطسه یا نواختن سازهای بادی، سنکوپ دفع (سنکوپ ناشی از عمل دفع)، سنکوپ ادرار (سنکوپ هنگام ادرار)، سنکوپ بلع (سنکوپ ناشی از بلع)، سنکوپ جنسی (سنکوپ هنگام مقاربت یا ارگاسم)، و سنکوپ ناشی از خنده می‌باشد. سنکوپ سرفه و سنکوپ ادرار شایع‌ترین هستند. سنکوپ ناشی از خنده در کودکان ممکن است به دلیل قلقلک باشد. سنکوپ موقعیتی با وازودیلاسیون و/یا برادی‌کاردی که منجر به هیپوتانسیون گذرا و هیپوپرفیوژن مغزی می‌شود، مشخص می‌شود. درمان وابسته به مورد است و ممکن است شامل قرار دادن ضربان‌ساز دائمی باشد.