بیماری های مشابه

پمفیگوس ولگاریس (Pemphigus vulgaris - PV) یک بیماری خودایمنی تاولی اکتسابی است که پوست و غشاهای مخاطی را درگیر می‌کند. این بیماری با حضور آنتی‌بادی‌های خودی ایمونوگلوبولین G (IgG) علیه دسموگلئین (Desmoglein - Dsg)، که یک مولکول سطحی سلول کراتینوسیت است، مشخص می‌شود و باعث اختلال در چسبندگی سلول‌های کراتینوسیت می‌شود. آنتی‌ژن‌های هدف در پمفیگوس ولگاریس، Dsg1 و Dsg3 هستند. در نوع مخاطی-جلدی، آنتی‌بادی‌های خودی علیه Dsg1 و Dsg3 حضور دارند، در حالی که نوع غالب مخاطی پمفیگوس ولگاریس با آنتی‌بادی‌های خودی علیه Dsg3 شناخته می‌شود.

پمفیگوس IgA (که به عنوان درماتوز پوسچولار زیرقرنی غیرکلاسیک نیز شناخته می‌شود) یک اختلال نادر خودایمنی با ایجاد تاول است. برخلاف سایر انواع پمفیگوس که به‌واسطه آنتی‌بادی‌های خودایمنی ایمونوگلوبولین G (IgG) ایجاد می‌شوند، پمفیگوس IgA عمدتاً به دلیل آنتی‌بادی‌های IgA ایجاد می‌شود که علیه مولکول‌های چسبندگی مختلفی که توسط کراتینوسیت‌ها بیان می‌شوند، عمل می‌کنند.

پمفیگوس پارانئوپلاستیک (Paraneoplastic pemphigus) یا سندرم خودایمنی چندعضوی پارانئوپلاستیک (Paraneoplastic autoimmune multiorgan syndrome - PAMS) یک سندرم خودایمنی چندعضوی است که با بیماری شدید مخاطی-پوستی همراه است و معمولاً در زمینه وجود یا سابقه نئوپلاسم‌های لنفورکتیکولار (lymphoreticular neoplasm)، عمدتاً نئوپلاسم‌های سلول B یا تومورهایی شبیه تیموما (thymoma)، بروز می‌کند. این بیماری نادر است و ۳٪ تا ۵٪ از کل موارد پمفیگوس را تشکیل می‌دهد.

در کودکان، ضایعات پوستی لوپوس اریتماتوز (lupus erythematosus) به دو نوع خاص و غیرخاص طبقه‌بندی می‌شوند. سه زیرگروه اصلی خاص بر اساس مورفولوژی، توزیع، مزمن بودن، ارتباط با لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) و ویژگی‌های بافت‌شناسی، از جمله مکان و عمق نفوذ التهاب وجود دارد. این زیرگروه‌ها به شرح زیر هستند:

آکرودرماتیت انتروپاتیک اکتسابی (Acquired Acrodermatitis Enteropathica - AAE) یک وضعیت اکتسابی است که به دلیل کمبود روی (Zinc) ایجاد می‌شود. در AAE، علائم پوستی ممکن است با ریزش مو (Alopecia) و اسهال همراه باشد، اما این تریاد کلاسیک تنها در ۲۰٪ از موارد مشاهده می‌شود. در کمبود خفیف تا متوسط، علائم بالینی شامل پلاک‌های نازک و پوسته‌پوسته‌ای است که ممکن است شبیه پسوریازیس باشد. با شدت بیشتر کمبود، علائم به صورت درماتیت پری‌اوریفیسیال، اکرال و اینترتریجینوس با ویژگی‌های اگزمایی بروز می‌کند، اما ممکن است وزیکوبولوز یا حتی پوستیولار نیز باشد. این جوش‌ها تمایل به تقارن دارند.

بلاگر (Pellagra) که به معنی "پوست خشن" از زبان ایتالیایی (pelle agra) است، به دلیل کمبود نیاسین (niacin) یا پیش‌ساز نیاسین، تریپتوفان (tryptophan) ایجاد می‌شود. این بیماری همچنین به عنوان "مال دل سول" (mal del sole) شناخته می‌شود. بلاگر با مجموعه علائمی که به "۴ دال" معروف است مشخص می‌شود: درماتیت (dermatitis) (راش حساس به نور)، دمانس (dementia)، اسهال (diarrhea)، و مرگ (death). این بیماری ممکن است مزمن بوده و با دوره‌های عود و بهبودی همراه باشد.

بیوتین یا ویتامین B7، یک ویتامین محلول در آب است که در متابولیسم انرژی سلولی نقش دارد. این ویتامین همچنین تنظیم‌کننده عملکردهای ایمنی و التهابی است. بیوتین در غذاهایی مانند گوشت گاو، جگر، زرده تخم‌مرغ و ماهی سالمون یافت می‌شود و به‌طور درونی توسط میکروبیوم روده سنتز می‌شود.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. بثورات دارویی که به عنوان راش دارویی یا واکنش دارویی نیز شناخته می شود، یک بیماری پوستی است که توسط دارو ایجاد می شود. هر دارویی می تواند باعث فوران دارویی شود و شدت آن می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. در حالی که آنها از نظر ظاهر و شدت متفاوت هستند، همچنان وجود بثورات قرمز و خارش دار در تمام آن ها مشترک است. راه های مراقبت زخم ناشی از دارو (بثورات دارویی)، راه های درمان زخم ناشی از دارو (بثورات دارویی)

اریتم نکروزان اندام‌ها (Necrolytic acral erythema یا NAE) یک اختلال پوستی نادر است که با ویروس هپاتیت C (HCV) مرتبط بوده و برای اولین بار در سال ۱۹۹۶ توصیف شد. NAE به دلیل توزیع در اندام‌ها و ارتباط با HCV در میان اریتم‌های نکروزان منحصر به فرد است. شیوع NAE در بیماران مبتلا به HCV حدود ۱.۷٪ است.

اریتم آنولار سانتریفوگوم (EAC) با ضایعات دایره‌ای یا چندشکلی مشخص می‌شود که می‌توانند سطحی یا عمقی باشند. ضایعات به‌طور مجزا طی روزها تا ماه‌ها بزرگ می‌شوند و سپس بهبود می‌یابند، اما ممکن است ضایعات جدیدی طی هفته‌ها تا سال‌ها ایجاد شوند. این ضایعات ممکن است در هر نقطه‌ای از بدن ظاهر شوند و معمولاً چندین ضایعه به‌طور همزمان وجود دارد. EAC می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما تمایل دارد که بزرگسالان جوان یا میانسال را تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری هیچ تمایلی به جنسیت یا نژاد خاصی ندارد.

اریتم مارژیناتوم (Erythema marginatum) یک اریتم حلقوی واکنشی متمایز است که عمدتاً با تب روماتیسمی حاد در ارتباط بوده و ناشی از عفونت استرپتوکوکی است. این عارضه به طور معمول در ناحیه تنه و بخش‌های پروگزیمال اندام‌ها دیده می‌شود. اریتم مارژیناتوم معمولاً پس از شروع آرتریت مهاجر بروز می‌کند، اما ممکن است ماه‌ها پس از کاردیت (التهاب قلب) نیز ظاهر شود. این ضایعه معمولاً خارش‌دار نبوده و به طور کلی بدون علائم است. تقریباً ۱۰ درصد از بیماران مبتلا به تب روماتیسمی حاد، دچار بثورات مرتبط با اریتم مارژیناتوم می‌شوند. این عارضه در کودکان بیشتر از بزرگسالان مشاهده می‌شود. اریتم مارژیناتوم یکی از معیارهای اصلی جونز (Jones criteria) است که برای تشخیص تب روماتیسمی حاد استفاده می‌شود.

اریتما ژیراتوم رپنس (Erythema gyratum repens) که با نام بیماری گامل (Gammel disease) نیز شناخته می‌شود، نوعی اریتم حلقوی نادر است که در ۷۰ درصد موارد به عنوان یک وضعیت پارانئوپلاستیک (paraneoplastic) در نظر گرفته می‌شود. اریتما ژیراتوم رپنس اغلب چندین ماه قبل از تشخیص بدخیمی (malignancy) زمینه‌ای رخ می‌دهد؛ با این حال، ممکن است همراه با یک سرطان از پیش تشخیص داده شده نیز رخ دهد. پاتوژنز (pathogenesis) این بیماری به خوبی شناخته نشده است، اما تصور می‌شود که ناشی از یک پاسخ ایمنی در پوست است که توسط بدخیمی زمینه‌ای تحریک می‌شود. این بیماری به صورت یک فوران خارش‌دار، حلقوی و اریتماتوز (erythematous) با لبه‌هایی که به سرعت پیشرفت می‌کنند، ظاهر می‌شود.